«Οι Ελληνοαμερικανοί – Ιστορία του Απόδημου Ελληνισμού των Η.Π.Α» Μέρος 59ο

IV. Η Ευκαιρία (Η η λύσις Καραμανλή

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ 5 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1969

Αι προχθεσινοί δηλώσεις του πρώην Πρωθυπουργού κ. Κ. Καραμανλή αποτελούν βαρυσήμαντον πολιτικόν γεγονός και σημειώνουν σταθμόν εις την ελληνικήν πολιτικήν ιστορίαν των τριών τελευταίων ετών. Η διαπίστωσις ισχύει, νομίζομεν, ανεξαρτήτως των αποτελε­σμάτων που θα έχουν, ή δεν θα έ­χουν, αι δηλώσεις του διακεκριμέ­νου πολιτικού ανδρός.

Εις γλώσσαν σκληράν και αυστηράν και εις τόνον κατηγορηματικόν και αποφασιστικόν, αλλά και συγχρόνως με άδολον πατριωτισμόν, ωμίλησεν ο κ. Καραμανλής, δια να ζητήση την αποχώρησιν της παρούσης Κυβερνήσεως από την εξουσίαν. Και δια να προτείνη την αντικατάστασίν της υπό μεταβατι­κής Κυβερνήσεως με «εκτάκτους ε­ξουσίας». Ό κ. Καραμανλής έλυσε την μακράν σιωπήν του επ’ ευκαι­ρία της πρώτης επετείου του δημοψηφίσματος δια του οποίου ενεκρί­θη το Σύνταγμα. Και αι δηλώσεις του έκαμαν βαθείαν αίσθησιν, τό­σον εις την Ελλάδα, όπου απηγορεύθη η δημοσίευσίς των, όσον και εις τό εξωτερικόν, όπου έλαβον ευρείαν δημοσιότητα και οπού ο ιδρυ­τής της ΕΡΕ είναι γνωστός ως ο δη­μιουργός της ειρηνικής οκταετίας της προόδου και της πολιτικής σταθερότητος. Οί λόγοι του είχον την απήχησιν που αφήνουν οί λόγοι των σοβαρών πολιτικών ηγετών, που δεν φλυαρούν, καθημερινώς, αλλά μετρούν τας  λέξεις  και  μελετούν τας πράξεις των!

Μόνον εις τεσσάρας περιπτώσεις ωμίλησεν από της 21ης Απριλίου 1967, ο ιδρυτής της ΕΡΕ. Αι προχθεσιναί δηλώσεις του είναι αι πρώται   μετά την γνωστήν συνέντευξιν προς την Παρισινήν «Μοντ», την 28ην Νοεμβρίου 1967. Όπως και τότε, ο κ. Καραμανλής εζήτησε την αποχώρησιν της Επαναστάσε­ως από την εξουσίαν, υπογραμμίσας τους «εθνικούς κινδύνους» που απειλούν την χώραν εκ της «διαιωνίσεως» του παρόντος καθεστώτος. Ο κ. Καραμανλής βλέπει, και σή­μερον, δύο λύσεις :

«Υπό τας παρούσας ελληνι­κάς συνθήκας, η αποκατάστασις της Δημοκρατίας, δύναται να γίνη κατά δύο τρόπους. Είτε δια της αβίαστου αποχωρήσεως της παρούσης κυβερνήσεως, είτε δια της ανατροπής της. Η πρώτη λύ­σις θα είναι όχι μόνον ακίνδυνος, αλλά και δημιουργική. Η δευτέ­ρα, -που μπορεί να προκληθή και άπό δυνάμεις μη ελεγχομένας, θα υποβάλη ίσως το έθνος εις νέας δοκιμασίας. Η ευθύνη δια την εκλογήν βαρύνει την κυβέρνησιν, αλλά και εκείνους, οι όποιοι αμέσως ή εμμέσως την υποστηρί­ζουν».

Απεδοκίμασε το σημερινόν κα­θεστώς ο κ. Καραμανλής αλλά, ταυτοχρόνως, κατεδίκασε και τας «συνήθειας» και τα «σχήματα» του παρελθόντος :

«Είναι καιρός να αντιληφθούν, οί μεν εν τη εξουσία στρατιωτι­κοί, οτι η γεωπολιτική θέσις της χώρας μας και η ιδιοσυγκρασία του λαού μας δεν προσφέρονται δια οιανδήποτε μορφήν δικτατο­ρίας, ο δε πολιτικός κόσμος, ότι  η επάνοδος εις τας συνήθειας και τα σχήματα του παρελθόντος, δεν θα εσήμαινε αποκατάστασιν της ομαλότητος, αλλά αλλαγής μορφής της ανωμαλίας». Ο κ. Καραμανλής δεν ανεφέρθη εις   λεπτομέρειας.   Αλλά,   νομίζομεν, ότι έθεσε τας βάσεις μιας υγιούς, θετικής και ασφαλούς λύσεως του ελληνικού πολιτικού προβλήματος. Δεν επιθυμεί και ο ίδιος επιστροφήν εις τό παρελθόν και υπενθύμισε την προ διετίας πρότασίν του περί «ανασυντάξεως της Ελληνικής Δημοκρατίας». Επί των δύο αυτών βασικών και συγκεκρι­μένων θεμάτων, υφίσταται, ως φαί­νεται, εις τας γενικός, ίσως, γραμμάς, κάποια ομοιότης απόψεων. Δεν ωμίλησε περί του Συντάγματος ο κ. Καραμανλής, αλλά δεν φαί­νεται και να απορρίπτη, τουλάχι­στον τας βασικός και θετικάς και­νοτομίας του.

Νομίζομεν οτι η στιγμή είναι ι­στορική. Η απάντησις της Κυβερνήσεως εις τας δηλώσεις του κ. Κα­ραμανλή θα έχηαναποφεύκτως, επίδρασιν αποφασιστικής μορφής επί του μέλλοντος της χώρας. Ο πρώην Πρωθυπουργός δίδει μίαν μοναδικήν ευκαιρίαν εις την Κυ6έρνησιν — επικαλούμενος και την πείραν που απέκτησεν αυτή εν τω με­ταξύ, — να συμβάλη, εγκαίρως και θετικώς, εις την μετάβασιν της χώ­ρας εις σχήματα που θα απομακρύ­νουν μελλοντικούς εθνικούς κινδύ­νους και θα επιταχύνουν την αποκατάστασιν της Δημοκρατίας, συμφώνως και προς τας επανειλημμένας διακηρύξεις των Κυβερνώντων ότι επιθυμούν, επιδιώκουν και ερ­γάζονται προς τούτο. Η διαβεβαίωσις του κ. Καραμανλή ότι είναι διατεθειμένος να συμβάλη προσω­πικώς εις την «ακίνδυνον» επάνοδον εις την ομαλότητα, η θετική αντίδρασις του κ. Κανελλοπούλου, η διαφαινομένη συμφωνία μεταξύ των κυριωτέρων εκπροσώπων του πολιτικού κόσμου της χώρας, όπως δεχθούν μεταβατικήν Κυβέρνησιν Καραμανλή, αλλά και διάφοροι άλ­λοι παράγοντες, συνιστούν το μεγαλύτερον, ίσως, πρόβλημα; αλλά και την μεγαλυτέραν ευκαιρίαν δια την Κυβέρνησιν του κ. Παπαδοπού­λου. Η προσφορά του κ. Καραμανλή φέρει, δια τούτο, την Κυβέρνησιν εις δύσκολον θέσιν. Αυτή θα πρέπει να βασίση τυχόν άρνησίν της εις επιχειρήματα πολύ σοβαρά και εις λόγους ικανούς να πείσουν…

Διότι δεν θα εΐναι πολλοί εκείνοι που θα ικανοποιηθούν από μίαν επίθεσιν εναντίον του πολιτικού ανδρός εις τό όνομα του οποίου οι σημερι­νοί Κυβερνήται ωρκίζοντο εις τό παρελθόν…

Ή πρωτοβουλία του κ. Καρα­μανλή εΐναι πολύτιμος. Και είναι καιρός να χρησιμοποιηθή τό εθνικόν κεφάλαιον που αντιπροσωπεύει. Αι παρούσαι στήλαι από τετραετίας υπολογίζουν εις τό κεφάλαιον αυ­τό, ως γνωρίζουν οι αναγνώσται μας. Η μακρά θητεία του εις την πολιτικήν, η πείρα και τα επιτεύ­γματα της Πρωθυπουργίας του, το πολιτικόν του ήθος και, γενικώς, η προσωπικότης του ανδρός, εμπνέ­ουν εμπιστοσύνην εις όλους τους Έλληνας και εις όλους τους συμμάχους καί φίλους της Ελλάδος, Και, ως καί άλλοτε ετονίσαμεν, τον καθιστούν τον καταλληλότερον — υπό τας παρούσας περιστάσεις τον μοναδικόν — εθνικόν άνδρα, ικανόν να αναλάβη τα ηνία τής διακυβερνήσεως της χώρας, κατά την μετάβασιν εις την συνταγματικήν τάξιν καί την ομαλότητα.

Έχει η Κυβέρνησις, τώρα, την ευκαιρίαν να απόδειξη εμπράκτως ότι δεν επιδιώκει να γίνη «καθε­στώς» και να διαιώνιση την παραμονήν της εις την εξουσίαν. Και εί­ναι καιρός όπως σύσσωμος ο πο­λιτικός κόσμος εγκατάλειψη τας ατομικάς φιλοδοξίας και τα πολι­τικά συμφέροντα και δεχθή την λύσιν της προσωρινής Κυβερνήσεως που προτείνει ο κ. Καραμανλής.

Η λύσις Καραμανλή είναι λύσις εθνική. Είναι λύσις της λογικής. Λύσις του καλώς εννοουμένου εθνικού συμφέροντος. Και είναι, επαναλαμβάνομεν, καθήκον της Επανα­στάσεως να μη  κλείση τας θύρας της επιβαλλομένης συνεννοήσεως. Αλλά να συμβάλη ενεργητικώς εις την οικοδόμησιν της γέφυρας, ώστε να δημιουργηθούν, τάχιστα, αι προ­ϋποθέσεις της διαδοχής.

Ας μη χάση, λοιπόν, την ευκαιρίαν η Κυβέρνησις. Η θετική ανταπόκρισις εις την προσφοράν του κ. Καραμανλή, θα δικαίωση την Επανάστασιν. Ας εγκαταλειφθή η α­διαλλαξία, ας επικρατήσουν οι ψύχραιμοι και αι ρεαλιστικαί σκέψεις και ας πρυτανεύση ο πατριωτισμός και η αγάπη προς την Ιδέαν της Ελλάδος. Η λύσις που προτείνει ο κ. Καραμανλής διευκολύνει, όχι μό­νον την ακίνδυνον αποκατάστασιν της Δημοκρατίας, αλλά, ως ετόνισε, και την «… θεμελίωσιν μιας νέας και υγιούς πολιτικής ζω­ής που θα συνδυάση την ελευθερίαν με την τάξιν και την πρόοδον με την Κοινωνικήν Δικαιοσύνην». Θα είναι αδικαιολό­γητος η άρνησις της Επαναστάσε­ως αφού, ως διακηρύσσουν οι ηγέται της, πιστεύουν και αυτοί εις τας ιδίας Αρχάς.