Πέθανε η Κίτυ Δουκάκη, πρώην πρώτη κυρία της Μασαχουσέτης και υπέρμαχη της ψυχικής υγείας

ΒΟΣΤΩΝΗ. Απεβίωσε το βράδυ της Παρασκευής σε ηλικία 88 ετών η Κίττυ Δουκάκη (Kitty Dukakis»), σύζυγος αγαπημένη του Μιχάλη Δουκάκη και πρώην πρώτη κυρία της Μασαχουσέτης. Την είδηση του θανάτου της επιβεβαίωσε ο γιος της Τζον Δουκάκης ο οποίος είπε ότι η μητέρα του απεβίωσε κατά τη διάρκεια της νύχτας. Δεν έχουν γίνει γνωστές ακόμα λεπτομέρειες περί κηδείας και ενταφιασμού.

Η Κίττυ Ντίκσον γεννήθηκε στο Κέιμπριτζ της Μασαχουσέτης το 1936 και ήταν κόρη του μαέστρου Χάρι Έλις Ντίξον. Παντρεύτηκε τον Μιχάλη  Δουκάκη το 1963 και ήταν ένα αγαπημένο και ασυνήθιστο ζεύγος. Η Κίττυ ήταν Εβραία στο θρήσκευμα και συναισθηματική, ενώ ο σύζυγός της, που ανήκε στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, ήταν ψύχραιμος και συγκρατημένος. Ο δυνατός δεσμός τους τούς βοήθησε να ξεπεράσουν δύσκολες στιγμές.

Όταν ο κυβερνήτης Δουκάκης έγινε ο υποψήφιος των Δημοκρατικών για την προεδρία το 1988, η σύζυγός του ήταν μια δυναμική και ενθουσιώδης ομιλήτρια κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.

Η Κίττυ Δουκάκη προέτρεψε τον σύζυγό της να είναι πιο επιθετικός όταν η προεκλογική εκστρατεία του Τζορτζ Μπους τον χαρακτήρισε υπερβολικά φιλελεύθερο.

Μετά την ήττα στις εκλογές, ο Μάικλ Δουκάκης ολοκλήρωσε την δεύτερη του θητεία ως κυβερνήτης και στη συνέχεια αποσύρθηκε από την πολιτική.

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, η Κίττυ Δουκάκη αποκάλυψε ότι είχε υπάρξει εθισμένη σε χάπια αδυνατίσματος. Ο μακροχρόνιος αγώνας της με την κατάθλιψη την οδήγησε αργότερα στον αλκοολισμό.

Η ίδια αργότερα δήλωσε ότι ήταν προς το καλύτερο που ο σύζυγός της δεν εξελέγη πρόεδρος, καθώς μια κρίση θα την είχε οδηγήσει εκτός ελέγχου.

Έγραψε δύο βιβλία, στα οποία μίλησε ανοιχτά για τους εθισμούς και την κατάθλιψή της. Στο βιβλίο της “Now You Know”, περιέγραψε τη νοσηλεία της το 1989 μετά από κατανάλωση καθαρού οινοπνεύματος. Χρόνια αργότερα, έγραψε για το πώς οι ηλεκτροσπασμοθεραπείες τη βοήθησαν να ξεπεράσει την κατάθλιψη.

Παρά τις προσωπικές της μάχες, η Κίττυ Δουκάκη έκανε πολύτιμες συνεισφορές. Υπηρέτησε στο Συμβούλιο του Αμερικανικού Μνημείου Ολοκαυτώματος και υπερασπίστηκε τα δικαιώματα των μεταναστών και των προσφύγων. Το 2007 ιδρύθηκε στη Βοστώνη το Κέντρο Θεραπείας Kitty Dukakis για Γυναίκες προς τιμήν του έργου της στον τομέα της υποστήριξης των γυναικών.

Ως σύζυγος του πρώην κυβερνήτη και προεδρικού υποψηφίου των Δημοκρατικών, Μάικλ Δουκάκη, η Κίτυ έμεινε στη μνήμη φίλων και συγγενών ως μια γυναίκα που έδειχνε ενσυναίσθηση για όσους υπέφεραν, εργαζόταν ακούραστα για να τους βοηθήσει και συνέβαλε στην προώθηση πολιτικών και στην ευαισθητοποίηση για κοινωνικά ζητήματα και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Βαθιά συνδεδεμένη με τις τέχνες

Η Κίτυ Δουκάκης μεγάλωσε μέσα στις τέχνες, όχι στην πολιτική. Ο πατέρας της, Χάρι Ελις Ντίξον, ήταν αναπληρωτής μαέστρος της Boston Pops και βιολιστής στη Συμφωνική Ορχήστρα της Βοστώνης.

Το 1990, μιλώντας σε μια γυναικεία δημοκρατική οργάνωση στην Ουάσιγκτον, η Κίτυ αναφέρθηκε στην επιρροή του πατέρα της:

«Χάρη στον μπαμπά, το σπίτι μας ήταν ένα πολύ ιδιαίτερο μέρος», είπε. «Έφερνε τον κόσμο του μέσα στο σπίτι. Για πολλά χρόνια, η αδερφή μου, η Τζίνι, και εγώ νομίζαμε ότι κάθε οικογένεια είχε ένα κουαρτέτο εγχόρδων που έπαιζε Βιβάλντι στο σαλόνι της κάθε Κυριακή πρωί».

Η Κίττυ σπούδασε σύγχρονο χορό και δίδαξε στο Lesley College και στο Brookline Arts Center. Αργότερα απέκτησε πτυχία στην εκπαίδευση, τη ραδιοτηλεόραση και την κοινωνική εργασία.

Το 1961, ένας κοινός γνωστός την έφερε σε επαφή με τον Μάικλ Δουκάκη για ένα ραντεβού. Είχαν φοιτήσει στο ίδιο λύκειο στο Brookline, όπου εκείνος διακρινόταν ως άριστος μαθητής και αθλητής. Ο Μάικλ ήταν μεθοδικός, σίγουρος και ηθικός, ενώ η Κίτυ ήταν εξαιρετικά έξυπνη, ζεστή και παρορμητική.

Παντρεύτηκαν το 1963. Μία από τις δύο κόρες τους, η Αντρέα Δουκάκη, ανέφερε ότι οι γονείς της μοιράζονταν τις ίδιες αξίες—συμπεριλαμβανομένης της πίστης τους στην ισότητα.

«Συνήθιζαν να πηγαίνουν σε διαμερίσματα παριστάνοντας ότι ενδιαφέρονται να νοικιάσουν, ενώ στην πραγματικότητα ήθελαν να ελέγξουν αν οι ιδιοκτήτες είχαν αρνηθεί το διαμέρισμα σε κάποιον λόγω του χρώματος του δέρματός του», είπε. «Ήταν μέρος της δράσης τους για να διασφαλίσουν ότι οι έγχρωμοι άνθρωποι αντιμετωπίζονταν ισότιμα με τους λευκούς».

Πηγή:ekirikas.com