Γυρίσματα ντοκιμαντέρ στην Αμοργό για τον θρύλο της Ελληνικής Λαϊκής Μουσικής στις ΗΠΑ
“Στην Αμερική σαν πήγα, ή Once Upon a Time I Reached America”, τιτλοφορείται το ντοκιμαντέρ που είναι αφιερωμένο στον Γιώργο Κατσαρό – Θεολογίτη, ο οποίος γεννήθηκε στην Αμοργό το 1888 και υπήρξε ζωντανός θρύλος της Ελληνικής Λαϊκής Μουσικής στις ΗΠΑ για πάνω από 80 χρόνια.
Μάλιστα, ο τίτλος του ντοκιμαντέρ ταυτίζεται με τον τίτλο ενός τραγουδιού του, το οποίο ο εμβληματικός συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής και οργανοπαίκτης, ηχογράφησε στην Ελλάδα το 1988, σε ηλικία 100 ετών.
Σημειώνεται ότι ο Γιώργος Κατσαρός αναχώρησε για τη Νέα Υόρκη το 1913, με την κιθάρα στις αποσκευές του, ενώ για αρκετό διάστημα εργαζόταν σε διάφορες δουλειές, μέχρι να τελειοποιήσει το παίξιμό του και να ενταχθεί στην ορχήστρα Salvation Army, Στρατός της Σωτηρίας, από όπου και ξεκίνησε η εξαιρετική μουσική διαδρομή του.
Προς αυτή την κατεύθυνση, ο δήμος Αμοργού αποφάσισε να εγκρίνει το αίτημα της Κοινωνικής Συνεταιριστικής Επιχείρησης Smiling Scetches για χορήγηση αιγίδας από τον δήμο, για την υλοποίηση των γυρισμάτων στο νησί, προκειμένου να αναδειχθεί η Αμοργιανή καταγωγή του καλλιτέχνη.
Σύμφωνα με την Αντιδήμαρχο Τουριστικής Προβολής και Κοινωνικής Πρόνοιας του δήμου, το συναρπαστικό ντοκιμαντέρ έχει λάβει και την αιγίδα του Υπουργείου Εξωτερικών, την στήριξη της ΕΡΤ, του Ελληνικού και Κέντρου Κινηματογράφου και του ΕΚΟΜΕΔ.
Ειδικότερα, η ταινία εξιστορεί την εξαιρετική ζωή του καλλιτέχνη, δεξιοτέχνη της λαϊκής κιθάρας και της ρεμπέτικης μουσικής του περασμένου αιώνα, καθώς και την επιτυχημένη του πορεία, από το νησί της Αμοργού μέχρι την απόκτηση εμβληματικής θέσης στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε ολόκληρο τον κόσμο. Η μουσική του Κατσαρού λειτούργησε όχι μόνο ως φόρος τιμής στις ελληνικές παραδόσεις, αλλά και ως ενωτική δύναμη για τις κοινότητες των μεταναστών, αφήνοντας μια διαχρονική κληρονομιά που αντηχεί σε γενιές.
Μεταξύ άλλων, το ντοκιμαντέρ περιλαμβάνει συνεντεύξεις με συγγενείς του καλλιτέχνη, άτομα που τον γνώρισαν, κινηματογράφηση στο Λαογραφικό Μουσείο αλλά και πλάνα από την όλη την Αμοργό που θα αναδεικνύουν την ομορφιά του νησιού.
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΟΛΟΓΙΤΗΣ – ΚΑΤΣΑΡΟΣ
Ο Γιώργος Κατσαρός (Θεολογίτης) ήταν από τους ελάχιστους σολίστ που μπορούσε να επιβιώνει χωρίς την ανάγκη άλλων οργάνων. Τραγουδούσε με κιθάρα ένα τεράστιο ρεπερτόριο από ελαφρά, επιθεωρησιακά, ρομάντζες, ξένα τραγούδια μέχρι βαριά ρεμπέτικα…
Πήγε για πρώτη φορά στην Αμερική το 1913. Από τότε ήρθε στην Ελλάδα μόνο για λίγους μήνες το 1926 και ξανάρθε αρκετές φορές στην δεκαετία του 1990, μετά την ανακάλυψή του από τους διάφορους«ρεμπετολόγους» και μελετητές του λαϊκού τραγουδιού.
Σε όλη του τη ζωή παρέμεινες μουσικός και τραγουδιστής. Ο Γιώργος Κατσαρός τραγούδησε ρεμπέτικα, πριν γεννηθεί ο Τσιτσάνης. Γραμμοφώνησε τον πρώτο του δίσκο, όταν ο Βαμβακάρης ήταν πολύ μικρός. Είναι ο πατριάρχης του αστικού τραγουδιού, αυτού που συνηθίσαμε να ονομάζουμε λαϊκό και (πιο στενά) ρεμπέτικο τραγούδι.
Το «Κατσαρός» είναι παρατσούκλι, από τα πυκνά κατσαρά μαλλιά που είχε και που τα διατήρησε ως τα βαθιά του γεράματα. Το πραγματικό του όνομα ήταν Θεολογίτης κι άρα ανήκει σε μια από τις παλαιότερες οικογένειες της Αμοργού.
Ο Γιώργος Θεολογίτης (Κατσαρός) γεννήθηκε στην Αμοργό το βράδυ της 19ης προς 20ή Δεκεμβρίου του έτους 1888, από τον Νικόλαο Θεολογίτη και την Άννα Στούπη, όπως αναφέρει το πιστοποιητικό γέννησής του από τον δήμο Αμοργού (Χώρα). Για την ακρίβεια γεννήθηκε σ’ ένα αγροτόσπιτο στην θέση Αγία Μαρίνα, έξω από την Χώρα.
Ο παππούς του Αντώνης Θεολογίτης, που ήταν και εξαίρετος τραγουδιστής και τροφοδότησε με ρεπερτόριο τον Γιώργο, μετά από δύο γάμους (λόγω θανάτου της πρώτης του γυναίκας), δημιούργησε μια τεράστια οικογένεια, με πάνω από δέκα παιδιά, (θείους του Γιώργου) και δεκάδες εγγόνια (πρώτα ξαδέλφια του), που οι απόγονοί τους είναι διασκορπισμένοι σήμερα σε όλο τον πλανήτη, αλλά και στη γενέτειρα τους, Αμοργό.
Γύρω στο 1900 η μητέρα του Κατσαρού αποφάσισε να έρθει στην Αθήνα και ν’ αναζητήσει καλύτερη τύχη. Ήρθε μαζί με τον γιο της. Ο Κατσαρός δεν έπαιζε μπουζούκι. Μόνο κιθάρα . Άρχισε να παίζει από μικρή ηλικία και στα 17 του χρόνια, δηλαδή γύρω στο 1905, παίζει και τραγουδά επαγγελματικά, περιφερόμενος στα καλά παραλιακά κέντρα του Πειραιά και του Ν. Φαλήρου, αλλά και σε στέκια της Αθήνας. Αυτή του η απασχόληση συνεχίζεται ως το 1909, οπότε θα ταξιδέψει πρώτη φορά στις ΗΠΑ, αφού ένας από τους συγγενείς του έχει εξασφαλίσει δουλειά σε δικό του κέντρο. Ξαναγύρισε στην Ελλάδα κι έφυγε οριστικά για την Αμερική το 1914.
Η επιτυχία του Γιώργου Κατσαρού στον μουσικό χώρο των Ελλήνων μεταναστών έρχεται γρήγορα, αφενός γιατί είναι από τους καλύτερους μουσικούς και αφετέρου διότι η «ιδιομορφία» του να παίζει και να τραγουδά με κιθάρα ένα τεράστιο ρεπερτόριο από ελαφρά επιθεωρησιακά, ρομάντζες, ξένα τραγούδια (ιταλικά, ισπανικά, αμερικάνικα), ως βαριά ρεμπέτικα, τον καθιστά περιζήτητο. Ήταν από τους ελάχιστους σολίστ του είδους που μπορεί να επιβιώνει χωρίς την ανάγκη άλλων οργάνων.
Γνωρίζεται γρήγορα με τους διασημότερους τραγουδιστές και οργανοπαίκτες του χώρου των Ελλήνων μεταναστών και γίνεται μέλος της μεγάλης αυτής οικογένειας μουσικών που διέσωσαν στην μακρινή Αμερική σπάνια διαμάντια του δημοτικού και λαϊκού τραγουδιού.
Ο Κατσαρός ήταν πασίγνωστος μέσα από τους δίσκους του αλλά και τις εμφανίσεις του παντού όπου ζούσαν Έλληνας μετανάστες στην Βόρεια Αμερική και την Αυστραλία.
Στην Ελλάδα άρχισε να γίνεται γνωστός μετά τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, όταν άρχισε η μόδα της ρεμπετολογίας αλλά και διαδόθηκαν μέσα από κασέτες οι παλιοί δυσεύρετοι δίσκοι του των 78 στροφών. Όταν έγινε γνωστό ότι ζούσε ακόμη (το 1970 ήταν ήδη 82 ετών) αποθεώθηκε από τους ερευνητές του λαϊκού τραγουδιού και αναγνωρίστηκε ως ο πατριάρχης του ρεμπέτικου.
Οι συνεντεύξεις του γέμισαν όλα τα ειδικά περιοδικά και τις εφημερίδες. Σε μία από αυτές αποκάλυψε ότι πολλά κλασικά σήμερα λαϊκά τραγούδια ήταν δικά του, τα οποία τα έδωσε σε άλλους συνθέτες στην Αθήνα, αλλά δεν θέλησε να διεκδικήσει την πατρότητά τους «γιατί ζούσαμε πλούσια στην Αμερική».
Ο Γιώργος Κατσαρός (Θεολογίτης) πέθανε στην Φλόριντα των ΗΠΑ σε βαθιά γεράματα το 1995, σε ηλικία 107 ετών. Έμεινε πάντα δεμένος με την οικογένεια του και το νησί του. Την Αμοργό…
Σχόλια Facebook