Ξανάκουσα τις προάλλες πως κάποιος “έναν καιρό επήγαινε στα Θεραπειά πετώντας…..” αυτό το παλιό και χιλιοτραγουδισμένο άσμα, που όπως φαίνεται ο τραγουδοποιός νοσταλγούσε, όπως και εγώ, τον τόπο του και την βρύση που έπινε νερό. Ισως το νερό που έπινε τότε δρόσισε το λαρύγγι του και κάνοντας ντουέτο με την αύρα και τ αεράκι του Βοσπόρου, τον εφοδίασε με γερά πνευμόνια και διάνοια για να γράφει στίχους και να τραγουδά, αν φυσικά τους έγραφε ο ίδιος. Συνεχίζει λοιπόν το γλυκόπικρο “έναν καιρό ήμουν άγγελος, τώρα αγγελίζουν άλλοι……”, <συρτό, Πολίτικο> και σε “ήχο πλάγιο του δευτέρου” – για όσους καταλαβαίνουν από ήχους- όπως πληροφορούμαι από τον υπολογιστή μου.
Για τον τρίτο μήνα, τον κουβαλητή, που αρέσκεται να μοιράζει δώρα και ας μην είναι ο Αγιος Βασίλης έλεγα, παρασύρθηκε και έκανε παράκαμψη η σκέψη πετώντας , για να με φέρει στα Θεραπειά και στα αηδόνια που θα κρατούν συντροφιά παππούδες και γιαγιάδες και τον μπαμπά μου, μισο-κουρνιασμένα στα κυπαρίσσια, στο Κοιμητήριο του χωριού μας, την Αγια Ελένη.
Τα ταξιδιάρικα πουλιά, που το λέει η καρδιά τους, τα προικισμένα με γερά φτερά και όσα δεν μένουν στου αέρα τα μισά, κάθε χρόνο επιστρέφουν να βρουν ξανά τις φωλιές τους. Κάπου διάβασα πως καταφθάνουν στις εικοσιπέντε του μήνα, του Ευαγγελισμού, τις εντοπίζουν αλλά λόγω της Μεγάλης μέρας, δεν κάνουν τίποτα. Αργία.
Την άλλη μέρα ανασκουμπώνονται στις επιδιορθώσεις, βάζουν πλώρη για να κάνουν οικογένεια, να γεννήσουν τα αυγά/μωρά τους και να περνούν περαστική ζωή χαρισάμενη φροντίζοντας τις φαμελιές τους. Οταν ξαποσταίνουν, αγναντεύουν από ψηλά το λιμάνι με τις αραγμένες βάρκες, την παραπέρα θάλασσα και τα Ασιατικά παράλια.
Στον Μάρτη που με καμία κυβέρνηση δεν λείπει από την Σαρακοστή – τουλάχιστον μέχρι στιγμής – και αυτή για να λέμε την αλήθεια, δεν κάνει χωρίς αυτόν και σαν καλό ανδρόγυνο που είναι κάνουν καλή συντροφιά, έχουν δοθεί πολλά επίθετα. Τι γυρευουμε τώρα; Φτάνει πως είναι κουβαλητής και χαμογελαστός -χτύπα ξύλο να μην θυμώσει και μας ρίξει καμιά χιονιά και καμιά καταιγίδα, τα κανει και αυτά όταν τον πιάσουν τα νεύρα του- έχει τόσα πολλά να προφτάσει και σε πολλά μέρη να ταξιδέψει.
Ετσι, όπως το συνηθίζει θα παρευρεθεί, αυτόπτης μάρτυς, σε εκείνα τα μέρη – ξέρετε για που κοντά λέω – , εκεί που ο Αγγελος Πρωτοστάτης για αιώνες τώρα, κατεβαίνει από τους ουρανούς για να Αγγελίσει λέγοντας Χαίρε στην Αφέντρα και Νοικοκυρά Της Πόλης. Η μιά εβδομάδα φεύγει κι έρχεται η άλλη και σαν έρθει η Γ’ Στάση Των Χαιρετισμών ο Πατριάρχης του γένους μας, όπως είναι το έθιμο, αναλαμβάνει να μεταφέρει τα Χαιρετίσματα του Αγγέλου στον τόπο που πρωτακούστηκε το ποίημα αφιερωμένο στην Υπέρμαχο Κυρά Παναγιά.
Η Εικόνα Της Βλαχερνίτισσας τον περιμένει πάντα στην θέση της, η επιγραφή “ΝΙΨΟΝ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ” τον προσμένει και αυτή. Αχ, και να είχα έναν κόμπο Αγίασμα……
<Ενα κεράκι και για μένα> θα παρακαλούσα τον αγαπητό φίλο, που είμαι σίγουρη πως δεν χρειάζεται υπενθύμιση.
Νίκη
1η του Μάρτη, 2025
Βuckingham, Αγγλία
Σχόλια Facebook