Το πνεύμα, η ηγεσία και το όραμα του Σπανούλη οδηγούν την Εθνική ψηλά

Η Εθνική Ομάδα είναι και πάλι στο μεγάλο ραντεβού. Ήθελε μια νίκη στο τελευταίο παράθυρο, πέτυχε το 2Χ2. Ιδανικό κλείσιμο σε αυτά τα προκριματικά και τρίτη συνεχόμενη πρόκριση (2023 Παγκόμσιο, 2024 Ολυμπιακοί Αγώνες, 2025 EuroBasket). Για το θεσμό του EuroBasket, μάλιστα, ήταν η 18η διαδοχική πρόκριση μετά το έπος του 1987. Καθόλου μικρή υπόθεση. Το αντίθετο: Τεράστιο επίτευγμα!

Αυτή τη φορά , άλλωστε, μιλάμε και για ένα συνδυασμό πραγμάτων. Αφενός μεν, το αποτέλεσμα, αφετέρου η δημιουργία μια ομάδας που εξασφαλίζει και την ομαλή μετάβαση στη νέα εποχή. Κι αυτή τη μετάβαση την εγγυάται ο Βασίλη Σπανούλης, που βάζει την σφραγίδα του μέσα από ένα τρίπτυχο που έχει να κάνει με το πνεύμα, την ηγεσία και το όραμά του για την επίσημη αγαπημένη.

Να το εξηγήσω λιγάκι αυτό το τρίπτυχο:

1. Μπορεί σε κάθε παράθυρο της FIBA να παίζαμε με διαφορετική ομάδα και συνήθως χωρίς τα υπέρλαμπρα αστέρια μας, ωστόσο το πνεύμα του νικητή  το πνεύμα της ομαδικότητας , το πνεύμα του ένας για όλους και όλοι για έναν, ήταν πάντα εκεί. Διότι αυτό είναι το πνεύμα του Σπανούλη. Από τότε που ήταν παίκτη και τώρα που έγινε προπονητής. Αυτό μεταδίδει , μεταλαμπαδεύει και στους υπόλοιπους. Έτσι τους εμπνέει και τους οιστρηλατεί.

2. Ο ίδιος ο Σπανούλης απέδειξε η ιστορία του ως παίκτης ότι ήταν ένας γεννημένος νικητής. Ο μεγαλύτερος ηγέτης του κόσμου, όπως μου είχε δηλώσει ο αείμνηστος Ντούσαν Ιβκοβιτς. Ηγεσία  λοιπόν. Τι δύσκολο πράγμα. Διότι, ο ο ηγέτης δίνει το παράδειγμα. Ο ηγέτης επμνέει  επειδή αγαπάει αυτό που κάνει, ζει γι’ αυτό που κάνει και αφιερώνει όλο του το είναι σ’ αυτό που κάνει. Εκτός, όμως, απ΄όλα αυτά, ο ηγέτης παίρνει και το 100% από τους υπόλοιπους. Κι ο Kill Bill αποδείχθηκε ότι από την πρώτη μέρα (και στα προκριματικά και στους Αγώνες του Παρισού), ότι πήρε παραπάνω από το 100% απ όλους!

3. Όραμα. Αυτό κι αν είναι δύσκολο πράγμα. Ο Σπανούλης, όμως, το είπε από την πρώτη μέρα. Έβαλε τον πήχη ψηλά, χωρίς να φοβάται ότι θα περάσει από κάτω. Το όραμά του είναι να ξαναγίνει η Εθνική (κατ’αρχάς) η ομάδα που δεν τα παρατάει ποτέ. Και να επιστρέψει στην κορυφή. Τις προάλλες δήλωσε ανοιχτά – χωρίς μισόλογα- ότι εάν είμαστε πλήρεις πάμε για μετάλλιο στο EuroBasket. Κανένας άλλος από το 2009 κι εντεύθεν δεν το χει πει έτσι…απλά και κατανοητά. Χωρίς φόβος, αλλά με πάθος. Διότι ο ίδιος δεν φοβάται, αλλά ταυτόχρονα είναι παθιασμένος και με την Εθνική και με το μπάσκετ.

Ο στόχος επετεύχθη λοιπόν. Από δω και πέρα θα οργανώσει με τους συνεργάτες του το νέο πλάνο. Το πλάνο του EuroBasket. Και σ’ αυτό τους θέλει όλους. Εννοείται και τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Και παρότι δεν τους αρέσει η έκφραση “τελευταίος χορός” για τους 90άρηδες (Σλούκα, Παπανικολάου, Καλάθη και ούτω ο καθεξής) ετοιμάζεται για τη μετάβαση της εθνικής στη νέα εποχή.

Ήδη, ανέδειξε τον Τολιόπουλο. Πήρε όσα μπορούσε από τον Παπαπέτρου. Με το που του δόθηκε η ευκαιρία κάλεσε τον Κατσίβελη, ενώ βάζει σιγά σιγά και όλα τα χαρισματικά παιδιά της νέας γενιάς (πρώτα Χουγκάζ, μετά Ζούγρη, ακολούθως Αβδάλα και όλους τους υπόλοιπους).

Εννοείται ότι ποντάρει στις σταθερές αξίες (Παπαγιάννη, Μήτογλου, Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Λαρεντζάκη) και περιμένεις τους πάντες στο επόμενο προσκλητήριο.
Εάν δηλώσουν παρών όλοι οι πρωτοκλασάτοι είναι βέβαιο ότι η Εθνική θα κάνει σπουδαία πράγματα στο EuroBasket.

Μένει  βέβαια, ο ομοσπονδιακός προπονητής, μαζί με τη διοίκηση, το υπόλοιπο σταφ της Εθνικής, και τους άλλους μεγάλους που εργάζονται για τις Εθνικές ομάδες και το καλό του ελληνικού μπάσκετ (Ντικούδη, Ζήση, Διαμαντίδη, Τσαρταρή) να βρουν και τη δύσκολη λύση στο θέμα του νατουραλιζέ, εάν ο Τόμας Γουόκαπ λόγω του ύπουλου τραυματισμού του στη μέση, δεν είναι διαθέσιμος το καλοκαίρι…

Πηγή:sport24.gr