Αµερική – Γαλλία συµµαχία, αλλά η Ευρώπη αναζητά ηγεσία

Από τις τρεις “µεγάλες δυνάµεις” της Γηραιάς Ηπείρου, η Ουάσινγκτον του Τραµπ είναι ήδη από χθες φανερό ότι, τιµώντας την ιστορία της Επανάστασης της Ανεξαρτησίας, θα προτιµήσει το Παρίσι

∆ιερωτώνται πολλοί, πού πάει η Ευρώπη; Μα στην ιστορία της. Στην εποχή των Μεγάλων ∆υνάµεων. ∆εν είναι απαραίτητο να φθάσουµε στην εποχή του Μέτερνιχ, αλλά σε κάθε περίπτωση θα υπάρξει αντιστοιχία µε την εποχή του τέλους του 19ου αιώνα, αρχές 20ού, µέχρι την έναρξη του Α΄ Παγκοσµίου Πολέµου.

Η Ευρώπη του πυρήνα θα κινηθεί µε τρεις κεντρικές δυνάµεις που, ενώ θα ανταγωνίζονται µεταξύ τους, θα συµπράξουν σε επίπεδο στρατηγικής για να κρατήσουν ζωντανή την ένωση των εθνικών κρατών που έχουν υπό τη θεσµικού χαρακτήρα επιρροή τους. Οι δύο είναι οι δυνάµεις του πυρήνα, η Γαλλία και η Γερµανία, που θα αποτελέσουν τη συνέχεια του γνωστού από τις προηγούµενες δεκαετίες άξονα. Η τρίτη είναι η ευρωσκεπτικιστική Μεγάλη Βρετανία, που πλέον όµως µε την επιστροφή των εθνών-κρατών έχει περισσότερα να µοιρασθεί παρά να µοιράσει µε τις άλλες δύο κεντρικές δυνάµεις του γκρουπ των «27».

Οι τρεις µαζί θα επιχειρήσουν να «χειραγωγήσουν» τις ΗΠΑ και τον προστατευτισµό που κηρύσσει η οµάδα Τραµπ, µην επιτρέποντας το µεγάλο παζάρι που θα ήθελε η Ουάσινγκτον µε το κάθε κράτος της Ευρώπης ξεχωριστά. Η Αµερική του Τραµπ φυσικά δεν βλέπει σε πρώτο πλάνο τους Ευρωπαίους, αφού τους «έχει» από πλευράς εξαρτηµένης σχέσης, γιατί οι Ευρωπαίοι, ακόµη και αν αλλάξουν άµεσα στρατηγική στις πολιτικές τους, είναι πολύ δύσκολο να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους σε µόλις τέσσερα χρόνια.

Η «µεγάλη εικόνα» των ΗΠΑ βλέπει αρχικά δύο άλλες κεντρικές δυνάµεις στο παγκόσµιο power game. Τη Ρωσία, αποκτώντας απευθείας σχέση µαζί της στην ιστορία του µέλλοντος, στη βάση όχι µόνο της γεωπολιτικής αλλά και της οικονοµίας, στο πεδίο της συγκεκριµένης επιχειρηµατικότητας µάλιστα, χαρτογραφώντας από την πρώτη φάση µια νέα Ευρασία επί της Ευρώπης. Στο δεύτερο στάδιο ενδεχοµένως θα επιδιώξει ένα σύµφωνο κανόνων µε την Κίνα, ακόµη και στο εµπόριο, που θα καθυστερήσει τον θερµό ανταγωνισµό µεταξύ υπερδυνάµεων.

Η εξάρτηση που είχε η Ευρώπη -για την ασφάλειά της από τις ΗΠΑ, για την ενεργειακή της επιβίωση από τη Ρωσία και για τους ρυθµούς ανάπτυξής της από την Κίνα- αµφισβητείται µέσα από αυτή τη νέα Γιάλτα ως διαδικασία ή υπόκειται στις συµφωνίες κορυφής µεταξύ των τριών δυνάµεων που υπέρκεινται της Ευρώπης.

Από την άλλη πλευρά, η Ευρώπη επιζητεί εναγωνίως ηγεσία και τελικά µάλλον θα δοκιµάσει σε αυτή την πρώτη φάση, πέραν των κοινών δοµών των Βρυξελλών που στέκουν ως γραφειοκρατία έωλες µπροστά στον αιφνιδιασµό της επιστροφής στη γεωπολιτική και τις επιλογές των εθνικών ηγεσιών, την τρόικα Μακρόν – Μερτς – Στάρµερ. Από αυτό το τρίγωνο ισχύος Γαλλίας – Γερµανίας – Μ. Βρετανίας, η Ουάσινγκτον του Τραµπ είναι ήδη από χθες φανερό ότι, τιµώντας την ιστορία της Αµερικανικής Επανάστασης της Ανεξαρτησίας, θα δώσει προνόµιο στους Γάλλους, ακόµη και αν στην ηγεσία τους βρίσκεται ο «ιδεολογικά ξένος» Εµ. Μακρόν.

Από την πλευρά της Ευρώπης εξάλλου, κανείς δεν µπορεί να περιορίσει τη φιλοδοξία του Παρισιού να ηγηθεί µιας νέας ευρωπαϊκής ισχύος. Ούτε το σε σύγχυση Λονδίνο ούτε το Βερολίνο, που σίγουρα χρειάζεται χρόνο για να δοµήσει την εθνική του ηγεσία. Υπάρχει ένα ερώτηµα σε εκκρεµότητα. Πόσο τελικά θέλει η Ουάσινγκτον µια αυτόνοµη γεωπολιτικά, στρατιωτικά και οικονοµικά Ευρώπη; Ακόµη και αν µιλάµε σε ορίζοντα πενταετίας ή δεκαετίας. Είναι νωρίς για απαντήσεις σε αυτό.

Το πιο πιθανό πάντως είναι ότι οι ΗΠΑ θα θελήσουν να διατηρήσουν την παρουσία τους στη ζώνη Κύπρος – Ελλάδα – Πολωνία – βαλτικές χώρες, που ορίζει τη σύνδεση της Ευρασίας µε την ανατολική διαδροµή µέχρι την Ινδία µέσω του Ισραήλ και των «Συµφωνιών του Αβραάµ». Ταυτόχρονα, επιδιώκουν να προσδιορίσουν νέα πολιτικά δεδοµένα στην Ευρώπη, περιορίζοντας τις δυνάµεις του κατεστηµένου των κυβερνήσεων συνεργασίας Κεντροδεξιάς – Κεντροαριστεράς, µε εφαλτήριο την Ιταλία και µια νέα Αυστροουγγαρία.

Άρθρο Γνώμης του έγκριτου αρθρογράφου Μενέλαου Τασιόπουλου στην εφημερίδα “Απογευματινή” – αναρτήθηκε στο parapolitika.gr στις 25/2/2025

Σύνδεσμος: https://www.parapolitika.gr/stiles/menelaos-tasiopoylos/article/1522246/aeriki-gallia-suahia-alla-i-europi-anazita-igesia/