Τα μηνύματα της Ομογένειας προς το Εθνικό Κέντρο

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Δεν μπορούμε παρά να ανησυχούμε κάθε φορά που τα μηνύματα από την Ομογένεια αναφορικά με θέματα που αφορούν τον Απόδημο Ελληνισμό και το χειρισμό τους από το Εθνικό Κέντρο και τις ελληνικές κυβερνήσεις -είτε εντός είτε εκτός «Στρατηγικού Σχεδίου»- έρχονται να επιβεβαιώσουν την διάχυτη εντύπωση ότι οι αναμεταξύ τους σχέσεις έχουν περιέλθει σε κρίσιμη συγκέντρωση τάσης στη ακμή της ρωγμής, σύμφωνα με τη Μηχανική της θραύσης.

Πρόκειται για μία επικίνδυνη για την ενότητα του Οικουμενικού Ελληνισμού φάση στην οποία οδηγηθήκαμε από άστοχες ενέργειες του Μητροπολιτικού Κέντρου σε μια σειρά από σημαντικά για την ομογένεια ζητήματα.

Τελευταίος κρίκος στην αλυσίδα το ζήτημα της υπογραφής νέου συμβολαίου μίσθωσης κτιρίου για τις ανάγκες στέγασης του 4ου Δημοτικού «Αριστοτέλης» και του 1ου Γυμνασίου Μονάχου, που ήταν και το θέμα του τελευταίου μας αρθογραφικού σημειώματος με τίτλο «η Ενίσχυση της Ελληνικής Γλώσσας και του Ελληνικού Πολιτισμού “αιχμάλωτη” ενός Συμβολαίου».

Για το άρθρο μας αυτό λάβαμε πληθώρα μηνυμάτων από ομογενείς που εκφράζουν απογοήτευση για τη στάση του ελληνικού κράτους απέναντι σε ένα θέμα τόσο κρίσιμο για την ελληνικότητα των νέων γενιών των Αποδήμων Ελλήνων.

Η Πρόεδρος των Ελληνικών Κοινοτήτων Παρισίων και Περιχώρων Seta Theodoridis μας γράφει σχετικά: «Τελικά, όποια κυβέρνηση και αν είναι στην εξουσία, η Ελλάδα μισεί τα παιδιά της που είναι στο εξωτερικό. Κάνει το παν για να αφομοιωθούν στις κοινωνίες όπου παραμένουν, δεν δίνει δεκάρα για τα παιδιά και τις οικογένειες που προσπαθούν να κρατήσουν την Ελληνικότητά τους. Μήπως τελικά το Σχέδιο για τον Απόδημο Ελληνισμό είναι η εξαφάνισή του;»

Παραθέσαμε το μήνυμα της Σέτας Θεοδωρίδου για του λόγου το αληθές. Γιατί και η ίδια έχει βιώσει την άρνηση του Κράτους να ανταποκριθεί στις ανάγκες των εκεί τοπικών ελληνικών Σχολείων. Αλλά δεν είναι η εκπαίδευση ο μοναδικός τομέας στον οποίο η γενέτειρα «πληγώνει τα παιδιά της» κατά τη γνωστή ρήση του Σεφέρη: «Όπου κι αν πάω η Ελλάδα με πληγώνει».

Ένας άλλος διακεκριμένος ομογενής  με δράση και λόγο στα κοινά της ομογένειας, ο Emmanuel Velivasakis, «ακουμπά» έναν άλλο τομέα που επίσης «πληγώνει» τις σχέσεις των Ομογενών με την γενέτειρα. Σε δικό του πρόσφατο  μήνυμα μεταξύ άλλων  μας γράφει: «Στην προσπάθεια μας όμως να πολιτογραφήσουμε τα ίδια τα παιδιά μας στην Ελλάδα, συνεχίζουν να μας βάζουν πάμπολλα εμπόδια και γραφειοκρατικές διαδικασίες, που μας μαστίζουν και κοστίζουν χιλιάδες δολάρια σε δικηγορικά έξοδα και πιστοποιητικά με σφραγίδες και υπογραφές!»

Δεν είναι μονομερής η ομογένεια, η οποία, άλλωστε σε κάθε περίπτωση έχει αποδείξει την υπερούσια λατρεία της για την Ελλάδα καθώς ο εκτός Ελλάδος ελληνισμός  «κυριαρχείται περιπαθώς από πατριωτικά αισθήματα, παρά την ουσιαστική αδιαφορία του εθνικού κέντρου», όπως ήδη από το 1978 (Οκτώβριος) έγραφε στο μηνιαίο περιοδικό του Λονδίνου «Κρίκος» ο Μπάμπης Μαρκέτος. Αντίθετα, επιζητεί κάθε ευκαιρία  προκειμένου να διατρανώσει τα πατριωτικά της αισθήματα.

Στο πνεύμα αυτό ο π. βουλευτής Σουηδίας Σωτήρης Δελής σε πρόσφατο σημείωμά του προς την PHP, με αφορμή την απόφαση του υπουργού Εθνικής Άμυνας  Νίκου Δένδια για την Ιεραρχία του Στρατεύματος, σημειώνει: « Δεν έχω λοιπόν παρά να συγχαρώ σαν ομογενής τον σοβαρό υπουργό και να του ευχηθώ καλή επιτυχία προς όφελος της πατρίδας.

Σωτήρης Δελής/ επ. μέλος της Σουηδικής βουλής».

Εξάλλου και ο Μανώλης Βεληβασάκης από τον Αύγουστο του 2004 με ανάρτησή του στην πλατφόρμα “Δημόσια Διαβούλευση” του Υπουργείου Εξωτερικών παραθέτει επτά προτάσεις σημειώνοντας:  “Μόνο με μία τέτοια πολύπλευρη, ή παρόμοια ένταξη των Απόδημων στην εθνική ζωή των Ελλήνων, θα είναι δυνατόν να ζητηθεί η έμπρακτη συνδρομή από όσους θέλουν και μπορούν να συμβάλουν στην ίδρυση και λειτουργία θεσμών, ή σε πρωτοβουλίες που υπαγορεύουν οι αναγκαιότητες της εθνικής στρατηγικής“.

Επισημαίνει δε πως “Η σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ αποδήμων και Εθνικού Κέντρου, είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε, και η οργανική ένταξη του Απόδημου Ελληνισμού στην Εθνική ζωή της Ελλάδας θα πρέπει και μπορεί να γίνει με τους ανάλογους θεσμούς, ή άλλες οργανωτικού χαρακτήρα παρεμβάσεις”.  Αυτές, προτείνει να είναι:

• 1. Η αναδιοργάνωση του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού σύμφωνα με τις αναγκαιότητες που προκύπτουν από μια νέα εθνική στρατηγική.
  2. Δικαίωμα επιστολικής ψήφου, του εκλέγειν και του εκλέγεστε, σε όλους ανεξαιρέτως Έλληνες πολίτες που ζουν και εργάζονται εκτός Ελλάδας, χωρίς όρους και αστείους περιορισμούς.
  3. Η ίδρυση ενός αυτοτελούς τηλεοπτικού σταθμού με δορυφορική εμβέλεια που θα λειτουργεί ως σταθμός Αποδήμων, και που θα εκπέμπει σε όλο τον κόσμο, και θα ασχολείται με θέματα κουλτούρας, αποδήμων και γλώσσας.
  4. Η αναδιοργάνωση της εκπαίδευσης των Ελληνοπαίδων του Εξωτερικού σε στενή συνεργασία με την Εκκλησία, ο ρόλος της οποίας στον τομέα αυτόν, όπως και σε άλλους που αφορούν την πολιτιστική και κοινωνική ζωή των Αποδήμων, θα πρέπει να αναγνωριστεί και να αξιοποιηθεί το μέγιστον.
  5. Διευκολύνσεις στη πολιτογράφηση νέων ελληνικής καταγωγής, πράγμα που θα βοηθούσε σημαντικά και στο οξύ δημογραφικό πρόβλημα της χώρας.
  6. Η θέσπιση μιας Παγκόσμιας Συνάντησης Νέων στην Ελλάδα, η ίσως υπό μορφή Παν-Ελληνικών Ολυμπιακών αγώνων κλασσικού αθλητισμού και κουλτούρας, ίσως ανά τετραετία, με τη συμμετοχή νέων από την Ελλάδα, την Κύπρο και τις Ελληνικές Κοινότητες του Εξωτερικού.
  7. Τέλος, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας να συντάσσει και εκφωνεί στο τέλος εκάστου έτους στη Ελληνική Βουλή, έκθεση «Περί της Καταστάσεως του Έθνους», στην οποία θα γίνεται εκτενής αναφορά και σε όλα τα θέματα των Αποδήμων Ελλήνων. 
• (Από την πλατφόρμα Δημόσια Διαβούλευση του ΥΠΕΞ για το “Στρατηγικό Σχέδιο για τον Απόδημο Ελληνισμό 2024-2027”)

Παρά ταύτα, και παρά τα αλλεπάλληλα πολυέξοδα ταξίδια Γραμματέων, Υφυπουργών, Υπουργών ακόμη και Πρωθυπουργών προς την Ομογένεια, Δεν έχει επιτευχθεί η αρμόζουσα «καλή επικοινωνία» είτε γιατί οι όποιες συναντήσεις γίνονται «σε στενό  κύκλο ημετέρων» είτε γιατί , όπως γράφει σε δημοσιευμένο μήνυμά της η πρόεδρος Ομοσπονδίας Ελλήνων Εκπαιδευτικών Αμερικής,  Στέλλα Κοκόλη,  «Κανένας απ’ αυτούς που ήρθαν, πρωθυπουργοί κ.λπ., δεν έδωσαν ένα βραβείο σε έναν ιερέα, σε µια δασκάλα, σε µια µητέρα, σε έναν απλό άνθρωπο που έχτισε πλατείες, που µάζεψε στολές, που κέντησε βλαχοπούλες και τσολιάδες. Σε αυτούς ανήκει η τιµή».

Ολοκληρώνοντας το μήνυμά της η κυρία Κοκόλη αναφέρει: «Είχαμε ζητήσει η Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού να είναι ένα ανεξάρτητο σώμα και ακόμα περισσότερο να γίνει υπουργείο αποδήμων. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έχει πραγματοποιηθεί.

Στέλλα Κοκόλη».

**Τελευταία εξέλιξη: Για το θέμα των δύο Σχολείων Μονάχου, ανακοίνωση εξέδωσε πριν λίγο ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων μετά από συνάντηση που είχε με τον Υπουργό Εξωτερικών κ. Γεραπετρίτη.  Είθε η συνάντηση να αποτελέσει την απαρχή μιας νέας γόνιμης εποχής στις σχέσεις Ομογένειας-γενέτειρας. ΔΕΣ ΕΔΩ