ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Άδεια Χριστουγέννων…

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Άδεια Χριστουγέννων ζήτησαν οι μελισσούλες μου και τι να κάνω, τους έδωσα.

-Άντε, καλά Χριστούγεννα, μου είπαν και πριν προλάβω να απαντήσω βζζζζ! έκαναν και πέταξαν κατά το νησί!

-Καλά Χριστούγεννα, απάντησα αλλά αμφιβάλω εάν με άκουσαν καθώς βιαστικές-βιαστικές είχαν ήδη διασχίσει μια μεγάλη απόσταση…

Ε, σκέφθηκα, θα περάσουν γρήγορα οι τέσσερις μέρες… Μεγάλη Εβδομάδα έφυγαν , ώσπου να πεις «κύμινο» θα περάσουν τα Χριστούγεννα και θα επιστρέψουν.

Έτσι, μ’  αυτές τις σκέψεις έπεσα να κοιμηθώ το πρώτο βράδυ. Το πρωί ξύπνησα και έσπευσα στο ημερολόγιο: Μεγάλη Τετάρτη, έγραφε.

Είπα να πάρω τηλέφωνο να δω πως έφτασαν στο νησί οι μελισσούλες μου. Πριν σηκώσω το ακουστικό, χτύπησε στο κινητό το Viber… ντιν ντουν, ντιν ντούν. Πάτησα το κουμπάκι…

-Έλα, άκουσα μία μελισσούλα να  μου λέει.  Είσαι καλά;

-Καλά είμαι, είπα. Εσείς φτάσατε καλά; Τώρα σήκωνα το ακουστικό του τηλεφώνου να σας τηλεφωνήσω…

-Ε, καλά εσύ την εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης ασχολείσαι ακόμα με το ακουστικό του τηλεφώνου; μου πέταξε και έκανε έναν ήχο σαν να γελούσε κοροϊδευτικά…

-Πώς είναι στο νησί, προσπέρασα εγώ…

-Εδώ όλα είναι εξοχικά, μου είπε, πράσινο, ήλιος, γαλάζιο, ηρεμία, μια χαρά…

-Δεν σας έλειψε η Αθήνα; Τη ρώτησα. Και άνοιξα τον Ασκό του Αιόλου! Τι λες καλέ, μού φώναξε, ναι, ξέρεις, μας έλειψε το καυσαέριο, οι συγκεντρώσεις και οι πορείες… Μας έλειψαν τα τρακτέρ στους δρόμους και οι απεργοί για κάθε αιτία ή και αναιτίως! Έτσι επειδή η εποχή δεν προσφέρεται για αγροτικές εργασίες…  Μας έλειψαν οι ανήλικοι νταήδες από τους δρόμους και οι χορτάτοι …ζητιάνοι στο ΜΕΤΡΟ.

Πήγα να την καλμάρω… Βλέπετε εκεί τηλεόραση; ρώτησα Τι το ΄θελα!

-Μα είσαι στα καλά σου, ποιος ασχολείται ακόμα μ’  αυτό το κουτί; Στην κυψέλη ούτε που το ανοίγουμε. Τι ν’  ακούσουμε; Όλο τα ίδια και τα ίδια… μπλα μπλα μπλα… Αφού διαφημίζουν τα προγράμματα διαλαλώντας «εδώ η καλή δίκη», «εδώ οι καλοί κατήγοροι», «εδώ οι καλοί νομοθέτες», και άλλα τέτοια. Σήμερα όλα είναι τηλεοπτικά σποτάκια!

-Καλά-καλά,  έσπευσα να κλείσω τη συζήτηση. Πότε έρχεστε πίσω;

-Μα ακόμα  δεν ήρθαν τα Χριστούγεννα!

-Αύριο είναι Χριστούγεννα… Καλά θα δούμε!

Δεν είδαμε!  Πέρασαν τα Χριστούγεννα, η πρώτη και η δεύτερη μέρα, αργία κι αυτή. Κι ακόμα οι μελισσούλες μου να φανούν στον ορίζοντα…

-Βρε κορίτσια, τους είπα, σε νέα επικοινωνία μέσω viber πια (πόσο γρήγορα μαθαίνουμε οι άνθρωποι!) φύγατε Χριστούγεννα και κοντεύει Πάσχα, πότε θα αριβάρετε;

– Γιατί, βιάζεσαι;

-Ε, όσο να πεις…

-Θα γεράσεις γρήγορα…

Πέρασε και μια ακόμα εβδομάδα. Πέρασαν δύο ακόμα εβδομάδες, πέρασε και ο Γενάρης και έφθασε ο Φλεβάρης…

-Βρε, τους λέω, τι γίνεται με σας; Θα γυρίσετε κάποτε;

-Αμαν, φαγώθηκες με τα ρούχα σου… μου πέταξαν. Θα έρθουμε. Αλλά δεν θέλουμε εκκρεμότητες. Φρόντισε πρώτα να λυθεί το θέμα με τα Τέμπη. Εξασφάλισε ότι θα έχουμε νέο Πρόεδρο Δημοκρατίας. Φρόντισε ο Κασσελάκης να μην κάνει νέο Κόμμα . Βρες κάποιον να αναλάβει το ΠΑΣΟΚ γιατί έτσι όπως πάει εξουσία δεν βλέπει. Βάλε και κάποιον της προκοπής στο ΣΥΡΙΖΑ. Βρε, έτσι όπως το πάτε, Κυριάκο ισοβίως προβλέπουμε…

Όχι, ακόμη δεν γύρισαν. Δεν είναι που δεν “τακτοποίησα” εγώ τις απαιτήσεις τους.  Και πώς θα μπορούσα άλλωστε; Ούτε θαυματοποιός να ήμουνα! Έτσι αποφάσισα τα επόμενα Χριστούγεννα να τους δώσω ένα εξάμηνο άδεια. Έτσι για να έχω εγώ το πάνω χέρι!..

Και όχι τίποτα άλλο, αλλά να, επέτειο 13 χρόνων  έχει η “φωλίτσα” μας  εδώ κι αυτές …απουσιάζουν!..