Συνέντευξη του Γεν.Γραμματέα της Ακαδημίας Αθηνών Χρήστου Ζερεφού στην Panhellenic Post

Αθήνα.- Την ψύχραιμη, ορθολογιστική και επιστημονική του άποψη στο θέμα της επιστροφής στην πατρίδα των “σπουδασμένων μυαλών” που μετανάστευσαν την περίοδο της οικονομικής κρίσης και της Πανδημίας του Κορωνοϊού, δίνει -σε συνέντευξή του στην Panhellenic Post και στην Μαργαρίτα Βαρθολομαίου- ο Γενικός Γραμματέας της Ακαδημίας Αθηνών, Εθνικός Εκπρόσωπος για την Κλιματική Αλλαγή και Επόπτης του Κέντρου Ερεύνης Φυσικής της Ατμοσφαίρας και Κλιματολογίας της Ακαδημίας Αθηνών, κ. Χρήστος Ζερεφός. Παράλληλα, ο διαπρεπής επιστήμονας, τρίτη γενιά ο ίδιος εκ των Ελλήνων μετοίκων στην Αλεξάνδρεια και στο Κάιρο, δίνει το στίγμα για τους κινδύνους από την  κλιματική κρίση.

Η πλήρης συνέντευξη έχει ως ακολούθως:

ΕΡ: Κύριε καθηγητά, ως γεννημένος στο Κάιρο της Αιγύπτου από Έλληνες γονείς, λογίζεστε και σεις ως ένας από τους ομογενείς μας που επαναπατρίστηκαν και πλέον διαπρέπουν και επί ελληνικού εδάφους! Πώς αισθάνεσθε γι αυτήν σας την ιδιότητα;

Χρ. Ζερεφός: Αισθάνομαι υπερήφανος, διότι η οικογένειά μου και εγώ προσωπικά είμαστε τρίτη γενιά εκ των Ελλήνων μετοίκων στην Αλεξάνδρεια και στο Κάιρο. Τις περιπέτειες της οικογένειάς μου τις έχω ψηλαφίσει από τον 17ο αιώνα και πραγματικά είναι ένα από τα δείγματα της ταλαιπωρίας του νέου ελληνισμού στο ζήτημα της διασποράς. Έχω πολλές φορές υποστηρίξει ότι η ελληνική διασπορά είναι μεγαλύτερη και από την εβραϊκή. Αυτό συμβαίνει διότι η ελληνική διασπορά ξεκίνησε από την αρχαιότητα και βεβαίως συνεχίζεται μέχρι σήμερα και πιστεύω ότι και στο μέλλον θα εξακολουθήσει να υπάρχει.

ΕΡ: Είσθε υπέρ του επαναπατρισμού ομογενών επιστημόνων; Τι θα είχατε να πείτε σχετικά στους Απόδημους Έλληνες επιστήμονες;

Χρ. Ζερεφός: Οι αγαπητοί απόδημοι επιστήμονές μας, σε μια σημαντική πλειοψηφία ευημερούν στη λεγόμενη ξενιτιά αλλά ο νόστος πάντοτε υπερισχύει της όποιας ευημερίας μακριά από την πατρίδα. Θα πρέπει να τους πούμε, όμως, ότι αν αποφασίσουν, ως επιστήμονες, να επιστρέψουν στην Ελλάδα, δεν θα μπορέσουν εύκολα να μεταφέρουν στη χώρα μας τις ρίζες που έχουν αναπτύξει στον χώρο του ο καθένας και η καθεμία. Οι ρίζες αυτές αναπτύχθηκαν μέσα σε περιβάλλοντα πολιτισμού και αυστηρής εφαρμογής των νόμων. Το ιδιαίτερο περιβάλλον του καθενός είναι ότι, στον επιστημονικό ή καλλιτεχνικό του χώρο, βρήκε έδαφος διακεκριμένων και σπουδαίων συναδέλφων του οι οποίοι ανιδιοτελώς αναγνώρισαν την έφεση μέχρι επιμονής λόγω της ανάγκης καθιέρωσης του καθενός σε ένα επίπεδο γενικά υψηλότερο από αυτό που αντιμετώπισαν στην πατρίδα μας.

Αυτό που θα προειδοποιούσα τους αγαπητούς επαναπατριζόμενους επιστήμονες είναι, ότι αυτό το οποίο μπορεί να κάνει κανείς σε κάποιο χρόνο στο εξωτερικό, για να έχει την ίδια απόδοση στην Ελλάδα, θα χρειαστεί από δεκαπλάσιο έως και τριακονταπλάσιο κόπο κι χρόνο για να το πετύχει. Αυτό οφείλεται, φυσικά, στην ελάχιστη χρηματοδότηση για την Έρευνα που υπάρχει στη χώρα μας και στη βαριά γραφειοκρατία, η οποία ενδημεί στην Ελλάδα από τη δημιουργία του ελληνικού κράτους τα τελευταία 200 περίπου χρόνια. Φυσικά, υπάρχουν δικαιολογίες για όλα αλλά η σκληρή πραγματικότητα και ο υγιής ανταγωνισμός έχουν ακόμη δρόμο πολύ.

ΕΡ: Ως Γενικός Γραµµατεύς της Ακαδηµίας Αθηνών και Επόπτης του Κέντρου Ερεύνης Φυσικής της Ατµοσφαίρας και Κλιµατολογίας της Ακαδηµίας Αθηνών, τι θα θέλατε να μας πείτε για τον «αόρατο κίνδυνο ο οποίος απειλεί όλο τον πλανήτη» ώς είπατε σε πρόσφατη συνέντευξή σας στην ΕΡΤ; Πόσο σας ανησυχεί η κλιματική κρίση που βλέπουμε να συντελείται; Και ποια είναι τα μέτρα που θα πρέπει να λάβουν οι κυβερνήσεις;

Χρ. Ζερεφός: Η κρίση με ανησυχεί για όλο τον πλανήτη, και βεβαίως και για τη χώρα μας. Είναι θέματα που τα έχω κατ’ επανάληψη αναδείξει, τουλάχιστον τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Τα προβλήματα είναι διεθνή και θα πρέπει να αντιμετωπισθούν με την εφαρμογή των διεθνών συμφωνιών, κάτι που ακόμα δεν έχουμε δει να γίνεται σε πλήρη ανάπτυξη. Υπάρχει μια δειλία και αμφισβήτηση, ακόμα και σήμερα, παρά τον όγκο των ακραίων φαινομένων με τις συνακόλουθες καταστροφές και τα υψηλά κόστη που καλούνται οι τοπικές και εθνικές κοινωνίες να αντιμετωπίσουν. Επομένως, είναι ένα ζήτημα που πρέπει να γίνει συνείδηση όλων. Δεν έχει ούτε κομματική χροιά ούτε είναι ζήτημα προσωπικών προτιμήσεων ή και συμφερόντων απανταχού στον πλανήτη. Πιστεύω ότι οι διεθνείς οργανισμοί που είναι ταγμένοι στην προστασία του ανθρώπου και του περιβάλλοντος, θα πρέπει να αποκτήσουν μηχανισμούς επιβολής κυρώσεων στις χώρες που δεν συμμορφώνονται με τις διεθνείς αποφάσεις και βεβαίως και στους κατοίκους τους.