Η «καυτή»  επικαιρότητα με την ματιά ενός Απόδημου Έλληνα

Επιμέλεια, Χρήστου Μαλασπίνα

Η Ελλάδα μόλις έχει βγει από έναν Αύγουστο που κατέκαψε την Αττική και, σχεδόν, όλη τη χώρα.  Πύρινα μέτωπα που, εκ του αποτελέσματος, φαίνεται ότι αντιμετωπίστηκαν μάλλον με επιπολαιότητα από την κυβέρνηση. Και πάντως, άφησαν πίσω τους χιλιάδες στρέμματα πράσινου καμένα, εκατοντάδες σπίτια κατεστραμμένα, δεκάδες  αυτοκίνητα αχρηστευμένα και έναν άνθρωπο νεκρό.  Στο μεταξύ, οι φωτιές άναψαν άλλες «φωτιές» και στο πολιτικό σκηνικό με την αντιπολίτευση να επιτίθεται με σφοδρότητα και την κυβέρνηση να αμύνεται σε ίδιους υψηλούς τόνους!

“Με μεγάλη λύπη βλέπω ότι όσο τραγική είναι η αντιπολίτευση ίδια και χειρότερη  είναι η  σημερινή κυβέρνηση που μας κυβερνάει” έλεγε τις προάλλες στην Ρanhellenic Post προσωπικότητα από το χώρο του Απόδημου Ελληνισμού, που θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία της.

Η άποψή του απόδημου Έλληνα, μπορεί να είναι φορτισμένη με τον αυθορμητισμό ενός εκπατρισμένου, που παρακολουθεί εκ του μακρόθεν τα τεκταινόμενα στη γενέτειρα. Όμως, στην βάση της υπάρχει λογική.  «Τα τσουγκρίσαμε με την Ρωσία βλακωδώς, κατά τη γνώμη μου, στέλνουμε ή στείλαμε όπλα σε έναν <άπειρο> και ήδη έκπτωτο του αξιώματός του, που έχει καταστρέψει τον τόπο του,  και αφήσαμε εν πολλοίς τη χώρα μας ανοχύρωτη (!) στις φωτιές και, μάλιστα, τόσο κοντά στην πρωτεύουσα», υποστήριξε.

Βέβαια, το «ανοχύρωτη» είναι μια μεγάλη κουβέντα, που εγείρει πολλά ερωτηματικά:  Πόσο αποτελεσματικά μπορείς να οχυρώσεις μια χώρα απέναντι στα στοιχεία της φύσης; Πόσο μπορείς να προστατεύσεις μια χώρα όπου τα πευκοδάση είναι η βασική της χλωρίδα; Πευκοδάση τα οποία η κλιματική αλλαγή, η παρατεταμένη ανομβρία και οι διαρκείς υψηλές θερμοκρασίες -μαζί με τα ηλεκτροφόρα καλώδια και τους πυλώνες της ΔΕΗ που τα «διατρέχουν»- τα μεταβάλουν συχνά-πυκνά σε “ωρολογιακές βόμβες”; Πόσο μπορείς να διαφυλάξεις μία κοινωνία όπου οι αυθαίρετες (εξοχικές) κατοικίες στα δάση είναι σχεδόν ο κανόνας;  Και, τέλος, κατά πόσον ήταν «εφικτόν» να αποτραπούν, εντελώς, οι πυρκαγιές;

Οι αιτιάσεις της κάθε αντιπολίτευσης -αξιωματικής ή μη- εκ φύσεως είναι εύκολη καθ’ ά και ανέξοδη. Ασφαλώς, όμως, τα λάθη, οι παραλείψεις, οι προχειρότητες της κυβέρνησης δεν παραβλέπονται. Οι ευθύνες, εάν και όπου υπάρχουν, δεν  μετριάζονται. Η πολιτική είναι η Τέχνη του εφικτού, σύμφωνα με τον Ότο φον Μπίσμαρκ, καγκελάριο της Γερμανίας. Η φράση  χρησιμοποιείται συχνά από τους πολιτικούς, εννοώντας ότι η  πολιτική είναι η «τέχνη», δηλαδή , η δυνατότητα, να επιτυγχάνεις το καλύτερο αποτέλεσμα που μπορεί να επιτευχθεί.

Κάναμε το καλύτερο στις φωτιές; Η Πληθώρα των ανά την Ελλάδα εστιών, η Γεωλογία του εδάφους και οι κλιματικές συνθήκες δεν επιτρέπουν ισοπεδωτικές κριτικές και λογικές από την αντιπολίτευση. Από την άλλη πλευρά, όμως, ούτε και κομπασμοί, υπεροψίες και επικαλύψεις από την κυβέρνηση μπορούν να γίνουν αποδεκτές από το λαό. Μέτρον Άριστον. Και κυρίως Επίγνωση του τι είχαμε και τι χάσαμε…

Αλλά δεν είναι μόνο η εσωτερική κατάσταση που προκαλεί ανησυχίες και υψηλούς τόνους από την αντιπολίτευση και τους παρακολουθούντες με ανησυχία την πορεία της χώρας,  πολίτες.  Είναι και η εξωτερική πολιτική σε θέματα όπως η εκρηκτική κατάσταση στη Μέση Ανατολή, το Κυπριακό με την ανιστόρητη άποψη του  Ερσίν Τατάρ ότι  “όσο δεν αναγνωρίζουν (οι Κύπριοι) την κυριαρχία μας, δεν μπορούμε να καθίσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων”! Διαπραγματεύσεις για να την εισβολή του Αττίλα στην Κυπριακή Δημοκρατία; Ή για τις «γαλάζιες πατρίδες» στο Αιγαίο που φαντασιώνεται ο μη έχων και τις καλύτερες σχέσεις με την Ιστορία, Ταγίπ Ερντογάν;

Η ίδια ανώνυμη πηγή μας έχει, και επ’ αυτού, τη δική της -αντίθετη- άποψη για τη στάση και τη θέση της Ελλάδας απέναντι στα τραγικά διπλωματικά γεγονότα:  «Ε, τι θέλετε να πω όταν ακούω καθημερινά σχεδόν το αντιρωσικό «τραχανά» από τα περισσότερα φιλοαμερικανικά Μέσα Μαζικής ταλαιπωρίας και δήθεν ενημέρωσης! Αλλά και κάτι άλλο, ίσως ακόμα πιο σημαντικό, δεδομένων των περιπτώσεων. Τι κάνουμε με την κατάσταση στη Μέση Ανατολή; Με τόσα θύματα, νεκρούς. Μάλιστα να μην ξεχάσουμε την Παλαιστίνη. Πλέον των σαράντα χιλιάδων θύματα κατά το πλείστο γυναίκες και παιδιά…»

Βέβαιο είναι, ότι η ΕΕ έχει «πελαγώσει» και η Αμερική έχει παραδοθεί σε μία μονότονη αντι-ρωσική υστερία αποκομμένη από κάθε ιστορική πτυχή και συνακόλουθη του δόγματος του Βλάντιμιρ Πούτιν ότι η Μόσχα αντιλαμβάνεται την Ουάσιγκτον ως την «κύρια πηγή κινδύνων για τη δική της και διεθνή ασφάλεια, την ειρήνη και τη δίκαιη ανάπτυξη της ανθρωπότητας στο σύνολό της», όπως αναφέρεται στο έγγραφο που υπεγράφη από τον Πούτιν, κατόπιν διαδικτυακής συνεδρίασης του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Ρωσίας και προβλέπει τη λήψη «συμμετρικών και ασύμμετρων μέτρων σε απάντηση μη φιλικών ενεργειών» εις βάρος της χώρας του.

Φυσικά, το δίκιο δεν είναι όλο του Ρώσου Προέδρου.  Ασφαλώς ο πόλεμος πρέπει να αποτελεί την έσχατη καταφυγή για την υπεράσπιση της πατρίδας, όχι, όμως,  επ’ ουδενί, για την προσάρτηση νέων εδαφών… (Εδώ μυστικο-συναντάται «πνευματικά» ο Πούτιν με τον Ερντογάν!)

Καλώς απέκλεισαν την επιτιθέμενη Ρωσία από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου ηγείται η σημαία της Ελλάδος, κακώς, όμως, επέτρεψαν τη συμμετοχή του Ισραήλ που στο όνομα της “άμυνας” ισοπεδώνει την Παλαιστίνη και τους Παλαιστίνιους!!  Το ίδιο κακώς επιτρέπουν τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες και της Τουρκίας! Πενήντα  χρόνια εισβολής και κατοχής τμήματος της Κύπρου (που ανήκει και στην ΕΕ!) και εμείς επιζητούμε «διάλογο» για αυτονόητα δικαιώματά μας, όπως είναι η εφαρμογή του Δικαίου των Θαλασσών και στο Αιγαίο!

Στον αντίποδα, «…έχουμε πολεμικό πλοίο στην Ερυθρά Θάλασσα για τους Χουθι (που στο κάτω-κάτω υποστηρίζουν τους Παλαιστίνιους) και αφήνουμε να αλωνίζουν οι Τούρκοι με τα πολεμικά τους στην Κύπρο…», παρεμβαίνει ο ίδιος πάντα Απόδημος συνομιλητής μας.

«Και ενώ συμβαίνουν αυτά, εμείς «δεν έχουμε υπερπτήσεις! Να μην  ενοχληθεί ο Ερντογάν», ξεσπάει και καταλήγει: «Μην νομίσετε ότι είμαι στεναχωρημένος ή αμήχανος κατά κάποιο τρόπο, είμαι απλούστατα απολύτως και αδιόρθωτα… έξαλλος με όλα αυτά!».