Διευκρινιστική σημείωση

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Αναδημοσιεύουμε  από το in.gr την ενδιαφέρουσα ανάλυση Γιάννη Κουτρουμπή σχετικά με τις αμερικανικές εκλογές και το “Πώς θα επηρεαστεί η Ελλάδα από το αποτέλεσμα των εκλογών“. (https://www.panhellenicpost.com/2024/07/30/396617/)

Ένα (σημαντικό)  σημείο της ως ανωτέρω ανάλυσης,  μάς δίνει την αφορμή να γράψουμε το παρόν σημείωμα κυρίως για να διευκρινίσουμε ότι συχνά έστω και καλοπροαίρετα δημιουργούνται εσφαλμένες εντυπώσεις. Όπως π.χ. στην προκειμένη περίπτωση η αναφορά, στην ανάλυση, στις σχέσεις Τραμπ-Ελπιδοφόρου.

Γράφει προφανώς καλόπιστα ο αναλυτής: “Ο πρώην πρόεδρος (σ.σ. Τράμπ) έχει αρκετούς Έλληνες γνωστούς και συνεργάτες. Ένας από αυτούς είναι ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος, ο οποίος ευλόγησε το συνέδριο των Ρεπουμπλικανών“. Εδώ, για την ακρίβεια, θα έπρεπε να σημειώσει ο συντάκτης (εάν το εγνώριζε, βεβαίως) ότι ο εκάστοτε Ορθόδοξος Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κατ’  έθιμον ευλογεί τα Συνέδρια ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ κομμάτων, Δημοκρατικών και Ρεμπουμπλικάνων χωρίς αυτό να σημαίνει και κατ΄ ανάγκη ιδιαίτερη προτίμηση του Αρχιεπισκόπου προς το πρόσωπο κάποιου εκ των υποψήφιων.

Χωρίς να γνωρίζουμε τις πολιτικές προτιμήσεις του Σεβασμιότατου, πρέπει να διευκρινίσουμε ότι η ευχετήρια ιερουργία του εκάστοτε Αρχιεπισκόπου στα Συνέδρια (καθώς και στις ορκωμοσίες των Προέδρων), αντανακλά στην τιμητική αναγνώριση εκ μέρους των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής της δημιουργικής παρουσίας της ελληνικής Ομογένειας στο έδαφός τους.

Ένα άλλο σημείο που συγχέεται γενικότερα είναι η προσωπική ανάμειξη ενός Αμερικανού Προέδρου με την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Βεβαίως το «προσωπικό στιλ» του εκάστοτε Προέδρου παίζει σημαίνοντα ρόλο. Καθοριστικό, όμως ρόλο στην διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής παίζουν οι δημοκρατικές αντιλήψεις, οι Νόμοι και τα συμφέροντα των ΗΠΑ.

Όπως και σε προηγούμενα άρθρα μας έχουμε σημειώσει, μία «έξυπνη» ελληνική εξωτερική πολιτική στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων θα ήταν εκείνη που θα λάβαινε υπόψη τις τρεις αυτές παραμέτρους. Με κλασσικό παράδειγμα το «Εμπάργκο» (1974) όπου τα ελληνικά και Κυπριακά συμφέροντα συνέπλευσαν με τον Αμερικανικό Νόμο που απαγόρευε την χρήση αμερικανικής στρατιωτικής (δωρεάν ή μη) βοήθειας σε μία χώρα για επιθετικούς σκοπούς. ΄Ετσι επιβλήθηκε από τις ΗΠΑ με την δυναμική παρότρυνση  της ομογένειας,  το «Εμπάργκο» κατά της Τουρκίας.