Νιου Χαμσάιρ, ΗΠΑ: Βασίλης Ζαχαρόπουλος, ο άνθρωπος των δέντρων

Βοστώνη.- . Ο Βασίλης Ζαχαρόπουλος με καταγωγή από τη Χαλανδρίτσα Πατρών, έχει γίνει γνωστός στην πολιτεία του Νιου Χαμσάιρ ως ο άνθρωπος των δέντρων, με ειδίκευση στο κόψιμό τους. Η βάση του είναι μία απέραντη έκταση στην κωμόπολη Μέριμακ, όπου έχει κατασκευάσει από μόνος του το στρατηγείο του, ενώ όπου να γυρίσει να δει κανείς βλέπει κορμούς δέντρων και ξύλα τα οποία προμηθεύονται όσοι εξακολουθούν να χρησιμοποιούν σόμπες τον χειμώνα.

Σκαρφαλώνει με ευκολία άφοβα και τολμηρά πάνω στα δέντρα όσο ψηλά κι αν είναι και τα κόβει γιατί πολλά από αυτά γέρνουν προς τα σπίτια και γίνονται επικίνδυνα τον χειμώνα με τις χιονοπτώσεις, αλλά και με τους δυνατούς ανέμους. Εκατοντάδες τα ατυχήματα κάθε χρόνο από δέντρα τα οποία πέφτουν πάνω στις οροφές των σπιτιών με δυσάρεστα αποτελέσματα για τους ιδιοκτήτες τους, αλλά και επικίνδυνα αφού πολλές φορές διαπερνούν την οροφή και τραυματίζουν τους ενοίκους τους.

Τα φορτηγά και οι γερανοί του έχουν πάνω τους γραμμένα το όνομα της εταιρείας τους Vassilis Tree Service. Στο μπροστινό μέρος του φορτηγού-γερανού του εκατέρωθεν είναι ζωγραφισμένη η ελληνική σημαία και δίπλα της γραμμένα στην ελληνική γλώσσα τα ονόματα των Αγίων του γονιών του, Αγιος Πέτρος και Αγία Αικατερίνη, ενώ στην είσοδο του στρατηγείου του στο Μέριμακ έχει αναρτήσει τις φωτογραφίες τους. Μας είπε, πως «είχα δύο υπέροχους γονείς, είχαν μεγάλη αγάπη ο ένας για τον άλλον, αλλά και για όλους τους ανθρώπους. Δεν τους άκουσα να παραπονεθούν ποτέ παρά τη φτώχεια τους, παρόλο ότι είχαν χάσει δύο παιδιά μικρά, δύο αγοράκια, το ένα επτά μηνών από λευχαιμία και το άλλο από καρδιά. Ημασταν επτά αδέλφια και μείναμε πέντε. Εγώ γεννήθηκα δίπλα στο τζάκι. Δεν υπήρχαν τότε νοσοκομεία. Μία θεία του πατέρα μου βοήθησε τη μητέρα μου και γεννήθηκα. Η μητέρα μου με θήλασε 25 μήνες. Είχαμε τη νάκα που λέμε, κάτι σαν κούνια, μας έβαζαν μέσα μας κρεμούσαν στο δέντρο για να μη μας δαγκώσει κανένα φίδι κι εκείνοι θέριζαν το σιτάρι ή μάζευαν ελιές».

Ο κ. Ζαχαρόπουλος αγαπά πολύ αυτό που κάνει, ενώ η ευθύτητα του χαρακτήρα του, η τιμιότητά του και η εκπλήρωση των υποσχέσεών του, έγιναν η καλύτερη διαφήμισή του που μεταδίδεται από στόμα σε στόμα κι έτσι αντί εκείνος να βρίσκει τους πελάτες και τις δουλειές, τον βρίσκουν εκείνοι.

Οταν τον ρωτήσαμε γιατί δεν σπούδασε, απάντησε πως «δεν αγάπησα τα γράμματα κι ο λόγος ήταν πως όταν πρωτοπήγα στο σχολείο 6-7 χρονών έτρωγα σφαλιάρες από τον δάσκαλο γιατί μπέρδευα τα γράμμα της Αλφα – Βήτα. Οι δάσκαλοι τότε ήταν αμόρφωτοι, δεν είχαν καλλιέργεια» και συμπλήρωσε «αλλά δεν αγαπούσα τα γράμματα, μου άρεσε να ανακατεύομαι με πέτρες, με τσιμέντα, με βίδες, δηλαδή αυτά που έβλεπα από τον πατέρα μου που ήταν κτίστης».

Πήγε στην Πάτρα κι έπιασε δουλειά σ’ ένα ζαχαροπλαστείο. Είπε «βαρέθηκα γιατί ήταν πολλές οι ώρες, Σαββατοκύριακα, γιορτές και ξαναπήγα πάλι στις οικοδομές». Στη συνέχεια, πήγε και εργάσθηκε στα φέρι μπόουτς που κάνουν τη διαδρομή Ρίο-Αντίρριο για έξι μήνες. Στην ηλικία των 17 χρονών πήγε εθελοντής στην αεροπορία «και δυστυχώς εκεί ξεκίνησα το τσιγάρο».

Ονειρό του ήταν πάντοτε να έλθει στην Αμερική. Στην πόλη Κόνκορντ του Νιου Χαμσάιρ είχαν ήδη μεταναστεύσει ο αδελφός του και τα ξαδέλφια του. Μπάρκαρε στα βαπόρια κι όταν έφτασε στο Τέξας «αποχαιρέτισε» το πλοίο. Είπε ότι «ο αδελφός μου είχε ένα μικρό ντάινερ, άρχισα να δουλεύω στα πιάτα, έμαθα λίγο τη δουλειά μέσα στην κουζίνα. Συνηθισμένος από τη σκληρή δουλειά των οικοδομών, τα πιάτα ήταν παιχνίδι, τραγουδούσα, αλλά έπειτα από ένα χρόνο κόπηκε η φωνή μου διότι ένιωθα σαν να ήμουν μέσα σ’ ένα κουτί ενώ ήμουν συνηθισμένος να είμαι έξω, σήμερα εδώ, αύριο εκεί και παραπέρα».

Μετά άνοιξε το εστιατόριο «Ρόλεντς» το 1985 στη Νάσουα, αλλά είπε, πως «το εστιατόριο είναι μια δουλειά που δεν την αγάπησα ποτέ, αλλά αναγκάστηκα να την κάνω». Τελικά το πούλησε και τώρα όπως είπε «νιώθω απελευθερωμένος πάνω στα δέντρα».

Ο Βασίλης λατρεύει την οικογένειά του, τη σύζυγό του Αναστασία, για την οποία είπε, πως «δεν έχω παντρευτεί γυναίκα, έχω παντρευτεί έναν άγγελο», την κόρη του Κατερίνα και τον γιο του Πέτρο.