Μανώλης Βεληβασάκης: “Ο Μητσοτάκης έφερε ξανά την αξιοκρατία στην Ελλάδα”

Μανόλης Βελιβασάκης και Όρσα  Βεληβασάκη .

Συνέντευξη στη Μαρία Σπυριδάκη/themakritis.gr

Στον όμορφο κήπο του Ζάππειου Μεγάρου , στο πλαίσιο του 4ου συνεδρίου των Αρχόντων  του οικουμενικού  πατριαρχείου ,  είχαμε την χαρά να  κουβεντιάσουμε με τον  Ελληνοαμερικάνο Κρητικό στην καταγωγή ,κο Μανόλη  Βεληβασάκη .

Πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα με έργα όπως οι πύργοι Patronas στη Κουάλα  Λουμπούρ και ο πύργος  «Taipei 101» στην Ταιβάν, εργασίες αποκατάστασης στο Empire state building  και στον πύργο Cryisler.

Ξεκινήσαμε την κουβέντα  με αφορμή το θέμα του συνεδρίου και την θέση του απέναντι στην θρησκευτική ελευθερία.

Με την ευκαιρία του συνεδρίου των Αρχόντων για τη θρησκευτική ελευθερία, ανέφερε ότι όλο και περισσότερα καθεστώτα νομίζουν ότι μπορούν να δαμάσουν τον  λαό τους , χρησιμοποιώντας τη θρησκεία τους. Εμείς στην Αμερική πιστεύουμε ότι η ελευθερία σκέψης είναι αυτό που χρειαζόμαστε.

Αναφερόμενος στον επίτιμο καλεσμένο του συνέδριού , πρώην υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ Μαικ Πομπέο , ο Κος Βεληβασάκης  τοποθετήθηκε ξεκάθαρα:

“Ο Μαικ Πομπέο είναι ένας καλός και τίμιος άνθρωπος, πράγμα σπάνιο για πολιτικό πρόσωπο, που πιστεύει βαθιά αυτά που λέει. Η επίσκεψή του στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο , χωρίς την έγκριση της Τουρκίας , ήταν ένα σπουδαίο γεγονός. Έδωσε ένα μήνυμα  πως  δεν θα μπορείτε να κάνετε τους αγάδες και να «πατάτε τον  πατριάρχη στον λαιμό» , επειδή έτσι μπορείτε. Οι Τούρκοι  δεν μπορούν ανεξέλεγκτα να καταπατούν τις δημοκρατικές και θρησκευτικές μας ελευθερίες και ήθη. Έχουν ήδη αρκετά τζαμιά , δεν χρειάζεται να τα κάνουν όλα τα μνημεία μας.  Η πολιτική των λαών αυτών διδάσκουν το ακροατήριό τους ότι μπορείτε να κάνετε ό,τι θέλετε κι ας είναι ανήθικο . Αυτό πρέπει να τελειώσει !

Αναφορικά με την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας και  του πρωθυπουργού  δίπλα στις ΗΠΑ , Ο Κος Bεληβασάκης  ανέφερε τα εξής : Η Ελλάδα σήμερα είναι ένα ίσο μέλος της Ε. Ε και διεκδικεί  τη θέση της στον παγκόσμιο χάρτη. Οι συχνές επισκέψεις  Μητσοτάκης στις ΗΠΑ  επικροτούνται , από όλους τους  ορθώς σκεπτόμενους  Έλληνες και της ομογένειας , καθώς  ισχυροποιούν  τις σχέσεις συνεργασίας και φιλίας των δύο χωρών, οικονομικά και γεωστρατηγικά.

Έκανα Πάντα  το καλύτερο , που μπορούσα

Ανήσυχος και δραστήριος από τη φύση του ο Μανώλης Βεληβασάκης με καταγωγή από τον Καμαριώτη  Μαλεβιζίου τελείωσε το λύκειο στο Ηράκλειο το 1970. Από εκεί και ακολουθώντας  τη φράση του Νίκου Καζαντζάκη « φτάσε , όπου δεν μπορείς» συνέχισε τις σπουδές του στο δημόσιο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Ολοκληρώνοντας τις βασικές και μεταπτυχιακές σπουδές του εργάστηκε ακούραστα και κατάφερε να φτάσει στην κορυφή. Δεν ξεκουραζόταν ποτέ με ό,τι είχε και ήθελε  πάντα το κάτι παραπάνω.

Δεν είναι δύσκολο

Δεν είναι δύσκολο , αν έχεις την όρεξη για δουλειά σε μια χώρα , όπου η αξιοκρατία κρατάει τα ηνία, να τα καταφέρεις. Βλέπω και σήμερα  Ελληνόπουλα , που έρχονται για σπουδές , να τα καταφέρνουν γρήγορα και να ανεβαίνουν βαθμίδες στη δουλεία τους και τους χαίρομαι.  Εγώ θεωρώ πως το να φεύγουν τα παιδιά από την Ελλάδα και να δουλεύουν στο εξωτερικό, δεν είναι κακό . Πάντα όλοι μας έχουμε την Ελλάδα στην καρδιά μας και μόλις μας χρειαστεί η χώρα μας να είμαστε όλοι κοντά της.

Η Ελλάδα δεν τρώει τα παιδιά της , αλλά η αξιοκρατία είναι το παν

Στην Ελλάδα  , με αυτήν την κυβέρνηση , γίνεται προσπάθεια να επικρατήσει η αξιοκρατία . Κάτι που  δεν συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια. Είμαστε όλοι  ίσοι απέναντι στον νόμο και απέναντι στα ανθρώπινα δικαιώματα . Ωστόσο  δεν είμαστε όλοι ίσοι στις δουλειές ! Κάποιοι είναι καλύτεροι και κάποιοι είναι χειρότεροι , πώς να το κάνουμε; Αυτό ισχύει.  Κάποιοι έχουν πάθος και εργάζονται και κάποιοι  που δεν θέλουν να είναι πρώτοι , ούτε να είναι οι καλύτεροι.. Τους καλύτερους , πρέπει να έχουμε ως παραδείγματα.

Τις καρέκλες δεν πρέπει να τις κρατάμε ,εφόρου ζωής.

Υπηρέτησα μόνο τέσσερα χρόνια  στο παγκόσμιο συμβούλιο Κρητών , γιατί πιστεύω  ότι  η αρχηγία σε συλλόγους δεν θα πρέπει να είναι εφόρου ζωής.  Πίστεψα βαθιά ό,τι θα πρέπει να ασχοληθώ   με τα θέματα της ομογένειας αλλά και τη διάσωση και διατήρηση της κουλτούρας μας. Αν δεν το κάνουμε εμείς , που είμαστε έξω , τότε ποιος ; Η Αμερική είναι ένα μεγάλο μωσαικό και εμείς οι Έλληνες θέλουμε να είμαστε ,  τα πιο γυαλιστερά  πετραδάκια. Εμείς ως εθνικότητα είμαστε πολύ διαφορετικός λαός . Έχουμε ιστορία , κουλτούρα, εν συναίσθηση και τσαγανό. Κάποιοι λαοί ενδιαφέρονται μόνο να περάσει η μέρα. Οι Έλληνες  ενδιαφέρονται να αλλάξουν τον κόσμο.  Είναι η μοίρα μας να  πηγαίνουμε μπροστά και να τραβάμε το κουπί.

Ο Οδυσσέας πάντα γυρνά στην Ιθάκη του…

Εγώ χρειάζομαι την Κρήτη και έρχομαι κάθε χρόνο. Έχω ανάγκη να πατήσω τα χώματά της  να πάρω δύναμη, να κολυμπήσω στα νερά της , να μυρίσω τα αρώματά της. . Να μιλήσω με συγγενείς και φίλους να πιούμε την τσικουδιά της . Δεν σκέφτηκα ποτέ να γυρίσω μόνιμα πίσω. Άλλωστε ο κόσμος σήμερα , είναι πολύ μικρός. Σήμερα είσαι  στην Κρήτη και αύριο βρίσκεσαι στη Νέα Υόρκη.  Η Κρήτη είναι πάντα  μαζί μου.

Η κα Όρσα  Βεληβασάκη είναι ο αφανής ήρωας , δίπλα στον σύζυγό της Μανώλη.  Ελληνίδα ομογενής από Έλληνες γονείς , με καταγωγή από την Άνδρο και τη Νάξο. Στο επάγγελμα  είναι καθηγήτρια μαθηματικών και γεννήθηκε στην Νέα Υόρκη.  Έχει μια υπέροχη αύρα αισιοδοξίας γύρω της και καθώς  κάνουμε την συνέντευξη με τον σύζυγό της  παρατηρεί τον χώρο , προειδοποιεί τον κόσμο να κάνουν ησυχία για την συνέντευξη. Με εκλεπτυσμένη  ευγένεια και με ένα σπινθηροβόλο βλέμμα όλο ζωή, οργανώνει και εξετάζει τα πάντα γύρω του ώστε να είναι τέλεια.   « Μεγάλωσα τα παιδιά μου  με την ελληνική γλώσσα και τα ελληνικά έθιμα . Στο σπίτι μας ,οι παραδόσεις είναι πολύ σημαντικές . Οι γονείς μου μας μεγάλωσαν έτσι  και εμείς κάναμε το ίδιο στα παιδιά μας. Μάθανε κρητικά , πήγανε σε ελληνικά σχολεία.» Η κα Όρσα Βεληβασάκη  υποστηρίζει πως  θα πρέπει  οι Έλληνες να διατηρούν τα έθιμά μας.  Ένα μικρό παράπονό της είναι   πως ,όταν έρχονται στην Ελλάδα  βλέπουν ότι οι Έλληνες έχουν ξεχάσει την κουλτούρα μας και έχουν  γίνει  πολύ μοντέρνοι. Αναμφισβήτητα κάτι , που δυστυχώς εντοπίζουμε όλοι  όσοι διαμένουμε εδώ