Αμίαντος: Δικαστική απόφαση-ορόσημο υπέρ ομογενή που προσβλήθηκε από καρκίνο

Το Ανώτατο Δικαστήριο της Βόρειας Περιοχής εξέδωσε απόφαση -μετά θάνατον- υπέρ του ομογενή, Ηρακλή Ρούσσου (Iraklis Roussos), ο οποίος είχε προσβληθεί από καρκίνο του πνεύμονα που σχετίζεται με τον αμίαντο (asbestos).

Πρόκειται για μία δικαστική απόφαση-ορόσημο που μπορεί να ανοίξει τον δρόμο σε εκατοντάδες ακόμα στην Αυστραλία, οι οποίοι αναζητούν Δικαιοσύνη, σε σχέση με προβλήματα υγείας λόγω της χρήσης αμιάντου, επισήμανε η δικηγορική εταιρεία Maurice Blackburn, που είχε αναλάβει την αγωγή της οικογένειας Ρούσσου, κατά της Amaca (πρώην κατασκευάστριας προϊόντων αμιάντου).

Πιο συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται στο σχετικό ανακοινωθέν:

Η κατασκευαστική επιχείρηση της οικογένειας Ρούσσου ανέλαβε πολλά έργα στο Ντάργουιν και αποτέλεσε αναπόσπαστο μέρος της ανοικοδόμησης της κοινότητας μετά την καταστροφή από τον κυκλώνα Tracy.

Σε απόφαση που δημοσιεύθηκε στις 13 Μαΐου, το Ανώτατο Δικαστήριο (Supreme Court) έκρινε ότι, αν και ο Ηρακλής Ρούσσος ήταν καπνιστής, ο αμίαντος στον οποίο εκτέθηκε κατά τις δεκαετίες που έκανε οικοδομικές εργασίες συνέβαλε ουσιαστικά στον καρκίνο του πνεύμονα.

Το Δικαστήριο επιδίκασε στην οικογένεια περισσότερα από 329.000 δολάρια σε αποζημίωση και τόκους.

Ο Jonathan Walsh, επικεφαλής δικηγόρος της Maurice Blackburn, χαρακτήρισε το αποτέλεσμα ως δικαίωση για τον γενναίο αγώνα της οικογένειας κατά της Amaca.

«Πρόκειται για μια απόφαση-ορόσημο για όλα τα θύματα αμιάντου, αλλά κυρίως για όσους έχουν καρκίνο του πνεύμονα που σχετίζεται με τον αμίαντο».

«Η απόφαση αυτή καθιστά σαφές ότι ο αμίαντος και ο καπνός προκάλεσαν τον καρκίνο και τον θάνατο του Ηρακλή Ρούσσου. Ο εναγόμενος προσπάθησε να κατηγορήσει τον πελάτη μας μόνο για το κάπνισμα, αλλά το Δικαστήριο συμφώνησε ότι η έκθεση στον αμίαντο συνέβαλε ουσιωδώς στον καρκίνο του πνεύμονα».

«Τα στοιχεία έδειξαν επίσης ότι οι άνθρωποι που καπνίζουν και εκτίθενται στον αμίαντο έχουν 100 φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν καρκίνο του πνεύμονα, σε σύγκριση με κάποιον που εκτέθηκε μόνο σε έναν από τους παράγοντες κινδύνου».

Ο κ. Walsh επισήμανε ακόμα ότι μια προηγούμενη απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου το 2010 είχε καταστήσει δύσκολο για τα άτομα με καρκίνο του πνεύμονα που σχετίζεται με τον αμίαντο να διεκδικήσουν αποζημίωση για την ασθένειά τους.

Στην εν λόγω απόφαση (Amaca Pty Ltd κατά Ellis), ένας ενάγων με καρκίνο του πνεύμονα απέτυχε να συγκεντρώσει επαρκή ιατρικά στοιχεία για να αποδείξει ότι η έκθεση στον αμίαντο συνέβαλε ουσιωδώς στην ασθένειά του υπό το πρίσμα του παράλληλου ιστορικού του καπνίσματος.

«Η απόφαση αυτής της εβδομάδας για την οικογένεια Ρούσσου δημιουργεί ένα νέο προηγούμενο για τέτοιου είδους υποθέσεις και ανοίγει ευκαιρίες για άλλους που έχουν υποστεί παρόμοια ζημία ως αποτέλεσμα της έκθεσης στον αμίαντο».

«Τρεις φορές περισσότεροι άνθρωποι διαγιγνώσκονται με καρκίνο που σχετίζεται με τον αμίαντο από ό,τι με μεσοθηλίωμα στην Αυστραλία, ωστόσο πολύ λίγοι από αυτούς εγείρουν νομικές αξιώσεις».

«Αυτή η σημαντική νίκη φέρνει νέες ελπίδες για πρόσβαση στη Δικαιοσύνη για τους Αυστραλούς που πάσχουν από ασθένειες που προκλήθηκαν από την έκθεση στον αμίαντο».

Η νομικός και έφορος τέχνης, Κούλα Ρούσσου, κόρη του αείμνηστου, Ηρακλή Ρούσσου, ανέφερε ότι η δικαστική απόφαση υπέρ του πατέρα της «ήρθε» μετά από 2,5 χρόνια καθυστέρησης.

«Είναι μια σημαντική υπόθεση ως νομικό προηγούμενο με σημαντικές επιπτώσεις σε εθνικό επίπεδο».

Ο Ηρακλής Ρούσσος, ήταν από τους πρώτους Καλύμνιους που μετανάστευσαν στο Ντάργουιν, σε ηλικία μόλις 16 ετών το έτος 1954.

Ο Ηρακλής γιος του Γεωργίου και της Άννας, ήταν το τέταρτο από τα 9 παιδιά τους (5 αγόρια και 4 κορίτσια).

Γεννήθηκε το 1938 στην Κάλυμνο και βίωσε ως μικρό παιδί τις δυσκολίες και τους κινδύνους της ιταλικής, της γερμανικής και της αγγλικής κατοχής αλλά και τις μοναδικές στιγμές της απελευθέρωσης.

Ήταν μικρό παιδί όταν απελευθερώθηκε η Δωδεκάνησος και θυμόταν πάντα με πίκρα ότι δεν μπόρεσε να παρελάσει στην πρώτη παρέλαση της απελευθερωμένης Καλύμνου το 1948, γιατί δεν του επέτρεπαν από σχολείο λόγω των ξύλινων παπουτσιών του, καθώς απαιτούσαν κανονικά υποδήματα…

Σε όλη του ζωή είχε αυτό το παράπονο, που δεν μπόρεσε να μορφωθεί και προσπάθησε, διαβάζοντας δεκάδες βιβλία, να αναπληρώσει ό,τι μπορούσε μόνος του.

Ήταν ένας άνθρωπος που ήθελε συνεχώς να ανακαλύπτει και να μαθαίνει και συγχρόνως να εφαρμόζει και να βελτιώνει.

Στη συνέχεια των παιδικών του χρόνων έως και 16 ετών έμαθε την τέχνη του μαραγκού στο οικογενειακό «μαραγκούδικο» του πατέρα του, Γεωργίου Ρούσσου, όπου άλλωστε την ίδια τέχνη έμαθαν και τα 5 αγόρια της οικογένειας.

Το 1954 και σε ηλικία 16 ετών ήρθε ως οικονομικός μετανάστης στην Αυστραλία.

Στην αρχή εργάστηκε σκληρά την περίοδο της μεγάλης ανάπτυξης του Ντάργουιν όπως και τα άλλα τρία αδέλφια του, Τάσος, Μιχάλης και ο Γιάννης.

Ο μικρότερος αδελφός, Αντώνης, έμεινε στην Κάλυμνο να συνεχίσει την οικογενειακή παράδοση μαζί με τον πατέρα στο οικογενειακό μαραγκούδικο.

Μια παράδοση που ήλθε από το Πετρούμι και τους πρόσφυγες του Πειραιά με την Μικρασιατική Καταστροφή, και την θρυλική γιαγιά του Ελένη, από την οποία εμπνεύστηκε ο γλύπτης και έφτιαξε την καθιερωμένη πια μορφή της Καλυμνιάς με την λαήνα.

Όλα αυτά κουβάλησε στην ψυχή, το μυαλό και τη μνήμη του έως το τέλος.

Στο Ντάργουιν γνώρισε και παντρεύτηκε την Καλυμνιά, Ειρήνη Χατζηγεωργίου, και έκαναν οικογένεια, αποκτώντας 7 παιδιά.

Πηγή:neoskosmos.com