Η Επιστολική Ψήφος οι Ευρωεκλογές και οι Απόδημοι Έλληνες Ψηφοφόροι​

ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ​

Είναι περίεργο το γεγονός ότι η δημοσιογραφική αποτίμηση της συμμετοχής των Αποδήμων Ελλήνων ψηφοφόρων στην δια μέσου επιστολικής ψήφου (για πρώτη φορά)  συμμετοχής τους στις Ευρωεκλογές, που μέχρι στιγμής ανέρχεται σε περίπου 17.000 εγγεγραμμένους ψηφοφόρους, (έναντι περίπου 40.000 που συνολικά, μέχρι αυτή την ώρα, θα κάνουν χρήσει της επιστολικής ψήφου) γίνεται με ένα δύσκολα αποκρυβόμενο στόχο: Να καταδείξει ότι οι Απόδημοι Έλληνες Ψηφοφόροι ΔΕΝ ενδιαφέρονται για να συμμετάσχουν στην ελληνική εκλογική διαδικασία.

Αλλά είναι πράγματι έτσι; Δεν θέλουν ή αδιαφορούν να ψηφίσουν ακόμη και επιστολικά οι απόδημοι Έλληνες; Ποιοι, όμως, «απόδημοι» και ποιοι «Έλληνες»;

Ας το εξηγήσουμε για ακόμη μία φορά:

Πρώτον. Όταν μιλούμε για ομογενείς -συλλήβδην- ψηφοφόρους  (π.χ. «μόνον 17.000 ομογενείς θα ψηφίσουν») διαπράττουμε διπλό λάθος. Θεωρούμε ως δεδομένο ότι:

1) Εν δυνάμει ψηφοφόροι είναι ΟΛΟΙ οι ελληνικής καταγωγής κάτοικοι του εξωτερικού που μπορεί να ανέρχονται σε πέντε, έξι ή και περισσότερα εκατομμύρια και κατ΄ άλλους υπολογισμούς, περισσότερο “προσγειωμένους”, σε τρία και κάτι εκατομμύρια άτομα. Και,

2) Ότι οι έχοντες δικαίωμα ψήφου (Έλληνες Ψηφοφόροι του Εξωτερικού) πρέπει, αυτή τη φορά,  να συμμετάσχουν σε εκλογές που αφορούν την εκπροσώπηση της Ελλάδος στο Ευρωκοινοβούλιο.

Το γεγονός ότι οι περισσότεροι (μέχρι στιγμής) εγγεγραμμένοι να ψηφίσουν επιστολικά στις Ευρωεκλογές είναι Έλληνες Ψηφοφόροι που διαμένουν σε ευρωπαϊκές χώρες (14.306 από τους συνολικά 16..516), αποδεικνύει την ορθότητα του συλλογισμού. Οι ευρωπαίοι κάτοικοι χωρών-μελών της ΕΕ έχουν αυξημένο ενδιαφέρον να ψηφίσουν για την Ευρωβουλή. Κάποιοι από αυτούς, ωστόσο,  δεν ψηφίζουν Έλληνες Ευρωβουλευτές, αλλά ψηφίζουν τοπικούς Ευρωβουλευτές (των χωρών στις οποίες διαμένουν). Κι αυτό είναι το ορθόν.

Δεύτερον. Υπάρχει μεγάλη μεγάλη νοηματική και πρακτική  διαφορά του Έλληνα κατοίκου του Εξωτερικού από τον Έλληνα Ψηφοφόρο του εξωτερικού αλλά ακόμη μεγαλύτερη από τον Έλληνα Ομογενή κάτοικο εξωτερικού.  Έλληνας ομογενής είναι ο γεννημένος ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ από Έλληνες γονείς ή γονέα. Και ήδη έχουμε την 4η γενιά ομογενών (πλησιάζουμε στην 5η). Αυτοί οι ομογενείς είναι (όσο κι αν μας λυπεί) απόλυτα φυσιολογικό στην πλειονότητά τους να μην μιλούν ελληνικά, και να μην ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν σε ελληνικές εκλογές. Αυτό ΔΕΝ σημαίνει ότι αισθάνονται λιγότερο Έλληνες. Αλλά άλλο να νιώθεις και να είσαι υπερήφανος για την ελληνική σου καταγωγή και άλλο το να είσαι γνώστης και να συμμετέχεις στα πολιτικά καθέκαστα της χώρας των προ-παππούδων σου… Γι αυτούς, η σωστή προσπάθεια του ελληνικού κράτους θα ήταν  η προτροπή να εγγραφούν στους τοπικούς εκλογικούς καταλόγους και μαζικά να ψηφίζουν στις τοπικές βουλευτικές ή δημοτικές εκλογές. Ίσως έτσι να βγάζαμε και κανέναν Έλληνα Δήμαρχο στην Νέα Υόρκη…

Επομένως, ο σωστός όρος είναι “…ενδιαφέρον Ελλήνων ψηφοφόρων του εξωτερικού”. Αλλά πως αποκτά ένας Έλληνας πολίτης του εξωτερικού την ιδιότητα του «Ψηφοφόρου»; Σωρευτικά: Να έχει ελληνική Ταυτότητα ή Ελληνικό Διαβατήριο. Να είναι εγγεγραμμένος σε Δημοτολόγιο ελληνικού Δήμου. Να είναι εγγεγραμμένος (ή να εγγραφεί) στον εκλογικό κατάλογο της εκλογικής του Περιφέρειας.

Τώρα, ως προς το βαθμό ενδιαφέροντος, λείπουν τα στατιστικά στοιχεία.  Πως να μιλήσεις συγκεκριμένα γι αυτούς όταν γενικά η χώρα μας στερείται επίσημων στατιστικών στοιχείων ανθρωπογεωγραφίας; Σάματις γνωρίζουμε ΠΟΣΟΙ είναι οι εκτός Ελλάδος Έλληνες ψηφοφόροι ή Έλληνες Απόδημοι, ή Έλληνες ομογενείς πολίτες; Τους καταγράψαμε ποτέ; Ούτε αυτούς, τους Έλληνες ψηφοφόρους του εξωτερικού,  ούτε εν γένει τους Απόδημους Έλληνες ούτε και τους Ομογενείς.  Όλες οι σχετικές αναφορές γίνονται “στα κουτουρού”.

Βεβαίως, υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που απογοητεύουν και κρατούν σε απόσταση από τις κάλπες (ή τα τχυδρομεία)  Έλληνες Ψηφοφόρους του Εξωτερικού ακόμη και από τις ελληνικές εκλογές. Το Ψηφοδέλτιο Επικρατείας με “διορισμένους” από τους αρχηγούς κομμάτων “βουλευτές ομογένειας” είναι ένας -ο σπουδαιότερος- από τους παράγοντες αυτούς. Οι Έλληνες ψηφοφόροι του εξωτερικού (όσοι και όπου κι αν βρίσκονται) θέλουν να εκλέγουν το βουλευτή στην γενέθλια περιοχή τους, όπως και θα έκαναν, εάν μπορούσαν την ημέρα των εκλογών να βρίσκονται στην γενέτειρα.  Δεν ενδιαφέρονται μόνο για την “καμπάνα της εκκλησιάς του χωριού” τους. Ούτε μόνο για το τοπικό νοσοκομείο. Θέλουν να εκλέγουν βουλευτές όλων των κομμάτων στις εκλογικές τους Περιφέρειες,  γιατί τότε μόνον έχει πρακτική αξία η ψήφος τους. Και μόνο τότε είναι η ψήφος τους ισότιμη με την ψήφο των Ελλήνων συμπατριωτών τους, όπως, άλλωστε και το Σύνταγμα ορίζει.

Στις ημέρες που απομένουν (περίπου 30) μέχρι τη λήξη της προθεσμίας εγγραφής στους καταλόγους για επιστολική ψήφο, ο αριθμός των εγγεγραμμένων ασφαλώς θα αυξηθεί. Αρκεί να μην τους δημιουργούμε, για κομματικές σκοπιμότητες, την αίσθηση ότι  δια της επιστολικής ψήφου κινδυνεύουν να διαρρεύσουν τα προσωπικά τους δεδομένα.

Δεν εξαντλήσαμε το θέμα, γι αυτό και θα χρειασθεί να επανέλθουμε…