ΤΣΙΜΠΗΜΑΤΑ: “Το alter ego μου”

Ονόματα  (τουλάχιστον επί του παρόντος) δεν θα αναφέρουμε. Άλλωστε δεν καταγγέλλουμε κάτι, έτσι μελισσούλες μου; Απλώς διηγούμαστε.

Μια φορά και έναν καιρό, έτυχε να συνομιλήσουμε με έναν πολυεκατομμυριούχο Έλληνα απόδημο και -πάντως- όχι από την Αμερική. Ο συγκεκριμένος ομογενής, που επισκέπτονταν συχνά την πατρίδα, είχε πεισθεί να «επιχειρήσει» και στην Ελλάδα. Το επιχείρησε και, όπως μας έλεγε, «δεν το ξανακάνω». Φυσικά,  η απορία μάς κυρίευσε. Γιατί; Τον ρωτήσαμε, δεν πήγε καλά η «επιχείρηση»;

“Με κορόιδεψαν, είπε, και έχασα πολλά εκατομμύρια ευρώ. (ανέφερε συγκεκριμένο νούμερο). Αλλά, πρόσθεσε, αυτό που με διέλυσε κυριολεκτικά ψυχολογικά, ήταν πως ο πιο κοντινός μου συνεργάτης που είχα εδώ στην Ελλάδα, το alter ego μου (σ.σ. άλλος εαυτός, δεύτερος εαυτός) μού έλεγε για όσους  με πλησίαζαν:   “Πρόσεχε, αυτός είναι μεγάλο λαμόγιο. Θα σου τη φέρει, και δεν θα το καταλάβεις παρά μόνο όταν είναι πολύ αργά…”

«Ε, φίλε μου -κατέληξε- όντως πολύ αργά αποδείχτηκε ότι ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ ΗΤΑΝ ΤΟ  ALTR EGO μου»!

Μελισσούλες: Κάθε τυχόν ομοιότητα με πρόσωπα, πράγματα ή έντυπα, είναι εντελώς τυχαία! Ή, όπως έγραφε ο μακαρίτης ο Σουρής :

<<Ελλάς πατρίς μου, δεν σ’ αγαπώ,
για σε δεν καίω κι εγώ λιβάνι,
πάντα για σένα κακά θα πώ,
κι ούτε σου πλέκω ποτέ στεφάνι.

Όμως συγχώρει τον μισητόν,
πατρίς γλυκεία και τροφοδότις,
κι εις τόσο πλήθος πατριωτών
ας είναι κι ένας μη πατριώτης>>.

Γεώργιος Σουρής