ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Ένα συνέδριο που είναι σαν να μην έγινε ποτέ…

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Συνέδριο κι αυτό! Τα είχε όλα και τίποτα!  Σύνεδρους μπερδεμένους.  Μέλη σε κλίμα αρένας λίγο πριν τις ανθρωποθυσίες.  Ιφιγένειες και Αντιγόνες, οι πρώτες να επιδιώκουν να αποφύγουν τη θυσία  για να επιβιώσουν και οι δεύτερες να σκοτώνονται για να ζήσουν!

Ένα συνέδριο κομμένο και ραμμένο στα …μέτρια μέτρα και σταθμά των άκαπνων μονομάχων, που σε εποχή ομόφυλων ζευγαριών αυτοί επέλεξαν ετερόφυλη μονομαχία που την μετέτρεψαν, εν τέλει,  σε στρεψοδικία!

Ένα συνέδριο στη σκιά του μεγάλου αρχηγού που ως σύγχρονη Πυθία μίλησε την 12 η ώρα, αλλά κανείς δεν εννόησε τι ήθελε να πει και, κυρίως, ποιους ήθελε να υποστηρίξει!! Με τον Αστυφύλαξ, αλλά και με τον Χωροφύλαξ!

Ένα συνέδριο διαρκών εκπλήξεων, επιπλήξεων και αντεκλίσεων!

Ένα συνέδριο που δίχασε, αντί να ενώσει, που αύξησε αντί να μειώσει, και που βάθυνε αντί να ισιώσει τις αντιθέσεις, τις διαφορές και τις διαφωνίες.

Ένα συνέδριο με ντουντούκες, πλάι στις  αλά CO μικροφωνικές εγκαταστάσεις για ελευθερία περιηγήσεως του αρχηγού επί σκηνής (!) και για θεαματικές κινήσεις  του σώματος και των χεριών, που έγραψαν τη δική τους χειρώνακτι  ιστορία.

Ένα συνέδριο μη θέσεων, πολλαπλών υποθέσεων και πλήθους αντιθέσεων!!

Ένα συνέδριο που τέλειωσε όπως άρχισε χωρίς λόγο και αιτία.

Ένα συνέδριο που άφησε για το άγνωστο αύριο όλα τα θέματα του χθες όλες τις διαφορές του προχθές, όλα τα αναπάντητα ζητούμενα του μέλλοντος.

΄Ένα συνέδριο που κανείς δεν ξέρει γιατί έγινε, και κανείς δεν γνωρίζει τι θα γινότανε εάν δεν είχε γίνει.

Ένα συνέδριο χρήσιμο ως αχρείαστο αφού κανείς δεν κατέστη ουδέ κατ΄ελάχιστον  σοφότερος,  κανείς δεν κέρδισε και κανείς δεν έχασε.

Ένα συνέδριο εν μέσω Αποκρέω και έτσι μάσκες είχαμε και μάσκες έπεσαν!

Ένα συνέδριο όπου οι σύνεδροι αν και αυτοπροσδιοριζόμενοι ως δημοκρατικοί πολίτες, αντί να κάνουν εκλογές, προτίμησαν τον δια βοής χρισμό…

‘Ετσι έμειναν όλοι ευχαριστημένοι, όλοι κερδισμένοι και όλοι χαμένοι!!!

Ένα συνέδριο που είναι σαν να μην έγινε ποτέ…