…Κι ήτανε τόσο όμορφο το όνειρο!!!

ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Στην Αθήνα βρέθηκαν τις μέρες αυτές ορισμένοι ομογενειακοί παράγοντες και είχαν την ευκαιρία να γίνουν δεκτοί από ανώτατους πολιτικούς και στρατιωτικούς παράγοντες του τόπου.

Ο πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, Βασίλης Παπαστεργιάδης. Η Πρόεδρος της Ελληνικής κοινότητας Παρισίων και Περιχώρων, Σέτα Θεοδωρίδου. Ο πρόεδρος των Θεσσαλών Γερμανίας, Διαμαντής Γκίκας. Ο πρόεδρος Λεωνίδας Ραπτάκης και το Δ.Σ. της Πα.Δ.Ε.Ε. Ο πρόεδρος της Ομογένειας Γερμανίας, Κωνσταντίνος Καχριμανίδης. Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Συλλόγων και Κοινοτήτων Σουηδίας, Μωυσής Νικολαΐδης. Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Γερμανίας, Πάνος Δροσινάκης..

Στην γενέτειρα βρέθηκαν τους τελευταίους μήνες και άλλοι επώνυμοι ομογενείς όπως ο Νίκος Λαρυγγάκης του ΑΗΙ, ο Εμμανουήλ Βελιβασάκης και κάποιοι  ακόμη τους οποίους ενδεχομένως δεν μπορέσαμε να αντιληφθούμε, ενώ μπροστά μας είναι και ο Αύγουστος όπου οπωσδήποτε αρκετοί ακόμη επώνυμοι ομογενείς θα βρεθούν στην Ελλάδα.

Την ίδια ώρα στην Αρμόδια Επιτροπή της Βουλής συζητείται το Νομοσχέδιο για την ψήφο των Αποδήμων ενώ χθες εισήχθη στην Ολομέλεια της Βουλής και σήμερα Τρίτη θα ψηφιστεί.

Θα ψηφιστεί με διευρυμένη πλειοψηφία πλέον των απαιτούμενων 200 ψήφων (αναμένονται 208), εκτός κάποιου συγκλονιστικού απροόπτου. Μόνο ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ αναμένεται να μην το ψηφίσουν, ίσως και το Κόμμα του κ. Βελόπουλου.

ΚΙ όμως, το Νομοσχέδιο καίτοι διορθώνει τις αδικίες του Νόμου 4648/2019 αίροντας όλους τους περιορισμούς και τις προϋποθέσεις για την εγγραφή των Αποδήμων Ελλήνων Ψηφοφόρων του Εξωτερικού στους Ειδικούς εκλογικούς καταλόγους, εντούτοις δεν ικανοποιεί τα αιτήματα της πλειοψηφίας της Ομογένειας για Επιστολική Ψήφο και για ψήφο στις εκλογικές Περιφέρειες όπου είναι εγγεγραμμένοι.

Και το ερώτημα είναι τούτο: Εάν οι προαναφερθέντες παράγοντες της Ομογένειας στις επαφές που είχαν με τους πολιτικούς και κατά την παρουσία τους –ορισμένοι- στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, αντί να παρουσιάζουν τις προσωπικές τους απόψεις ακολουθούσαν μία κοινή γραμμή καθοδηγούμενοι από μία ομογενειακή αρχή ψηφισμένη από τους ομογενείς των τεσσάρων σημείων του ορίζοντα,  το Νομοσχέδιο θα ήταν απολύτως σύμφωνο με τα θέλω και τα πρέπει της Ομογένειας.

Σ΄ αυτήν την περίπτωση δεν θα ακούγαμε τον Πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, να υπόσχεται προσπάθεια για «νέα πλειοψηφία 200 ψήφων» όταν, όπως είπε, «τεχνικά θα είναι έτοιμη η Ελλάδα να εξετάσει την Επιστολική ψήφο», την οποία προβλέπει το Σύνταγμα, αλλά δεν παραχωρεί η πολιτική ηγεσία. Να σημειωθεί ότι κοντά πέντε χρόνια χρειάστηκαν από το 2019 για να ξαναβρεθούν οι συνθήκες που θα επέτρεπαν νέα πλειοψηφία 200 βουλευτών…

Είναι καιρός, πιστεύουμε, να δημιουργηθεί ένας αυτοχρηματοδοτούμενος «οργανισμός» από τους Ομογενείς, όσο πρακτικά δύσκολο και εάν μοιάζει αυτό.  Και όχι, από την Ελλάδα. Από την Ομογένεια. Είναι παρήγορο ότι τέτοιες σκέψεις και διεργασίες  γνωρίζουμε ότι διακινούνται και συζητούνται μεταξύ ορισμένων ομογενειακών παραγόντων στην Αμερική, και αλλού.

Δεν είναι εύκολο. Ούτε η συγκρότηση, ούτε η ψήφιση, ούτε η χρηματοδότηση. Δεν είναι, όμως και ακατόρθωτα όλα αυτά. Χρειάζεται να αντιληφθούν όλοι, απλοί και επώνυμοι Ομογενείς, την αξία και την επιρροή που θα αποκτήσει ένας τέτοιος «οργανισμός», αδιάφορο πως τελικά θα ονομασθεί.

Η Φόρμουλα θα βρεθεί όταν ληφθεί η σχετική απόφαση σε επίπεδο τριτοβάθμιων οργανώσεων πανομογενειακής εμβέλειας. Χρειάζεται να ορισθεί τόπος και χρόνος μια τέτοιας συγκέντρωσης σε επίπεδο εκπροσώπων. Εκεί θα καθοριστούν σκοποί, στόχοι και μέθοδος.

Θα χρειασθεί ένα πανομογενειακό Ταμείο για οικονομική στήριξη με την οικονομική σύμπραξη πλουσίων ομογενών. Προς τούτο θα πρέπει να θεσπιστούν ομογενειακά όργανα που θα λειτουργούν με απόλυτη διαφάνεια και αποφάσεις που θα προέρχονται από θεσμοθετημένα νόμιμα όργανα και Επιτροπές ελέγχου.

Άλλοι αρμοδιότεροι και σοφότεροι ημών θα σχεδιάσουν και θα καθορίσουν τις λεπτομέρειες.

Εμείς θέλουμε απλώς να επισημάνουμε ότι με δεδομένη την υπερούσια λατρεία και το αδιάπτωτο ενδιαφέρον των Αποδήμων και των ομογενών μας προς την μητέρα πατρίδα, μία τέτοια συγκροτημένη έκφανση του εκτός συνόρων Ελληνισμού, θα αποτελούσε σταθερή πηγή πρόσθετης δύναμης και επιπλέον ενδιαφέροντος για τη γενέτειρα, τα δίκαιά της και τα συμφέροντά της.  Ενώ, παράλληλα,  θα καλυτέρευε την καθημερινότητα, θα αύξαινε την διεκδικητικότητα και θα εξασφάλιζε τα δικαιώματα των Αποδήμων και των ομογενών μας στις χώρες διαμονής τους. Και ο λόγος της θα είχε “πέραση” στην Ελλάδα.

Κάποιοι θα σκεφθούν: Καλά, και τώρα ξυπνείστε κύριε αρθρογράφε…

…Κι ήτανε τόσο όμορφο το όνειρο!!! Κι έμοιαζε τόσο αληθινό!