Με το ένα μάτι στα F-16 και με το άλλο στις “γαλάζιες πατρίδες” ο Ταγίπ Ερντογάν

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η νέα κυβέρνηση του Προέδρου της Τουρκίας «ζεσταίνει μηχανές» προκειμένου να συνεχίσει την εξωτερική πολιτική του Ταγίπ Ερντογάν από το σημείο που την διέκοψαν οι προεδρικές εκλογές. Μία σειρά από θέματα, όπως το βέτο στο θέμα της ένταξης της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ και η αναθεωρητική πολιτική στις σχέσεις της με την Ελλάδα, βρίσκονται στην αιχμή του δόρατος της εξωτερικής πολιτικής της Άγκυρας.

Χαρακτηριστικό είναι ότι ο νέος υπουργός Άμυνας της Τουρκίας, Γιασάρ Γκιουλέρ, ορκίστηκε, σύμφωνα με δημοσιεύματα,  να προστατεύσει τα συμφέροντα της χώρας του και τη «Γαλάζια Πατρίδα». Πρόκειται για το γνωστο αναθεωρητικό δόγμα που εκφράζει τις επεκτατικές φιλοδοξίες της Άγκυρας στο Αιγαίο.

Στα πλαίσια αυτά τοποθετούνται οι προσπάθειες της Άγκυρας να κάμψει τις «αντιστάσεις» της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας των ΗΠΑ και του προέδρου της Δημοκρατικού Γερουσιαστή  Ρόμπερτ Μενέντεζ και να αγοράσει νέα  F-16 από τις ΗΠΑ.

Ο Τζο Μπάιντεν, από την πλευρά του,  για να επιτύχει  την «κάμψη» του τουρκικού «βέτο» για την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, φέρεται να έχει δεχθεί να πωλήσει στην Τουρκία τα 40 F-16 που ζητά, και να επιτρέψει την αναβάθμιση άλλων 80.

Υπενθυμίζεται ότι σε πρόσφατη συνέντευξη του στο δίκτυο CNN, ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του Λευκού Οίκου, Τζέικ Σάλιβαν, είχε αναφέρει για την Τουρκία ότι «διαμορφώνει μια ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, αλλά μια (πολιτική) που μας επιτρέπει να έχουμε εποικοδομητική σχέση μαζί της, ακόμη και στον αμυντικό τομέα, όπου το κύριο αίτημα του προέδρου Ερντογάν προς τον πρόεδρο Μπάιντεν είναι να παράσχουν οι ΗΠΑ μαχητικά F-16, τα οποία ο πρόεδρος Μπάιντεν έχει πει ότι θα ήθελε να τα δώσει».

Για να συμβεί, όμως, αυτό πρέπει να συναινέσει ο Μενέντεζ και η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων που μέχρι στιγμής προβάλουν ισχυρό ανάχωμα στις επιδιώξεις Μπάιντεν – Ερντογάν, όσο ο τελευταίος συνεχίζει τις απειλές εναντίον της Ελλάδος και όσο η Τουρκία δεν συμπλέει με το Διεθνές Δίκαιο.

Οι  προκλητικές τουρκικές αναφορές σε ανύπαρκτες ¨γαλάζιες πατρίδες¨, των Τούρκων αποτελούν τη βασική τροχοπέδη. Είναι και ανιστόρητες, αφού είναι γνωστό ότι τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου, όπως και η υπόλοιπη Ελλάδα δεν υπήρξαν ποτέ «Πατρίδα» τους και γιατί όπως έχει νομολογήσει το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, «η κατοχή δεν συνιστά Ιδιοκτησία». Και την Ελλάδα την είχαν κατακτήσει και την κρατούσαν σκλαβωμένη 400 χρόνια με τη βία…

Την μη συνεργασία της Άγκυρας επισμαίνει με επιστολή του προς τα μέλη του Κογκρέσου και το Συμβούλιο Ελληνοαμερικανικής Ηγεσίας, HALC. Μεταξύ άλλων, τονίζει:

<Η Τουρκία εντείνει τις προσπάθειές της να αγοράσει αεροσκάφη F-16 και κιτ αναβάθμισης από τις Ηνωμένες Πολιτείες – και χρειαζόμαστε να αναλάβετε δράση. Η Τουρκία συνεχίζει να απειλεί την Ελλάδα με πόλεμο (…) για τη ‘Γαλάζια Πατρίδα’», ένα αναθεωρητικό δόγμα που εκφράζει τις επεκτατικές φιλοδοξίες της Άγκυρας στο Αιγαίο.>

Το ερώτημα που, κατά την άποψή μας, προκύπτει, είναι τούτο : Το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών πώς σκέφτεται να αξιοποιήσει όχι μεμονωμένα άτομα, αλλά το σύνολο του ομογενειακού λόμπι (εντός και εκτός ΗΠΑ) προκειμένου να μην ανατραπεί σε βάρος μας  η ισορροπία 7/10 που συμφωνήθηκε με την άρση του με το εμπάργκο το 1974 και να μην περάσουν τα φληναφήματα της Άγυρας περί “γαλάζιων πατρίδων”; Απάντηση στο ερώτημα θα δώσει η νέα κυβέρνηση που θα προέλθει από τις εκλογές της 25ης Ιουνίου.

Στο μεταξύ, η  Ομογένεια δεν υπάρχει αμφιβολία πως εξ ιδίοις θα ξεσηκωθεί. Αρκεί, όμως, αυτό;  Η αντίδραση πρέπει να είναι ομαδική, συντονισμένη και όχι ατομική και αποσπασματική. Διαφορετικά δεν θα αντιμετωπισθούν επιτυχώς οι ισχυρές πιέσεις που προεξοφλείται ότι θα ασκηθούν από τον Λευκό Οίκο στο Κογκρέσο.  Πρέπει, λοιπόν,  να τονισθεί ότι ναι, είναι απαραίτητη, αλλά δεν αρκεί  μόνο η κινητοποίηση της Ομογένειας. Στην Αμερική λόμπι σημαίνει και χρήματα και ήδη οι Τούρκοι ξοδεύουν πακτωλό από αυτά για να επιτύχουν τις “γαλάζιες” ονειρώξεις τους! Σημαίνει, όμως, και κάτι άλλο: Ψήφους! Που θα πει, εγγεραμμένους ψηφοφόρους που να ασκούν μαζικά το εκλογικό τους δικαίωμα στις χώρες που το έχουν κερδίσει!

Οι επιστολές προς τον Αμερικανό Υπουργό των Εξωτερικών Άντονι Μπλίγκεν για F-16 που μόλις πρόσφατα απέστειλαν οκτώ ομογενειακές οργανώσεις  (Συμβούλιο Ελληνοαμερικανικής Ηγεσίας (HALC), Παγκόσμια Συντονιστική Επιτροπή Κυπριακού Αγώνα (ΠΣΕΚΑ), ΑΧΕΠΑ, Αμερικανοελληνικό Ινστιτούτο (AHI), Κυπριακή Ομοσπονδία, Κυπριακό Εμπορικό Επιμελητήριο, Ομοσπονδία Χιακών Σωματείων, Παμμακεδονική Ένωση Αμερικής) έχουν καταγραφεί κι αυτές θετικά.  Ωστόσο,  η διπλωματία των επιστολών είναι μάλλον παρωχημένη υπόθεση από την εποχή Κίσσιγκερ…

Η Ιστορία διαφορετικά διδάσκει: Χιλιάδες επιστολές ομογενών προς το Στέητ Ντιπάρτμεντ το 1974 και 30.000 ομογενείς έξω Λευκό Οίκο (1978) δεν άλλαξαν την απόφαση του Τζίμυ Κάρτερ για άρση του Εμπάργκο και την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο…   Όπως και χιλιάδες Νεουρκέζοι έξω από τον ΟΗΕ  το 1980 δεν απέτρεψαν την αναγνώριση των Σκοπίων ως πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας που οδήγησε χρόνια αργότερα στη “Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας¨…

Επομένως χρειάζεται σχέδιο, απαιτείται στρατηγική και λήψη διεθνών πρωτοβουλιών.  Κινητοποίηση του Ελληνισμού σε όλα τα Φόρα. Παρεμβάσεις με φαντασία σε όλες τις κυβερνήσεις των χωρών στις οποίες διαθέτουμε βουλετικά ή υπουργικά Μέλη.  Παρουσία σε “Δεξαμενές Σκέψης”.

Για να μην ξεχνάμε: Οι Αμερικανοί – όπως και κάθε χώρα- στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής  τους προτάσσουν την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.  Επομένως,  όσο τα συμφέροντά τα δικά μας, με τις κατάλληλες διεργασίες εκ μέρους μας,  μπορούν να βρίσκουν δίοδο προσπέλασης και στήριξης μέσα από τα συμφέροντα των ΗΠΑ απέναντι στους τρίτους,  όλα θα βαίνουν καλώς. Ο φόβος επικρέμαται όταν η ειδυλλιακή αυτή κατάσταση ήθελε κάποτε «σπάσει» ή “ανατραπεί”.

Μέχρι τότε,  όμως, θα πρέπει να έχουμε βρει τρόπους να διευθετήσουμε και τα τρία καίρια προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα. Και που είναι το Μεγάλο Εξωτερικό Χρέος, η δημιουργία ισχυρής Αμυντικής Πολεμικής Βιομηχανίας και η θεραπεία της μάστιγας της υπογεννητικότητας.

Μόνο όταν γίνει  η χώρα Οικονομικά ανεξάρτητη,  Πολεμικά Ισχυρή και αυξήσει σημαντικά τον πληθυσμό της, θα καταστούν ακίνδυνες οι απειλές της ‘Αγκυρας και δεν θα αναζητούμε “σωσίβιες λέμβους” να διασώζουν τα Εθνικά μας Δίκαια.