Σατιρίζοντας: Αλήθεια, προς τι η απορία;

«Μήπως ενώ έχουμε πεθάνει, ζούμε μόνο κατά φαντασίαν, εμείς οι Έλληνες, που έχουμε περιπέσει σε συμφορά νομίζοντας ότι η ζωή είναι όνειρο; ή ζούμε εμείς, και έχει πεθάνει η ζωή;»

Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Τα υπαρξιακά διλήμματα  πάντα γοήτευαν τα ακροατήρια των δικαστηρίων, των αιθουσών Τέχνης και των …ποιητικών διαδρόμων!  Και  έχουν εφαρμογή  παντού! Στην πολιτική, στην κοινωνική και την οικονομική ζωή των ανθρώπων!

Και όταν λέμε παντού, εννοούμε ΠΑΝΤΟΥ.  Να ζει κανείς ή να μην ζεί; Την απορία του Σαίξπηρ απαντάει ο Βίκτωρ Ουγκώ, «Δεν είναι τίποτα να πεθάνεις. Είναι τρομακτικό να μη ζεις».

Ο ΣΥΡΙΖΑ πέθανε ή  ζει μόνο κατά φαντασία; Και πάει σε νέες εκλογές για να ζήσει το όνειρο ή για να ξυπνήσει από τον εφιάλτη;

Όταν είσαι στην μεγάλη κατηφόρα, όσο φρένο και να πατήσεις, το αυτοκίνητο «τσουλάει» όλο και πιο κάτω μόνο του! Για να σταματήσει πρέπει να βρει έναν βράχο, μία παραίτηση, έναν νέο ηγέτη! Ή ένα νέο αφήγημα!!! Δεν ήτανε τρομακτικό το 20%. Είναι τρομακτικό να νομίζεις ότι μπορείς με τα ίδια φθαρμένα υλικά να  χτίσεις καινούργιο οικοδόμημα πάνω στα συντρίμμια, με τον ίδιο εργοδηγό!

Στο μεταξύ, με τούτα και με κείνα αποκτήσαμε νέο Πρωθυπουργό! Όχι τον πρωτεύσαντα στις εκλογές, αυτός ρίχνεται πάλι στο κυνήγι των ψήφων. Υπηρεσιακό πρωθυπουργό αποκτήσαμε για να προκηρύξει τις νέες εκλογές! Ο δε άλλος θα βρει  επαρκή χρόνο να αλωνίσει την χώρα!  Πολλή δουλειά έπεσε στην φάμπρικα!

¨Όχι, ο Τσίπρας δεν επανέφερε το αίτημα για διάλογο των «δύο».  Ουσιαστικά, δηλαδή, δεν θέλει τώρα κανέναν διάλογο…  Προτιμά τους μονολόγους… Έτσι δεν θα είναι υποχρεωμένος να απαντά σε ενοχλητικές ερωτήσεις… Όπως, π.χ. Καλέ, πως έγινε μπλέ όλη η Ελλάδα;

Και μια και για διάλογο ο λόγος, ο  Μητσοτάκης το είπε χθες καθαρά, ναι , αν είμαι εγώ ο νέος πρωθυπουργός, και είναι και ο Ερντογάν ο νέος Πρόεδρος της άλλης πλευράς,  μπορούμε να μιλήσουμε με τους Τούρκους  ακόμη και εάν δεν συμφωνούμε!  Αυτό μάλλον για όνειρο μου μοιάζει αλλά είπαμε η ελπίδα πεθαίνει τελευταία! Εκτός και εάν με το μπλέ της Ελλάδος απαντήσει μιά για πάντα στο όνειρο του Ερτνογάν:  “Γαλάζιες πατρίδες γιοκ”!.. Γαλάζια πατρίδα είναι μόνο η Ελλάδα! Και η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ “γαλάζια πατρίδα” των Τούρκων. Ήταν απλά σκλαβωμένη πατρίδα! Ε, όχι και να την αναπολείτε… Σοβαρευτείτε…

Όχι, η ζωή δεν είναι όνειρο…

Λέτε να ζούμε εμείς και να τα έχει κακαρώσει η ζωή;; Είναι αυτό που λένε «η ζωή εν τάφω»… Τάφος είναι ένα κόμμα του 48% να παίρνει 11,46% και να το πανηγυρίζει! Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ. Το αφήγημα του Ανδρουλάκη είναι η φιλοδοξία του να γίνει …αξιωματική αντιπολίτευση!!

Για να μην πούμε για τον ΣΥΡΙΖΑ που μετέτρεψε το 35,46 του 2015 σε 20% το 2023.  Όχι, αυτοί δεν πανηγυρίζουν, αυτοί θρηνούν…  Θρηνούν όχι για την συντριβή τους, αλλά για την …νίκη του Μητσοτάκη!.. Μην γίνει, λέει, ανεξέλεγκτος ηγέτης, ενώ ο Παπανδρέου με 48% έκανε, απλά, τον ήλιο πράσινο! Εξ ου και βασίλεψε πρόωρα…

Έξω και ο Βαρουφάκης, ο Γιάνης με ένα «νου» και δίχως νου! Παραλίγο το θαύμα να το κάνει η Ζωή του ονείρου, αλλά μάλλον δεν θα ολοκληρώσει την προσπάθεια. Πάντως τέσσερα χρόνια στην αφάνεια, μπράβο της που παρά τη συμφορά έμεινε πάντα ζωντανή!

Έστω και εάν ζουν κι αυτοί κατά φαντασίαν! Λέτε κατά φαντασία να ψήφισαν “για πρώτη φορά” και οι Απόδημοι; Κανείς δεν ασχολήθηκε μαζί τους, κανείς δεν μίλησε μαζί τους.   Τούς αντιμετώπισαν οι πολιτικοί αρχηγοί σαν η ζωή να είναι όνειρο! Σαν όλα αυτά να έγιναν στην φαντασία τους! Σαν να μην ψήφισαν ποτέ!

Τελικά  το δίλημμα του Σαίξπηρ, να ζει κανείς ή να μην ζει παραμένει πάντα υπαρκτό μαζί και επίκαιρο…