Βράβευση ομογενών μαθητών για Έκθεση για τη ζωή και το έργο του Επιστήμονα Δρ. Γεώργιος  Ν. Παπανικολάου

Ο Ομογενής Επιστήμονας, Γεώργιος  Ν. Παπανικολάου

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑΣ

Επτά ομογενείς μαθητές διαφόρων ελληνόγλωσσων Λυκείων της Αμερικής θα βραβευθούν για εκθέσεις που έγραψαν για τη ζωή και το έργο του μεγάλου Ομογενή Επιστήμονα Δρ. Γεώργιος  Ν. Παπανικολάου  που αποτελεί μέρος λαμπρό της Ιστορίας του Ελληνισμού της Αμερικής.

Εκπαιδευτικές καινοτομίες στα σχολεία της Ελλάδας και της Αμερικής! Πρόταση Τριανταφύλλου (καθήμενος, τρίτος από αριστερά): Να διδάσκεται η ιστορία της Διασποράς σε όλα τα Πανσπιστημια και σχολεία! Το ψήφισμα στο Συμπόσιο της Ρόδου τον Ιούλιο του 2022!

Παραθέτουμε το κείμενο μιάς εκ των 7 βραβευθέντων Εκθέσεων,  της μαθήτριας Ιωάννας Χατζηζήση:

Διατηρείται η ορθογραφία του κειμένου.

<<

Με ιδιαίτερη χαρά γράφω σήμερα για τον άνθρωπο Γεώργιο Παπανικολάου. Αφορμή στάθηκε η εξέταση που έκανε η μητέρα μου πρόσφατα, το λεγόμενο τεστ Παπ. Όταν μου εξήγησε πόσο σπουδαίο ιατρικό τεστ είναι αυτό για την υγεία της, τότε κάθισα και διάβασα για την ανακάλυψη αυτή. Ειδικά όταν είδα ότι ο κύριος Παπανικολάου ήταν Έλληνας, τότε με πολύ μεγάλο ζήλο μελέτησα για το κατόρθωμα αυτό. Ο Γεώργιος Παπανικολάου γεννήθηκε στην Κύμη Ευβοίας, όπου έμαθε τα πρώτα του γράμματα. Τελείωσε ιατρική στην Αθήνα και από εκεί ήθελε να γνωρίσει νέους ορίζοντες, να πετάξει με τις γνώσεις του πολύ μακριά. Ήρθε στην Αμερική, στη χώρα όπου, όπως συχνά μου λέει ο πατέρας μου, που είναι επίσης σπουδαίος γιατρός και ερευνητής, είναι η χώρα για τα ελεύθερα μυαλά. Εδώ ο Γεώργιος Παπανικολάου μεγαλούργησε επιστημονικά. Σπούδασε βιολογία αρχικά στη Γερμανία και έπειτα κέρδισε μία θέση στο πανεπιστήμιο Κολούμπια, στα εργαστήρια του μεγάλου αυτού πανεπιστημίου.

Για να μπορέσει να ζήσει στην αρχή εδώ στην Αμερική ασχολήθηκε με χειρωνακτικές εργασίες, άσχετες με την επιστήμη του. Παντρεύτηκε την επίσης Ελληνίδα Ανδρομάχη, και εξέπληξε τους πάντες με την απλότητα του.

Το 1923 εφάρμοσε τη γνωστή – πλέον- σε γυναίκες προς μελέτη των φυσιολογικών γενετικών λειτουργιών και στη συνέχεια για την διάγνωση του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Μου έκανε εντύπωση η επιμονή του στην ανακάλυψη αυτή, διότι στην αρχή αντιμετωπίστηκε από την τότε ιατρική κοινότητα με άρνηση. Εξάλλου μέχρι το 1928 τέτοια διάγνωση γινόταν μόνο με τομή του οργάνου που έπασχε και όχι με κυτταρολογική μέθοδο, που εφάρμοσε ο Έλληνας γιατρός Γεώργιος Παπανικολάου.

Με το πάθος που τον διέκρινε νίκησε η μέθοδος του και το 1943 τα πορίσματα του δημοσιεύτηκαν και ξύπνησαν το παγκόσμιο ιατρικό ενδιαφέρον και εφαρμόστηκε δοκιμαστικά στην αρχή σε διάφορα νοσοκομεία. Το 1944 έγινε η πρώτη εφαρμογή επί του ουροποιητικού

συστήματος και στη συνέχεια επί του πεπτικού και άλλων συστημάτων του οργανισμού των γυναικών.

Ο Παπανικολάου με αυτές τις εργασίες έγινε ο θεμελιωτής του νέου επιστημονικού κλάδου της «Aποφολιδωτικής Kυτταρολογίας». Βασιζόταν δηλαδή στην μελέτη των κυττάρων του οργανισμού στις διάφορες κοιλότητες αυτών. Αυτή η μέθοδος έλαβε προς τιμήν του την ονομασία «μέθοδος Παπανικολάου», και σε συντομία «τεστ Παπ». Αυτή η μέθοδος άνοιξε νέους ορίζοντες στην ιατρική έρευνα στη γενετήσια Φυσιολογία και Ενδοκρινολογία ειδικότερα για τον καρκίνο.

Το Νοέμβριο του 1961 ο Παπανικολάου συνοδευόμενος πάντα από τη σύζυγό του και σύντροφό του στις έρευνες του Ανδρομάχη, εγκατέλειψε τη Νέα Υόρκη, καθώς δέχτηκε να αναλάβει την οργάνωση και διεύθυνση ενός καρκινολογικού Ινστιτούτου στο Μαϊάμι της Φλόριντα. Απεβίωσε 19 Φεβρουαρίου 1962 από καρδιακή προσβολή.

Το συγγραφικό έργο του Παπανικολάου ήταν μεγάλο και πρωτότυπο και αποτελείται από 158 άρθρα και πέντε συγγράμματα. Τα συγκεκριμένα συγγράμματα , ιδιαιτέρως ο περίφημος «Άτλας Αποφολιδωτικής Κυτταρολογίας» με άρτια εικονογράφηση, αποτέλεσαν βιβλία σταθμός όχι μόνο στον κλάδο της κυτταρολογίας, αλλά και γενικότερα σε ολόκληρη την βιβλιογραφία της ιατρικής στον αιώνα που μας πέρασε. Εργάστηκε για πολλά χρόνια στο ιατρικό κολέγιο του Πανεπιστημίου Κορνέλ στη Νέα Υόρκη. Παρέμεινε σιωπηλός αγωνιστής, επίμονος, ατάραχος, ακούραστος και ταπεινός.

Τον ενδιέφερε η πολιτική, το πνεύμα και τα κοινωνικά ρεύματα, διατηρούσε άρρηκτους δεσμούς με την Ελλάδα και εκτιμούσε το εθνικό έργο του Ελευθερίου Βενιζέλου και του Κωσταντίνου Καραμανλή. Ο Έλληνας αυτός επιστήμονας προτάθηκε δύο φορές για το γραφείο Νόμπελ, αλλά η επιτροπή απονομής αρνήθηκε την πρόταση, γιατί τότε βράβευαν μόνο μέθοδο ανακάλυψης και όχι μέθοδο θεραπείας.

Ο Γεώργιος Παπανικολάου δεν πούλησε ποτέ την πατέντα της ανακάλυψης αυτής. Αντίθετα την προσέφερε αφιλοκερδώς σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Απέσπασε πάρα πολλές τιμητικές διακρίσεις για το έργο του.

Μερικές από αυτές είναι: 1948: Βραβείο Μπόρντεν 1950: Βραβείο Αμόρυ 1950: Βραβείο Λάσκερ Αμερικανικής Ένωσης Δημόσιας Υγείας 1951: Πρώτο βραβείο ΑΧΕΠΑ 1952: Μετάλλιο τιμής από την Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία 1953: Βραβείο κυτταρολογίας της Βιέννης Τιμήθηκε επίσης με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Φοίνικα από το βασιλιά της Ελλάδας 1960: Βραβείο Κλέμεντ Κλίβελαντ Το 1949 ιατρική σχολή Αθηνών τον ανακήρυξε επίτιμο της. Τέλος του απονεμήθηκε μετά το θάνατο του και το βραβείο του ΟΗΕ. Έχουν δημιουργηθεί προτομές του στην Αθήνα, στην γενέτειρα του Κύμη, στην Κω, ενώ στη Θεσσαλονίκη ονομάστηκε προς τιμήν του το μεγάλο νοσοκομείο στο Ασβεστοχώρι νοσοκομείο «Γεώργιου Παπανικολάου». Επίσης έστησαν άγαλμά του στην καινούργια γέφυρα της Χαλκίδας.

Γράφοντας για τον Γεώργιο Παπανικολάου θυμάμαι αυτά που μου λέει ο παππούς μου όταν πηγαίνω στη Θεσσαλονίκη τα καλοκαίρια. «Παιδί μου, μου λέει, να έχεις πάντα στο νου σου ότι υπάρχουν τέσσερις κατηγορίες ανθρώπων στην κοινωνία. Η πρώτη κατηγορία είναι οι μορφωμένοι και η καλοί, η δεύτερη είναι οι μορφωμένοι και οι κακοί. Η τρίτη κατηγορία είναι οι αμόρφωτοι και οι καλοί και η τέταρτη είναι οι αμόρφωτοι και οι κακοί. Και ξέρεις ποια κατηγορία ανθρώπων είναι η πιο χρήσιμη; Οι μορφωμένοι και η καλοί. Εδώ ανήκουν και οι ερευνητές, που είναι σκυμμένοι μέρα νύχτα στα ερευνητικά εργαστήρια για να ανακαλύψουν φάρμακα και εμβόλια, να τα προσφέρουν στην ανθρωπότητα, γιατί βλέπουμε πόσες επικίνδυνες ασθένειες μαστίζουν την ανθρωπότητα με εκατομμύρια θανάτους κάθε χρόνο». Αυτούς πρέπει να έχουμε εμείς οι νέοι σαν πρότυπο. Σε αυτή την τελευταία κατηγορία που σας περιέγραψα ανήκει και ο Γεώργιος Παπανικολάου που μπορούμε να πούμε ότι έδειξε το δρόμο σε όλους τους σημερινούς ερευνητές.

Άραγε αν δεν υπήρχε ο Γεώργιος Παπανικολάου ποιος θα άφηνε την μαγιά για φιλόδοξο κίνητρο στους μετέπειτα ερευνητές σε όλο τον κόσμο; Σεβαστοί μου Κυρίες και Κύριοι, Είμαι διπλά υπερήφανη για την ελληνική μου καταγωγή και μελετώ με ενθουσιασμό για τον μεγάλο αυτό ευεργέτη της ανθρωπότητας που λέγεται Γεώργιος Παπανικολάου.

Με τιμή, Ιωάννα Χατζηζήση,

South High School, 9th grade>>