ΑΠΟΨΗ: Η δέσμευση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και η απάντηση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

<<¨Ένα σκουλήκι ψόφιο, να το σκοτώσω δεν μπορώ να φύγω δεν μ΄ αφήνει».

Η λαϊκή ρήση, έστω και καθ’ υπερβολή, αποδίδει με ενάργεια την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με το ζήτημα της ψήφου των Αποδήμων Ελλήνων Ψηφοφόρων και των περιοριστικών Διατάξεων του Νόμου 4648/2019. Δεν θα επανέλθουμε στις λεπτομέρειες του θέματος,  για να μην γίνουμε κουραστικοί. Άλλωστε τα έχουμε γράψει πολλές φορές και έχουν γίνει παγκοίνως γνωστά.

Εκείνο που εδώ θέλουμε να σημειώσουμε είναι αφενός η χθεσινή τοποθέτηση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και η δέσμευσή του ότι επανεκλεγόμενος: «Είναι για εμένα μία δέσμευση, θέλω να σας μεταφέρω, εφόσον μας εμπιστευτεί ο ελληνικός λαός και καταφέρουμε να βρούμε την απαραίτητη πλειοψηφία των δύο τρίτων, να απλοποιήσουμε ακόμα περισσότερο το σύστημα αυτό, για να μπορεί να συμμετέχει στην εκλογική διαδικασία όποιος είναι εγγεγραμμένος σε εκλογικό κατάλογο στην Ελλάδα, χωρίς περιττή γραφειοκρατία. Αυτό θέλαμε να κάνουμε κι αυτή την φορά. Δυστυχώς δεν κατέστη εφικτό επειδή κάποια κόμματα αντέδρασαν. Πετύχαμε το ελάχιστο δυνατό, αλλά την επόμενη φορά θα κάνουμε περισσότερα».

Και, αφετέρου η απάντηση του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ. Μακαρίου πως: «Είμαστε σίγουροι όλοι μας και το περιμένουμε».

Είναι η πρώτη φορά, ή έστω, μία από τις σπάνιες φορές, που η Εκκλησία τίθεται ξεκάθαρα υπέρ της δυνατότητας να ψηφίζουν από τον τόπο διαμονής τους οι Απόδημοι Έλληνες. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Κατά τα λοιπά, παρά και την ξεκάθαρη δέσμευση του Πρωθυπουργού, για «απλοποίηση του συστήματος» ώστε «να μπορεί να συμμετέχει στην εκλογική διαδικασία όποιος είναι εγγεγραμμένος σε εκλογικό κατάλογο στην Ελλάδα», θέλουμε να επισημάνουμε πως το εν τέλει προσδοκώμενο αποτέλεσμα, δηλαδή, τη συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία ίσως και εκατοντάδων χιλιάδων αποδήμων ψηφοφόρων, δεν θα τη δούμε αν, στις υποσχέσεις για μελλοντικές πλειοψηφίες «δύο τρίτων» δεν ενταχθεί ως ρύθμιση και η συνταγματική «Επιστολική ψήφος».

Δεν είναι μόνο η απογοήτευση των αποδήμων για τους περιορισμούς του νόμου που τους αποθάρρυναν από του να σπεύσουν να εγγραφούν  μαζικά στους εκλογικούς καταλόγους των Προξενείων. Ακόμη περισσότερο τους απέτρεψε το γεγονός πως για να ψηφίσουν με το ισχύον καθεστώς της κάλπης, θα έπρεπε κατά περιπτώσεις και κατά χώρα να διανύσουν τεράστιες χιλιομετρικές αποστάσεις, ίσες αν όχι ακόμη και μεγαλύτερες από του να επισκεφθούν, από όμορα κράτη την Ελλάδα!

Αλλά για να γίνουν πραγματικότητα η θετική προδιάθεση του Πρωθυπουργού για «απλοποίηση» και η επιθυμία των αποδήμων για επιστολική ψήφο, θα πρέπει τα κόμματα του αριστερού κυρίως τόξου να ξεπεράσουν τις φοβίες και τις ανασφάλειές τους…

Θα το επιτύχουν;

Επί του παρόντος ας σταθούμε στις περίπου δύο δεκάδες χιλιάδες εγγεγραμμένους απόδημους ψηφοφόρους και σε όσους από αυτούς, τελικά, θα προσέλθουν στις κάλπες. Ίσως από αυτές τις κάλπες να προέλθει και ο καθησυχασμός των σήμερα ανησυχούντων κομμάτων!