ΓΝΩΜΗ: «Σκέψου Ομογενειακά», «Σκέψου Ελληνικά»

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Ξέρουμε ότι <<Η ελληνική ψυχή ανά τους αιώνες μεγαλούργησε επιδεικνύοντας δείγματα μεγαλοψυχίας, γενναιοδωρίας, υπερβάσεως του «εγώ», αλτρουισμού και αυτοθυσίας. Αυτές οι υψηλές αξίες και τα ιδανικά του Έλληνα νοηματοδοτούν την ύπαρξή του, συνυφαίνονται στενά με την ταυτότητά του και αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της εθνικής του κληρονομιάς>>. (romiosini.org.gr).

Αυτά ως φόρος τιμής στους μεγάλους Έλληνες ευεργέτες του εξωτερικού, ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγονται, όπως, εντελώς ενδεικτικά θα αναφέρουμε, και οι:  Ευάγγελος Ζάππας (1800-1865) και Κωνσταντίνος Ζάππας (1814-1892), Γεώργιος Αβέρωφ (1818-1899), Ιωάννης Βαρβάκης (Λεοντίδης) (Ψαρά 1750 – Ζάκυνθος 1825), Έλενα Βενιζέλου – Σκυλίτση (1874-1959), Γεώργιος (Ζωρζής) Δρομοκαϊτης (19^ος αι. – 1880), Ευγένιος Ευγενίδης (1882-1954), Αδελφοί Ριζάρη, Βασίλειος Σιβιτανίδης (1830-1921), Σίμων Σίνας, Κωνσταντίνος (1857-1951) και Αναστάσιος ( ; – 1934) Σισμάνογλου, Ανδρέα Συγγρός (1828 –1899),  Παναγής Χαροκόπος (1835-1911) και τόσοι άλλοι μέχρι και στις μέρες μας, όπως ο Αριστοτέλης Ωνάσης (1906 -1975), ο Σταύρος Νιάρχος (1909 -1996), ο  Μάικλ Τζαχάρης (1928- 2016) και μόλις χθες, το εν ζωή ζεύγος Ρόι και η Νταϊάνα Βάγγελου.

Όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι που κοσμούν το Πάνθεον των Μεγάλων Ελλήνων ευεργετών, κληροδότησαν στην πατρίδα την περιουσία που απέκτησαν στο εξωτερικό φτιάχνοντας Πανεπιστήμια, Νοσοκομεία, Βιβλιοθήκες, Στάδια, χτίζοντας Εκκλησιές και χρηματοδοτώντας Έρευνες, Υποτροφίες και πλήθος όσων άλλων Ευαγών και Κοινωφελών Ιδρυμάτων και Έργων.

Κοντά σ΄ αυτούς και οι «αφανείς», αλλά εξίσου σπουδαίοι δωρητές, που έφτιαξαν την ταπεινή Εκκλησία του χωριού.  Που ενίσχυσαν την πτωχική σχολική βιβλιοθήκη στην ιδιαίτερή τους πατρίδα.  Που  συνέβαλαν με τον έρανο στην θεραπεία των συνεπειών του σεισμού. Που συνέδραμαν το έργο της Εκκλησίας. Που ανακούφισαν τον πόνο των προσφύγων και των θυμάτων εμπόλεμων περιοχών.   Που «σήκωσαν»  το μαρμάρινο άγαλμα στην πλατεία της πόλης ή το Μνημείο στις Θερμοπύλες και όπου αλλού…

Τα γράφουμε αυτά, με αφορμή την τελευταία μεγάλη δωρεά του ζεύγους ομογενών Ρόι και  Νταϊάνας Βάγγελου, ύψους 175 εκατομμύριων δολαρίων  στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες δωρεές – αν όχι την μεγαλύτερη – που έγιναν ποτέ από Ελληνοαμερικανούς στο εν λόγο κορυφαίο πανεπιστήμιο με στόχο την ενίσχυση της εκπαίδευσης και της έρευνας στην βιοϊατρική.

Τιμούμε τους λόγους που οδήγησαν το ζεύγος Βάγγελου στην συγκεκριμένη δωρεά.  Με κάθε σεβασμό στην προσωπικότητά τους  και στην αγαθοεργό χειρονομία τους, αναγνωρίζοντας και τον θετικό αντίκτυπο της προσφοράς τους στην ιατρική έρευνα και,  κατ΄ ακολουθία, στην ανθρωπότητα, τους ανήκει δικαίως ο δημόσιος έπαινος.

Ωστόσο, παρόμοιες ανάγκες ενίσχυσης έχουν και οι λίγες εναπομένουσες Έδρες Ελληνικών Σπουδών σε ξένα Πανεπιστήμια. Τα Ελληνικά Σχολεία του εξωτερικού. Τα ίδια τα Ελληνικά Πανεπιστήμια και τα ερευνητικά τους Προγράμματα.  Τα Μουσεία Ελληνικού Πολιτισμού. Τα Ελληνικά Νοσοκομεία.  Τα πλείστα όσα ελληνικά  ή και Ομογενειακά Ευαγή Ιδρύματα κ.ο.κ.  Και, ναι.  Θα θέλαμε να δούμε κάποιες ανάλογες φιλανθρωπικές  χειρονομίες ευκατάστατων  ομογενών μας να κατευθύνονται προς την φωτεινή ένδειξη:  «Σκέψου Ομογενειακά», «Σκέψου Ελληνικά». Γιατί όχι;