ΑΝΑΛΥΣΗ: Πότε η Ομογένεια θα αποκτήσει ΦΩΝΗ και ΔΥΝΑΜΗ μέσα και έξω από την Ελλάδα

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Από το 1991, που ο Θόδωρος Σπυρόπουλος διαδέχθηκε στην Προεδρία του Ελληνοαμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου (Hellenic American National Council) τον Ιδρυτή Δρ. Γιάννη Νάθενα.  Και  από το 2006 που ο Μανώλης Βεληβασάκης διαδέχθηκε στην προεδρία τον Θ. Σπυρόπουλο.  Και από τον Μαϊο του 2010 που ο Μανώλης Βεληβασάκης, παρέδωσε τα ινία στον Πωλ Κοτρώτσιο . Και από τον Οκτώβρη του 2015 που ο Πωλ Κοτρώτσιος παρέδωσε στον Βασ. Ματαράγκα.  Μέχρι και  προχθές που ο Βασίλης Ματαράγκας επανεκλέχθηκε για μία νέα θητεία, πέρασαν  31 χρόνια!

Τριανταένα χρόνια, τέσσερις πρόεδροι! Και  ΕΡΓΟ;;;

Από τους  τέσσερις προέδρους, ένας, ο Θόδωρος Σπυρόπουλος, προήδρευσε για 11 χρόνια. Τα πιο δημιουργικά της οργάνωσης, χάρη κυρίως στην γενναιοδωρία του. Ο διάδοχός του Μανώλης Βεληβασάκης, παραδίνοντας τη σκυτάλη στην ομιλία του είπε ότι δεν θα προβεί σε απολογισμό έργου διότι «δεν επιτελέσθηκε ομολογουμένως αξιόλογο έργο».

Και διευκρίνησε: «Δεν επιτελέσαμε έργο γιατί δεν καταφέραμε να συμφωνήσουμε και να καταρτίσουμε προγράμματα και να εργασθούμε συλλογικά κι αρμονικά. Χάσαμε πολύτιμο χρόνο σε καβγάδες, πισώπλατα μαχαιρώματα και τηλεφωνικές συνωμοσίες».

Τα ίδια ζοφερή κατάσταση περιέγραψε και ο παριστάμενος στην τότε τελετή διαδοχής ιδρυτής του Εθνικού Συμβουλίου Γιάννης Νάθενας , αποκαλύπτοντας ένα σκοτεινό παρασκήνιο  κυκλωμάτων «που σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις της Ελλάδας δεν επιθυμούσαν ένα ισχυρό Εθνικό Συμβούλιο».

Ήταν τα χρόνια που η προσοχή κάποιων πολιτικών της γενέτειρας ήταν στραμμένη αποκλειστικά στο νεοσύστατο –τότε-  Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού ( ΣΑΕ), με την λανθασμένη αντίληψη ότι έπρεπε το ΣΑΕ  όχι να ενώσει και να συντονίσει όλες τις ομογενειακές οργανώσεις, αλλά να  κυριαρχήσει αυτών ως «το μακρύ χέρι της  κυβέρνησης  στην ομογένεια»!..

Αυτό εξηγεί εν μέρει (το μεγαλύτερο μέρος το εξηγεί η οικονομική άνεση του Σπυρόπουλου) γιατί οι μετά Σπυρόπουλο πρόεδροι  του Ελληνοαμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου, δεν είχαν  -και δεν έχουν μέχρι σήμερα- αξιόλογο έργο να επιδείξουν. Γεγονός που οδήγησε σε ανυποληψία το Εθνικό Συμβούλιο το οποίο, αντίθετα,  ως αυτοφυές δημιούργημα της  Ομογένειας ήταν το κυρίως όργανο  εκπροσώπησης της Ομογένειας  με το οποίο θα έπρεπε να διατηρούν στενές σχέσεις συνεργασίας  οι ελληνικές κυβερνήσεις.

Τι σημασία μπορούν να έχουν σήμερα όλα αυτά;  Αν αναλογισθούμε τι συμβαίνει με την Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης,  και  με την γενικότερη αποστασιοποίηση κυρίως των νεαρών ομογενών από τα ομογενειακά κοινά, αλλά και με την πολυσπερμία θέσεων, απόψεων και μεθόδων για την ισχυροποίηση του ελληνικού «λόμπι» από ομογενειακούς παράγοντες,  ή και από την Αθήνα, ιδιαίτερα για την επανασύσταση του ΣΑΕ,   ίσως μπορούμε να οδηγηθούμε σε ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα.

Συμπέρασμα πρώτο: οι οργανώσεις της Ομογένειας πρέπει να συμβαδίζουν μ ε την εποχή, που σημαίνει χρειάζονται σύγχρονα Καταστατικά και  νέους ηλικιακά ανθρώπους στο τιμόνι.

Συμπέρασμα δεύτερο: Πρέπει οι οργανώσεις να είναι ανοικτές στο ευρύ ομογενειακό κοινό και όχι περίκλειστοι οργανισμοί.  Γι αυτό η μηνιαία συνδρομή μέλους  οφείλει να είναι  προσιτή σε όλα τα βαλάντια.  Λίγα από πολλούς και όχι πολλά από λίγους.

Συμπέρασμα τρίτο: Οι σχέσεις των ομογενειακών οργανώσεων, όλων των διαβαθμίσεων με το εθνικό Κέντρο πρέπει να γίνουν ουσιαστικές και όχι όπως είναι σήμερα,  εθιμοτυπικές.

Συμπέρασμα τέταρτο: Την εκπροσώπηση της Ομογένειας στην Ουάσιγκτον πρέπει να την ασκεί  μία Οργάνωση-εκπρόσωπος και αντιπρόσωπος ΟΛΩΝ των ομογενών πολιτών (και όχι ομογενειακών οργανώσεων) ούτε Λόμπι και Λομπίστες.

Τότε και μόνον τότε η Ομογένεια των 3ων ,4ρων ή και πέντε εκατομμυρίων ανθρώπων θα αποκτήσει ΦΩΝΗ  και ΔΥΝΑΜΗ μέσα και έξω από την Ελλάδα.

Τότε θα εκπροσωπηθούν κατά τον καλύτερο τρόπο τα εθνικά συμφέροντα της γενέτειρας, αλλά και της χώρας υποδοχής και τότε μόνον  θα περιοριστεί η αλαζονική συμπεριφορά του εξ ανατολών γείτονα.

Μόνο με καλά οργανωμένη εκπροσώπηση, θα υπερασπιστεί τα συμφέροντά της η Ομογένεια στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένης και της Ελληνικής Παιδείας των ελληνοπαίδων στο εξωτερικό.

Είναι γι αυτούς τους λόγους που πιστεύουμε στην ιδέα του Hellenic Congress of America για τη δημιουργία ενός αυτοχρηματοδοτούμενου Ομογενειακού Μέσου Επικοινωνίας που θα εκπέμπει και στην Ελλάδα και που θα συνδέσει και θα ενημερώσει, τους απανταχού Ομογενείς τόσο μεταξύ τους όσο και με το Εθνικό Κέντρο. Και τούμπαλιν.