ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ:  Τι ακούει κανείς με αφορμή τα διακόσια χρόνια…

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Στην αρχική σκέψη μας, παραμονές Χριστουγέννων, ήταν να γράψουμε ένα σοβαρό (όσο μπορούμε) άρθρο γνώμης  για τα όσα πολύ σημαντικά ανέδειξε ο Πρέσβης ε.τ. Κυριάκος Ροδουσάκης από το βήμα του  «Συνδέσμου Ανταποκριτών Διεθνών ΜΜΕ Ελλάδος»,  αναφορικά με το …ξεχασιάρικο ελληνικό κράτος να τιμήσει και τους «αφανείς» συντελεστές της Επανάστασης του 1821. Δεύτερες σκέψεις, όμως, ευτυχώς επικράτησαν. Τι πιο σοβαρό από τη Σάτιρα;

Κατά τον Παύλο Μεθενίτη: «μόνο με τα πραγματικά σοβαρά γεγονότα στη ζωή αξίζει να αστειευτεί κανείς». (Νews 247.gr) Τώρα που εξασφαλίσαμε την άδεια να αστειευτούμε με τα σοβαρά, ας σοβαρευτούμε με τα αστεία!

Γιατί, τωόντι, αστείο είναι το να περιμένει  κανείς από το ελληνικό κράτος,  που απεχθάνεται εν γένει την έρευνα, να κάνει «επιστημονική ιστορική έρευνα στα Διπλωματικά Αρχεία, κυρίως των ξένων Μεγάλων Δυνάμεων»… Σιγά! Μα, κε Πρέσβη, πριν κάνει την έρευνα των Αρχείων, για να αντλήσουμε πληροφορίες, θα έπρεπε να …γνωρίζει το κράτος ότι υπάρχουν αυτά τα αρχεία!

Εδώ δεν μάθαμε ποτέ  πόσοι Έλληνες, που και από πότε έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό… Εδώ φτιάξαμε νόμο για να ψηφίζουν οι απόδημοι Έλληνες και εκτός από αυθαίρετες προϋποθέσεις και αποκλεισμούς,  δεν ρωτήσαμε να μάθουμε από που και πως μπορούν να ψηφίζουν… Τώρα θα πείτε, εδώ δεν ξέρουν ούτε καν πόσοι ψηφίζουν…

Γι αυτό κ. Πρέσβη, με όλο το σεβασμό,  μην τους βάζετε δύσκολα! Πρωτόκολλα, Συνθήκες, προσφορά του Έξω Ελληνισμού! Τι ωραία λέξη! Σε αντιδιαστολή με την ανιστόρητη –κι αυτή- «διασπορά» τους!

Μάλιστα. Αγνοήθηκαν οι διπλωμάτες, «…και από τα δεκάδες ιστορικά βιβλία που κυκλοφόρησαν, τις τηλεοπτικές αναπαραστάσεις που προβλήθηκαν, τις σχετικές εκθέσεις που οργανώθηκαν»; Φυσιολογικό δεν είναι; Φταίνε, τάχα οι διάφοροι γραφιάδες που οι διπλωμάτες δεν έχουν μεγάλα, αμυγδαλωτά μάτια σαν τα μάτια της Εύας ;

Σκέπτεσθε να πλημμύριζαν τα πρωτοσέλιδα με «Βαυαρικό και Ρωσικό Φιλελληνισμό» με «Δόγμα Τρούμαν» και με άλλες ιστορικές παραμέτρους της Επανάστασης ;  Να αράδιαζαν καθημερινά οι εφημερίδες τα προβλήματα των Ελλήνων του εξωτερικού και να εκθείαζαν την προσφορά τους σε κάθε Αγώνα του Έθνους;

Ερωτώ: Ποιος αναγνώστης θα ενδιαφέρονταν; Ουδείς.  Ενώ, το πόσα πήρε η Εύα (πριν μάλιστα επισήμως αποδειχθεί ότι «τα πήρε»), σε ποια πολυτελή φυλακή φιλοξενείται, τι τρώει (εκτός από το Μήλο) ε, αυτά, ναι, είναι  “πιασάρικα” θέματα! Να σκεφθείτε, εδώ Ημέρα Απόδημου Ελληνισμού ζητήσαμε και αφού πρώτα τη χειροκρότησαν, έπειτα την ταλαιπωρούν δύο -και μισό- έτη τώρα περιμένοντας, ως φαίνεται, τους «Βαρβάρους» του Καβάφη για να  τη θεσμοθετήσουν!..

Ε, και μια και «βάρβαροι δεν υπάρχουν πιά», μήτε «Ημέρα» πρόκειται να δούμε…

Καλό και άγιο θα ήτανε να ξέρουμε και τα περί αναγνωρίσεως από την Αϊτή. Αλλά,  βρε αδελφέ, εκείνοι δεν το ξέρουν ότι δεν το ξέρουμε! Το θεωρούν δεδομένο! Εμείς, αντίθετα, θεωρούμε αδιανόητο σε κάθε παρέλαση για την 25^η Μαρτίου να έχουμε επί τιμή προσκεκλημένο τον εκάστοτε Πρόεδρο της Αϊτή, τού μόνου κράτους (πρώτο μας αναγνώρισε) που γεννήθηκε έπειτα από επιτυχημένη επανάσταση των δούλων του το 1804. Είκοσι δύο χρόνια πριν την δική μας απελευθέρωση …

Αχ, αυτοί οι ανταποκριτές… Αυτοί φταίνε για όλα!  Έχετε δίκιο. Αυτοί είναι «ελεύθεροι σκοπευτές». Όπως και οι ασχολούμενοι με τα ομογενειακά. Κάτι σαν το τουριστικό προϊόν που αναφέρατε. «…εξισορροπούν και αντισταθμίζουν τα επικοινωνιακά αυτά ελλείμματα στο εξωτερικό>>. Γι αυτό και περνούν στο απαρατήρητο –και στα αζήτητα- από το ελληνικό κράτος. Διότι δεν διαθέτουν, λέει, έδρα “όξω από δω”!  Και ο νοών, νοείτω! Μην τα θέλετε και όλα «φραγκοδίφραγκα». Σκεφθείτε. Η σκέψη είναι μία ανιδιοτελής απασχόληση. Κάτι σαν τη «Διπλωματική εμπειρία». ‘Η το “δημοσιογραφικό καθήκον”.

Και στο κάτω κάτω, τους Διπλωμάτες μπορεί να μην τους ερεύνησαν ως προς την προσφορά τους στο 1821, αλλά τους τίμησαν:  Συγχώνευσαν το 2021 την Γραμματεία τους με την Γραμματεία του Απόδημου Ελληνισμού σε:  ΓΓΑΕ&ΔΔ (!)  Για το ελληνικό Κράτος, και οι μεν και οι δε παραμένουν «αφανείς» και “ανώνυμοι”..!

Προς αποφυγή παρεξήγησης: Το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη δεν αφορά, ούτε τους μεν ούτε τους δε. Άσχετο είναι το ότι ορισμένοι ομογενείς και φιλέλληνες ταξίδευσαν στην Ελλάδα και αρματώθηκαν δίνοντας, κάποιοι, ακόμη και τη ζωή τους για να υπερασπισθούν την Ελευθερία της πατρίδας.

Κι αυτό μεν δεν είναι σατιρική ατάκα… Έχει, όμως, την ίδια βαρύτητα!