Με αφορμή σχόλιο του Μανώλη Βεληβασάκη στην ΡΗΡ και αναδημοσίευσής του στον Νέο Κόσμο

ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Αθήνα.- Το σχόλιο του γνωστού Ομογενή από τη Νέα Υόρκη, κ. Μανώλη Βεληβασάκη, για το άρθρο της Panhellenic Post “Εδώ ΣΑΕ Ωκεανίας και άπω Ανατολής: Μας ακούει κανείς;” που δημοσιεύσαμε στις 28 Νοεμβρίου τρ.έ. αποτέλεσε το αντικείμενο σχολιασμού στην στήλη “Διαλογος” της ομογενειακής εφημερίδας της Αυστραλίας “Νέος Κόσμος“.(2 Δεκεμβρίου τρ. έ.)

Η στήλη, που υπογράφεται με τα άρχικά Τ.Τ., αναφέρεται στο Συνέδριο του ΣΑΕ Ωκεανίας και ο συντάκτης της φαίνεται να συμφωνεί με την άποψη του κ. Βεληβασάκη γύρω από το το θέμα αυτό.

Συγκεκριμένα αναφέρει:

“ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ στον «Νέο Κόσμο» ότι το ΣΑΕ Ωκεανίας εξακολουθεί να υπάρχει και, μάλιστα, έχει και νέο ΔΣ. Τώρα το τι κάνει είναι μια άλλη ιστορία. Από την στιγμή που το παγκόσμιο ΣΑΕ έπαψε να λειτουργεί και παρά τις εκάστοτε δεσμεύσεις ότι θα «αναστηθεί», δεν βλέπω να υπάρχει λόγος ύπαρξης και για το ΣΑΕ Ωκεανίας. Μπορεί να κάνω λάθος. Πάντως, ενδιαφέρον έχει μια επιστολή του ομογενή από την Νέα Υόρκη, Μανώλη Βελιβασάκη, στο Panhellenic Post που, μεταξύ άλλων, αναφέρει:

«Σχετικά με το άρθρο για την Συνέλευση του ΣΑΕ στην Άπω Ανατολή, φοβούμαι πως οι φίλοι μας οι Αυστραλοί μάλλον ζουν στον παρελθόν, ίσως στην δεκαετία του ‘ 80, όταν ακόμη η πρώτη γενιά ομογενών άκμαζε, και η πατρίδα μάς σκεπτόταν ακόμη!

Σκέφτηκαν ποτέ, μήπως η ελληνική κυβέρνηση σήμερα θα πρέπει να ατενίζει το μέλλον, δηλαδή την δεύτερη και τρίτη γενιά, και ίσως γι’ αυτό δεν “δίνει μεγάλη σημασία” πλέον για εμάς τους παλαίμαχους, που γεράσαμε αλλά ακόμη κρατούμε τα παλιά μας τα μυαλά;

Εδώ στην Αμερική και ανά τον κόσμο, εγώ δεν βλέπω κανέναν σοβαρό και επιτυχημένο νέο να ζητά “Υπουργεία Αποδήμων”, ή ακόμη και την νεκρανάσταση του ΣΑΕ! Εκτός από λιγοστές εξαιρέσεις, βέβαια, που, πάντα και παντού υπάρχουν, οι οποίοι ίσως έχουν πολιτικές βλέψεις στην Ελλάδα!

Αυτοί που ακόμη ασχολούνται με τους παλιούς θεσμούς μάλλον ήμαστε εμείς οι μεγαλύτεροι, που δυστυχώς δεν έχουμε καταλάβει οι περισσότεροι, ότι προσπαθούμε να “πιάσουμε πουλιά στον αέρα χωρίς τσιφτέδες και μπαρούτι”!

Το λέω και το ξαναλέω, πως η καλλίτερη επιλογή που έχουμε, είναι να αφήσουμε τα μετερίζια για τους νεότερους! Είναι η σειρά τους να “πάρουν τα όπλα”, και να βοηθήσουν με τον δικό τους τρόπο και την πατρίδα, αλλά περισσότερο τους ίδιους τους εαυτούς τους να παραμείνουν Έλληνες στην καρδιά».

Αυτά αναφέρει το σχόλιο της ομογενειακής εφημερίδας.

Το θέμα παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, καθώς ένας διηπειρωτικός διάλογος γύρω από το θέμα της επανασύστασης ή επαναλειτουργίας του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ) θα μπορούσε να συμβάλει αποφασιστικά στην αφύπνιση της ελληνικής κυβέρνησης για την υλοποίηση των ενεργειών σε ένα θέμα  που χρονίζει και που παρουσιάζει πέραν των άλλων και το εξής παράδοξο:  Η κυβέρνηση να μην εφαρμόζει έναν νόμο -τον Νόμο 4781/2021- τον οποίο η ίδια ψήφισε και στον οποίο προβλέπονται τόσο η επαναλειτουργία του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ) όσο και η συγχώνευση της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού με την Δημόσια Διπλωματία.

Όσο και να διϊστανται οι απόψεις επί της αναγκαιότητας λειτουργίας του ΣΑΕ, τι νόημα έχει η ψήφιση ενός νόμου εάν δεν πρόκειται να εφαρμοστεί και που -το κάτω κάτω- δεν ακυρώνει τον ιδρυτικό νόμο του ΣΑΕ (1867/1989, άρθρο 17) που αν αυτό συνέβαινε θα είχαμε τελειώσει οριστικά με το ζήτημα, αλλά απεναντίας ξεπερνώντας το “νεκρό” διάστημα από το 2012 μέχρι την ψήφισή του νόμου, επανασυστήνει το ΣΑΕ;  Αυτό, στη λαϊκή σοφία, μοιάζει με το  ευτράπελο “ένα σκουλήκι ψόφιο, να το σκοτώσω δεν μπορώ να φύγω δεν μ΄αφήνει”!

Να σημειώσουμε ότι κατά δήλωση του τελευταίου Προέδρου του ΣΑΕ Στέφανου Ταμβάκη ο Νόμος για την επανασύσταση του ΣΑΕ  “είχε  την θετική στήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας” και θα αποκαθιστούσε ” την αδικία και των λανθασμένων χειρισμών που οδήγησαν τελικά το 2012 στην αναστολή λειτουργίας, του συνταγματικά κατοχυρωμένου αυτού θεσμικού οργάνου του απανταχού ελληνισμού”. Και επεσήμαινε:  “Είμαι βέβαιος ότι  η Ομογένεια θα προχωρήσει ενωμένη στην επαναλειτουργία του Σ.Α.Ε., ανταποκρινόμενη στον ιστορικό της ρόλο”. (21 Φεβρουαρίου 2021)

Αλλά στην πραγματικότητα από τον Νόμο του ’21 η κυβέρνηση ενεργοποίησε μόνον την  συγχώνευση της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού με την Δημόσια Διπλωματία, και άφησε στα “αζήτητα” των ντουλαπιών την επαναλειτουργία του ΣΑΕ, παρόλο που προέβλεπε, αυτοχρηματοδότηση, άρα δεν θα επιβαρύνονταν οικονομικά με τη λειτουργία του ΣΑΕ ο ελληνικός Προϋπολογισμός.

Και βέβαια, όσο ο χρόνος περνά μέσα στην κρατική αδράνεια, φυσικό είναι να δημιουργούνται διαφορετικές και αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις για την σημασία ή μη του ΣΑΕ.  Το επιχείρημα “δεν συμφωνούν μεταξύ τους οι ομογενείς” δεν στέκει από τη στιγμή που μιλάμε για νόμο του ελληνικού Κράτους, την ευθύνη για την ενεργοποίηση και την τήρηση του οποίου φέρει αποκλειστικά η ελληνική κυβέρνηση…

Εκτός πια και εάν με άλλο Νομο καταργήσουμε την ισχύ των προηγούμενων και αφήσουμε την Ομογένεια να αποφασίσει μόνη τα του Οίκου της. Αλλά αυτό φοβούμεθα ότι θα επιφέρει άλλες, επικίνδυνες για τον Οικουμενικό ελληνισμό παρενέργειες… (Βλέπε περιπέτεια  Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης).

Ακόμη και εάν η παραίνεση του κ. Βεληβασάκη “πιάσει τόπο” καθώς στην εκφορά της ως αντίληψη και ιδέα είναι σωστή, “…να αφήσουμε τα μετερίζια για τους νεότερους! Είναι η σειρά τους να “πάρουν τα όπλα”, και να βοηθήσουν με τον δικό τους τρόπο και την πατρίδα, αλλά περισσότερο τους ίδιους τους εαυτούς τους να παραμείνουν Έλληνες στην καρδιά», πολύ φοβόμαστε πως δίχως μία  πανομογενειακή ηγεσία, κάτι σαν ΣΑΕ , “το Νέο ΣΑΕ” όπως το έχει αποκαλέσει ο πρόεδρος του Hellenic Congress of America, Νίκος Αποστολόπουλος) ΠΟΤΕ δεν θα μπορέσει η πολυδιαφορετική και πολυάσχολη Ομογένεια να λάβει ενιαία απόφαση πάνω σε ένα θέμα όπως είναι το θέμα της εκπροσώπισής της διεθνώς, ίσως κατά το πρώτυπο των οργανώσεων των Αποδήμων του Ισραήλ.

Σε αυτή την περίπτωση, το ερώτημα είναι τι θα απογίνει η ελληνική ομογένεια χωρίς μία ουσιαστική, ενιαία και αιρετή αντιπροσώπευσή της στην Ελλάδα και αλλού; Πώς θα διεκδικεί τα αιτήματά της, πώς θα λύνει τα προβλήματά της και πώς θα συντονίζει τα βήματά της στα εθνικά θέματα; Θα αφεθεί στο τι θα κάνουν οι δύο-τρεις κομματικά ετερόκλητοι βουλευτές Επικρατείας, που θα ονομασθούν “βουλευτές ομογένειας” και που θα είναι προσωπικές επιλογές των αρχηγών των κομμάτων και που -τουλάχιστον αυτή την ώρα- κανείς δεν ξέρει αν θα είναι ομογενείς γεννημένοι στο εξωτερικό, ή ομογενείς παρεπιδημούντες στην Ελλάδα ή και εντελώς ξένοι με την Ομογένεια;

Συγγνώμη για την ενόχληση, παραμονές Χριστουγέννων, αλλά είναι και παραμονές εκλογών! Και οι αποφάσεις, κατ εμάς,  δεν μπορούν να περιμένουν. Πολιτική -κατά την ταπεινή μας άποψη -και συγγνώμη για το θάρρος- δεν είναι η ισχύς των τετελεσμένων, αλλά η τέχνη των ορθών πολιτικών επιλογών, που, εφαρμοζόμενες,  οδηγούν τα έθνη στην πρόοδο και την ευημερία, προς χάρη των πολιτών τους, ενδημούντων και παρεπηδημούντων.