Πέθανε ο σκηνοθέτης Λεωνίδας Τριβιζάς

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 93 ετών ο σπουδαίος σκηνοθέτης του θεάτρου Λεωνίδας Τριβιζάς. Την είδηση γνωστοποίησε με ανάρτησή του στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook ο ηθοποιός και πρόεδρος του ΣΕΗ, Σπύρος Μπιμπίλας.

Ο Λεωνίδας Τριβιζάς ήταν σκηνοθέτης του θεάτρου και δάσκαλος σε δραματικές σχολές. Σκηνοθέτησε έργα κλασικού αλλά κυρίως σύγχρονου, ξένου δραματολογίου και σε μικρότερη κλίμακα, νεοελληνικά έργα. Συμμετείχε στην ίδρυση και λειτουργία εναλλακτικών, πειραματικών θεατρικών σχημάτων που παρουσίασαν ένα δραματολόγιο στηριγμένο σε καλλιτεχνικά και κοινωνικοπολιτικά κριτήρια (Κυκλικό Θέατρο, Λαϊκή Πειραματική Σκηνή). Επιπλέον, ασχολήθηκε με την αναβίωση του αρχαίου δράματος, προσεγγίζοντάς το μέσω μιας ανανεωτικής και μοντέρνας αισθητικής.

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1929. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, από όπου αποφοίτησε το 1956. Οι πρώτες σκηνοθετικές του απόπειρες πραγματοποιήθηκαν το 1958 με τον βραχύβιο θίασο Ελεύθερο Θέατρο και το 1960 με τη Νέα Σκηνή του Κωστή Λειβαδέα. Στη συνέχεια ίδρυσε το δικό του θεατρικό σχήμα, το Κυκλικό Θέατρο (1961-1963). Ακολούθησαν οι συνεργασίες του με το Εθνικό Θέατρο (1965-1967) και στο ελεύθερο θέατρο με τον θίασο του Αλέκου Αλεξανδράκη και τον θίασο του Δημήτρη Χορν. Την περίοδο της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών (1967-1974) αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι, όπου μεταξύ άλλων παρακολούθησε τα μαθήματα του Ρολάν Μπαρτ στην École pratique des hautes études.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα πρωτοστάτησε στην ίδρυση και λειτουργία του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου (1975-1984) και της ομώνυμης Δραματικής Σχολής. Ο θίασος στεγάστηκε αρχικά στο θέατρο Αθηνά και έπειτα στο Θέατρο Πορεία.

Ανέβασε είκοσι οκτώ θεατρικά έργα μιας ευρείας γκάμας ρεπερτορίου. Με το Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο ο Λ. Τριβιζάς ασχολήθηκε συστηματικά και με την αναβίωση του αρχαίου δράματος. Παρουσίασε την κωμωδία του Αριστοφάνη «Θεσμοφοριάζουσες» (1978), τις τραγωδίες του Ευριπίδη «Ορέστης» (1979) και «Φοίνισσες» (1983), καθώς και την τραγωδία του Αισχύλου «Επτά επί Θήβας» (1980). Την ίδια περίοδο σκηνοθέτησε και για λογαριασμό του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος την τραγωδία του Ευριπίδη «Εκάβη» (1981). Στις σκηνοθετικές αυτές προσπάθειες εισήγαγε διάφορους πειραματισμούς και ακολούθησε σκηνοθετικές τακτικές ανανέωσης σε σχέση με την παράδοση που είχε παγιωθεί στην Ελλάδα στην αναβίωση του αρχαίου δράματος.

Σταδιακά, το Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο άρχισε να αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα και το 1984 υπό το βάρος τους σταμάτησε τη λειτουργία του. Όλη την περίοδο που είχε προηγηθεί ο Τύπος της εποχής είχε συνεχή δημοσιεύματα και αντεγκλήσεις αναφορικά με τη μη ένταξη του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου στις κρατικές επιχορηγήσεις.

Για την επόμενη δεκαετία ο Λ. Τριβιζάς θα απέχει από κάθε επαγγελματική σκηνοθετική δράση. Επανήλθε ως σκηνοθέτης το καλοκαίρι του 1996 σκηνοθετώντας την τραγωδία του Σαίξπηρ «Βασιλιάς Ληρ» (θίασος Κ. Καζάκου). Τελευταία καταγεγραμμένη σκηνοθετική του δουλειά υπήρξε η παράσταση «Ο Φάλσταφ», μια ελεύθερη απόδοση της σαιξπηρικής κωμωδίας «Οι πρόσχαρες κυρίες του Ουίνδσορ» (θίασος Κ. Καζάκου, 1998).

Παράλληλα με τη σκηνοθετική του πορεία στο θέατρο, ασχολήθηκε και με τη σκηνοθεσία θεατρικών έργων στο ραδιόφωνο, όπως μεταηύ άλλων Βόυτσεκ του Γκ. Μπύχνερ (1964), Τα πατατάκια για όλες τις ώρες του Α. Γουέσκερ (1964), Σινικό τείχος του Μαξ Φρις (1964), Δόνα Ροζίτα του Φ. Λόρκα (1967), Μπλοκ C του Ηλία Βενέζη.

Λίνα Μενδώνη: Υπηρέτησε με επιμονή και αφοσίωση την ανανέωση και τον πειραματισμό

Πληροφορούμενη την απώλεια του σκηνοθέτη Λεωνίδα Τριβιζά, η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη έκανε την εξής δήλωση:

«Με τις σκηνοθεσίες, τη διδασκαλία, τη μακρά παρουσία του, επί δεκαετίες, στο ελληνικό θέατρο, ο Λεωνίδας Τριβιζάς υπηρέτησε με επιμονή και αφοσίωση την ανανέωση και τον πειραματισμό. Λίγοι δημιουργοί έχουν υπάρξει τόσο προσηλωμένοι και στοχευμένοι στην έρευνα, με τον τρόπο που το έκανε ο Τριβιζάς. Εφάρμοσε στη σκηνή χρόνια μελέτης, αναζητήσεων και τριβής με τα σύγχρονα ρεύματα της εποχής στο Παρίσι και στη σχολή του Ρολάν Μπαρτ, όπου βρέθηκε κατά την αυτοεξορία του την περίοδο της δικτατορίας, δημιουργώντας στη συνέχεια το Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο. Η πίστη του στο νέο, το μη τετριμμένο, αποτελεί πρότυπο για τους νέους δημιουργούς της θεατρικής τέχνης. Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στους οικείους και στους φίλους του».

Πηγή:  huffpost.gr