Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός: Η «Κatastropha», η άμυνα και ο παράγοντας «ΑΕΚ»

Ας το ξεκαθαρίσουμε εξ αρχής ενόψει του κυριακάτικου ντέρμπι της Λεωφόρου. Οι συγκρίσεις με ντέρμπι (πολλών) τελευταίων ετών στο «Γ. Καραϊσκάκης» στα οποία ο Παναθηναϊκός πήγαινε με τον (καλό) φόβο που φυλάει τα έρημα, τα έδινε όλα για την αξιοπρέπειά του και για να μην φύγει με τριαρο-τεσσάρα είναι άστοχες και αδόκιμες. Διότι ο Oλυμπιακός δεν θα πάει στη Λεωφόρο με ρόστερ που έχει χτιστεί με υποπολλαπλάσιο, αλλά υπερπολλαπλάσιο του Τριφυλλιού και δεν θα πάει για να μην φάει 3-4 γκολ, αλλά για να παίξει τα ρέστα του. Την «επιβίωσή» του στην κούρσα για τον τίτλο, ναι, από την 11η αγωνιστική! Πρωτοφανές, αλλά πραγματικό για τον Ολυμπιακό, ο οποίος αν περάσει αυτή την πίστα, θα έχει μια επιπλέον ευκαιρία, στο εντός έδρας ντέρμπι με την ΑΕΚ, στην τελευταία αγωνιστική του πρώτου γύρου (μετά το «ενδιάμεσο» ματς της επόμενης Τετάρτης στη Λιβαδειά). Μια ευκαιρία για να κάνει πρωταθλητισμό και όχι πλάνο για την επόμενη σεζόν όταν θα αρχίσει και πάλι το πρωτάθλημα μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο, στα τέλη Δεκεμβρίου.

Είχε πάρει θετικά αποτελέσματα υπ΄ αυτή τη συνθήκη του πολύ κατώτερου ο Παναθηναϊκός σε τέτοιου «είδους» ντέρμπι στο «Γ. Καραϊσκάκης», είχε φύγει και ηττημένος παντοιοτρόπως. Ακόμα και από Ολυμπιακό που έπαιζε με τόσες πολλές ελλείψεις, ώστε ο Μαρτίνς να χρησιμοποιήσει τον Κώστα Φορτούνη σε θέση φορ. Και το ματς να λήξει 1-0 με γκολ του… φορ Φορτούνη, παρά τη σχεδόν απόλυτη υπεροχή του Παναθηναϊκού μετά το 60′! Τι θέλουμε να πούμε; Πως όλα μπορούν να συμβούν… γενικώς στο ποδόσφαιρο, όλα μπορούν να συμβούν ειδικότερα στα ντέρμπι. Στο τελευταίο παιχνίδι τους την προπέρσινη περίοδο ο Ολυμπιακός μπορούσε να βάλει… επτά γκολ στη Λεωφόρο (μετά την απόλυση Μπόλονι, αφού είχε ήδη χαθεί ο στόχος κατάκτησης ευρωπαϊκού εισιτηρίου) και πέρυσι με τον Γιοβάνοβιτς στον πάγκο ο Παναθηναϊκός έμεινε αήττητος από τον πρωταθλητή σε τέσσερα ματς (2-2-0), παίζοντας στο 1-2 των play offs με Σάρλια, Σάντσεθ, Ιωαννίδη, τριάδα Κουρμπέλη – Αλεξανδρόπουλου – Βιγοιαφάνιες στη μεσαία γραμμή. Χωρίς Χουάνκαρ, Ρουμπέν, Βέλεθ, Γκατσίνοβιτς!

Δεδομένο Νο 2: Ισως… στενοχωρηθούν οι οπαδοί των μεν και οι δε, αλλά αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, με την ισοπαλία δεν θα κλάψει κανείς. Η ήττα, ναι, θα είναι μεγάλος μπελάς για τον Παναθηναϊκό και… «Τhe End» για τον Ολυμπιακό, αν βρεθεί στο -13 από τον επικεφαλής της βαθμολογίας και… δεν ξέρουμε πόσους από τη δεύτερη ΑΕΚ (ανάλογα με το αποτέλεσμά της στην Τρίπολη). Η ισοπαλία όμως; Θα είναι επώδυνη για τους Πράσινους. Θα τους τσαλακώσει το σερί, ίσως και να τους ξενερώσει για λίγες μόνο ώρες (οποιοδήποτε κι αν είναι το αποτέλεσμα της Ενωσης). Θα είναι επώδυνη και για τον Ολυμπιακό, διότι θα χάσει μια από τις ελάχιστες ευκαιρίες του στη regular season να καλύψει με μια μονοκονδυλιά, σε μία και μόνη αγωνιστική, απόσταση τριών βαθμών από τον πρωτοπόρο. Ομως δεν θα είναι και «Katastropha», αν αναλογιστεί κάποιος τον τρομερό οίστρο του Τριφυλλιού και το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός έχει «αυτοκτονήσει» εφέτος με ισοπαλίες εναντίον του Αστέρα και του Βόλου. Επικοινωνιακά θα «παίξει» το θέμα του πράσινου σερί που έσπασαν οι Ερυθρόλευκοι και η ανασύνταξη θα έχει πια ως πυρήνα της το ντέρμπι με την ΑΕΚ το οποίο μοιάζει εξίσου δύσκολο με της Λεωφόρου αν σκεφτεί κάποιος τι μπορεί να κάνει η Ενωση σε ανοιχτούς χώρους και πόσων… ειδών προβλήματα αντιμετωπίζει ανασταλτικά εφέτος ο πρωταθλητής. Και λόγω απουσιών και λόγω άσχημων εξελίξεων έως τώρα στις λαμπερές μεταγραφές των Βρσάλικο – Μαρσέλο και… γενικώς.

Αυτή, είναι, άλλωστε, και η μεγάλη αχίλλειος πτέρνα του Ολυμπιακού από την εκκίνηση της σεζόν. Η αμυντική λειτουργία του, που είναι ταυτόχρονα το μεγάλο όπλο του Παναθηναϊκού που δεν έχει τους υπερ-παίκτες, αλλά είναι καταπληκτικά δουλεμένος στο transition και έχει ως μοναδικό νέο πρόσωπο τον Χόφντουρ Μάγκνουσον. Οχι πως επιθετικά… σκίζει ο πρωταθλητής: τους βαθμούς με τον Αστέρα, το Βόλο και τον ΠΑΟΚ τους έχει χάσει και από την αδυναμία του στο γκολ. Ομως πάνω – κάτω ο Μίτσελ το έχει βρει πια το σχήμα μεσοεπιθετικά: είτε παίξει με 4-3-3 και τον Σαμασέκου δίπλα σε Εμβιλά – Χουάνγκ, είτε προτιμήσει το 4-2-3-1, ο Ολυμπιακός έχει παικταράδες από τη μέση και μπροστά: ικανότατο δίδυμο φορ, Μπιέλ, Χάμες, Μασούρα (και τον τραυματία Γκάρι Ροντρίγκες) και τρεις «επιπεδάτους» χαφ (θα του κοστίσει η απουσία του Βαλμπουενά ως αλλαγή, πάντα βοηθά την ομάδα του με τον έναν ή τον άλλο τρόπο). Πίσω όμως; Αλλαξε βασικό κίπερ. Αλλαξε βασικό δεξιό μπακ. Εχει βάλει… τους πάντες όλους ως στόπερ μέχρι του σημείου να καθιερώσει ο Μίτσελ τον 19χρονο Ανδρέα Ντόι. Και αριστερά έχει σταθερά… βγάλει το λάδι τον Ολεγκ Ρέαμπτσιουκ, τον οποίο προσωπικά έχω σε μεγάλη εκτίμηση, αλλά σίγουρα δεν είναι επιπέδου Τσιμίκα. Ούτε καν επιπέδου Χουάνκαρ.

Αρα; Αρα… πάμε θεωρητικά για «κλειστό» ματς, με πάρα πολλή ένταση στο πρώτο ημίχρονο. Αν ο Παναθηναϊκός προηγηθεί, μοιάζει απίθανο να ηττηθεί. Αν συμβεί το αντίθετο όμως; Θα τα βρουν σκούρα οι Πράσινοι, αλλά έχουν αποδείξει εφέτος εναντίον των δυο Δικεφάλων πως… δεν μασάνε ακόμα και με 0-1. Μετά το 60′, άλλωστε, ο Παναθηναϊκός κινδυνεύει σπάνια: στο Βόλο δέχθηκε το πρώτο γκολ του στο β’ 45λεπτο, κι αυτό με πέναλτι…