Πότε θα πάρουμε στα σοβαρά το θέμα της ελληνικής Παιδείας στην Ομογένεια;

ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η απάντηση του πολιτειακού πρωθυπουργού της Βικτώρια, Daniel Andrews, σε ερώτηση της ομογενειακής εφημερίδας «Νέος Κόσμος» για την διδασκαλία της ελληνικής Γλώσσας στα κρατικά σχολεία της Αυστραλίας, ήταν αφοπλιστική. Ο Αυστραλός πολιτικός δήλωσε πως η πόρτα του «είναι ανοιχτή» για προτάσεις από την παροικία που θα εξασφαλίσουν την επέκταση της διδασκαλίας της ελληνικής στα κρατικά σχολεία!

Αυτά συμβαίνουν στην παροικία μας στην μακρινή Αυστραλία. «Δίπλα» μας, στο Παρίσι, η Πρόεδρος της Κοινότητας, κ. Σέτα Θεοδωρίδου, καταγγέλλει εγγράφως στο ελληνικό Υπουργείο Παιδείας: «Τα (ελληνικά) σχολεία άνοιξαν με μόνο 7 εκπαιδευτικούς για 500 περίπου παιδιά, εκ των οποίων οι δύο είναι νηπιαγωγοί»…

Η κατάσταση, απελπιστική!

«Το μόνο που ζητάμε από το Υπουργείο είναι να μας στέλνει 15 εκπαιδευτικούς κάθε χρόνο», επισημαίνει  σε δηλώσεις της στην  Panhellenic Post, η κ. Θεοδωρίδου. Και προσθέτει: «Τα θέματα του κόστους της ενοικίασης σχολείων,  όπου γίνονται τα μαθήματα, τα έχει αναλάβει εδώ και χρόνια η Κοινότητα και η Μητρόπολη. Τα έξοδα για την χαρτική ύλη, την μεταφορά των διδακτικών βιβλίων και την γραμματεία την έχει αναλάβει η Κοινότητα! Τα ποσά είναι αστρονομικά : περίπου 30.000€/χρόνο».

Ως είχαμε δημοσιογραφική υποχρέωση, καλύψαμε το ρεπορτάζ. Κάναμε και κάτι ακόμη. Ζητήσαμε συνέντευξη από την Υπουργό Παιδείας κ. Νίκη Κεραμέως.  Το Γραφείο Τύπου της Υπουργού δεν απάντησε, μέχρι στιγμής, στο με email αίτημά μας (από 5 Οκτωβρίου)  που είναι  και αυτονόητο καθήκον να μεταφέρουμε και την άποψη του υπουργείου…

Κυρίως, όμως, θέλαμε να μάθουμε που οφείλεται το πρόβλημα. Δεν αξιολογούνται σωστά οι ανάγκες;  Υπάρχει γραφειοκρατική αντιμετώπιση από το ΥΠΕΠΘ;  Και, εν τέλει, ποιός έχει την ευθύνη για μια τέτοια κακοδιαχείριση;

Τόσο «αντιοικονομικό» είναι το αίτημα για 5 επιπλέον αποσπασμένους δασκάλους, για να διδαχθούν 500 ομογενείς μαθητές  απρόσκοπτα την Ελληνική γλώσσα;

Μιλώντας στην «Φωνή της Ελλάδος» της ΕΡΤ (17 Οκτωβρίου) στην εκπομπή «Κουβέντες Μακρινές», η Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Παρισίων και Περιχώρων  υπήρξε σαφής: “Για να λειτουργήσουν σωστά τα σχολεία έχουμε ιδανικά ανάγκη από 18 εκπαιδευτικούς. Πέρυσι, τα σχολεία υπολειτούργησαν με 11 εκπαιδευτικούς. Γνωρίζουμε ότι για τη σχολική χρονιά 2022-2023 εκκρεμούν τέσσερεις αποσπάσεις, για τις οποίες δεν έχουμε καμία ενημέρωση πότε και αν θα γίνουν. Η συγκεκριμένη πολιτική απομακρύνει τα παιδιά από τα ελληνικά σχολεία, τα οποία ωστόσο αποτελούν τον μοναδικό χώρο σωστής εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας, προώθησης της ελληνικής παιδείας και καλλιέργειας τής ελληνικής ταυτότητας και συνείδησης”, ανέφερε.

Τι άλλο χρειάζεται για να «συγκινηθεί» το Υπουργείο Παιδείας, ώστε η πόρτα του να «είναι ανοιχτή», στα εκπαιδευτικά αιτήματα της παροικίας, όπως του Πρωθυπουργού Daniel Andrews, που ούτε Έλληνας είναι ούτε ελληνικά μιλάει;

Θα σκεφθεί κάποιος καλοπροαίρετα,  πως η οικονομική κρίση είναι εμπόδιο στην  εκπλήρωση των αναγκών των ελληνικών σχολείων του εξωτερικού. Αλλά, συγγνώμη, φέτος το Υπουργείο Παιδείας προχώρησε σε  8.487 μόνιμους διορισμούς στην εκπαίδευση. Η «μια χούφτα» διορισμοί για την ελληνική παιδεία των ομογενών δεν μπορούν να καλυφθούν οικονομικά;

Δεν μιλούμε μόνον για το Παρίσι.  Εάν δεν θέλουμε να χαθεί η ελληνική Γλώσσα από τον Απόδημο Ελληνισμό, (την «ατομική βόμβα της Ελλάδος», όπως τον αποκαλούσε ο μακαρίτης υπουργός Νίκος Μάρτης) πρέπει να αντιμετωπισθεί ως «πρώτη ανάγκη» το εκπαιδευτικό πρόβλημα παντού όπου υπάρχει στα ΕΛΛΗΝΌΓΛΩΣΣΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ.   Και ας μην προβληθεί ως δικαιολογία η πρόσληψη «ομογενών δασκάλων». Άριστοι και απαραίτητοι οι ομογενείς δάσκαλοι, όπου και όσοι υπάρχουν.  Χρειάζονται, όμως απαραιτήτως και  αποσπασμένοι Έλληνες δάσκαλοι. Που εκτός από την διδαχή των γραμμάτων,  θα μεταφέρουν την ελληνική κουλτούρα, το ελληνικό ύφος και ήθος, την  έγνοια της πατρίδας που θα αγκαλιάσει τους νεαρούς βλαστούς της δεύτερης,  τρίτης γιατί όχι και τέταρτης και πέμπτης γενιάς ομογενών!

Όπως, εξάλλου δήλωσε στην Panhellenic Post o πρόεδρος του  Hellenic Congress of America, Νίκος Αποστολόπουλος,  «η Ελληνική Γλώσσα δεν μπορεί να διασωθεί χωρίς Έλληνες δασκάλους (…) Θα πρέπει επιτέλους το Υπουργείο Παιδείας να πάρει σοβαρά το ρόλο του και να ενδυναμώσει το έμψυχο υλικό , αλλά και το άψυχο, που διαθέτει για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό».

Είναι ανάγκη να συμβεί αυτό, ώστε να μην καταφεύγουμε σε οπισθοδρομικές «λύσεις» συνδιδασκαλίας και κυλιόμενου ωραρίου, όπου οι μαθητές παρακολουθούν μόνο τις μισές από τις προβλεπόμενες διδακτικές ώρες με αποτέλεσμα παιδιά πολλαπλών διαφορετικών επιπέδων να στοιβάζονται σε τάξεις υπεράριθμες, τμήματα επιπέδου Γυμνασίου – Λυκείου να λειτουργούν ανά δεκαπενθήμερο ή καθόλου, και νηπιαγωγοί να καλούνται να καλύπτουν όλο το δημοτικό…

Και να συμβαίνουν αυτά σε μία εποχή, την εποχή μας, η οποία «χαρακτηρίζεται ως εποχή της γνώσης. Γνώση την οποία οι εκπαιδευτικοί φορείς οφείλουν να τη μεταλαμπαδεύουν στις νέες γενιές και το κράτος να διευκολύνει άμεσα την εφαρμογή της σε πληθώρα τομέων. Όπως, ακριβώς, γίνεται στο εξωτερικό», όπως τονίζει ο Δρ. Αθανάσιος Σαραντόπουλος, PhD, MBA Διδάκτωρ του University of Akron.

Εν κατακλείδι: Πότε θα πάρουμε στα σοβαρά το θέμα της ελληνικής Παιδείας στην Ομογένεια; Στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε;