ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ:  Αν είναι να έρθετε ξαφνικά ένα βράδυ…

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Αν είναι να ρθείτε ξαφνικά ένα βράδυ,

Να μας το πείτε και ας είναι  μυστικό.

Να ετοιμάσουμε τα δέοντα  μες  το σκοτάδι

Και να φιλέψουμε φρέσκο σπιτικό γλυκό!

Έτσι κάναμε απ΄ τα χρόνια τα παλιά  εκείνα,

ξένους κι οχτρούς  δεχόμασταν μ΄ αγκάλες

τους  φιλεύαμε καρπούς, άνθια και κρίνα

και  μετά τους  ρίχναμε  απ΄  τις σκάλες!

Όχι ότι δεν είμαστε λευκοί σαν άτια,

Μα,  με μούτρα τέτοια π΄ άλλα δεν είδα,

που δεν σε κοιτούν όταν μιλούν  στα μάτια

αλλά  ορέγονται την υφαλοκρηπίδα ,

θεριστές γινόμαστε  Δικαιοσύνης,

σε μάχες πάνω σε βουνά, και πεδιάδες,

της  λευτεριάς και της  αντρειοσύνης.

Νοσταλγοί ρομαντικοί με τους κασμάδες.

Ρώτησε Χίτλερ, Ντούτσε και Τσιάνο,

-τι αποκοτιά, νύκτα κι αυτοί  σιμώσανε-

μπότα σαν ακούμπησαν  στη γη μας πάνω

το τσαρούχι στον πισινό τους νιώσανε,

του έλληνα Τσολιά και του φαντάρου,

σε μάχες  σε βουνά και σε λαγκάδια.

Από ψηλά μόνο το χάχανο του χάρου!

Και σκόρπισαν όσα ονειρεύτηκαν τα βράδια!

ίδια θε να ‘χεις τέλεψη και ίδια τιμωρία

μάζεψε τον απλωμό, και τα ακάθαρτά σου.

Σμύρνη  και  Αγια Σοφιά, Τσεσμές  και  Ιωνία,

Πόντος και  Κύπρος,  τα  ανομήματά σου!

Κι αν στα ξεθωριασμένα όνειρά σου

βλέπεις να  εκτείνονται μαθές

τα  σύνορα της  γέρικης καρδιάς  σου

«σε τρεις ηπείρους και επτά εποχές»,

Είναι που δεν καλό-σκεπάζεσαι ζεστά,

τα κρύα βράδια εκεί όπου κοιμάσαι!

Κατάλαβέ το γείτονα στο λέω στα σωστά,

κοστίζει πως   ο,τι  χαίρεσαι θυμάσαι!

Κ΄ ό,τι θυμάσαι χαίρεσαι τ΄ άλλα λησμονημένα

πέντε είναι οι ήπειροι οι δυο  δεν ειν’ δικοί σου;

Κάτι δεν μέτρησες σωστά, έτσι μπερδεμένα,

και  τ΄ όνειρο σε γέλασε όπως οι οπαδοί σου!