“Ακτινογραφία” των προβλημάτων της ψήφου των Αποδήμων (Μέρος ΙΙ – τελευταίο)

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Στο 1^ο μέρος του άρθρου μας αναφερθήκαμε στους λόγους που κατά την άποψή μας αποτυπώνονται στην απόφαση των κομμάτων της αντιπολίτευσης να περιορίσουν το κομμάτι των ψηφοφόρων του εξωτερικού, θέτοντας περιορισμούς και προϋποθέσεις στο συνταγματικό τους δικαίωμα να διευκολύνεται η συμμετοχή τους στις εθνικές εκλογές, με ψήφο από το εξωτερικό. Και συνεχίζουμε:

Η ίδια κορυφαία προσωπικότητα  (το όνομα της οποίας ας μας επιτραπεί να μην αποκαλύψουμε) μας μίλησε για τους φόβους και την αδυναμία των βουλευτών, να κάνουν προεκλογικό αγώνα στο εξωτερικό για να εξασφαλίσουν την εκλογή τους.  Εντούτοις είναι υπέρ της άνευ όρων και προϋποθέσεων συμμετοχής των Αποδήμων στην διευκόλυνση να ψηφίζουν από τον τόπο διαμονής τους. Θεωρεί δε τους «φραγμούς» αντισυνταγματικούς. Δεν φαίνεται, όμως, να είναι και υπέρ της Επιστολικής Ψήφου, όπως εφαρμόζεται από πολλά κράτη για τους αποδήμους των.

Παλαιότερα –μέχρι και τη δεκαετία του ’80- όταν δεν ήταν σπάνιο το φαινόμενο να βρίσκονται θαμμένοι ή πεταμένοι σε ερημικές περιοχές της Αττικής ταχυδρομικοί σάκοι με ανεπίδοτα γράμματα προερχόμενα από το εξωτερικό, το επιχείρημα «μα θα τα καταφέρει ο Ταχυδρομείο να ανταποκριθεί» μπορεί να είχε κάποια βάση.  Σήμερα, όμως, καμία! Άλλωστε οι επιστολές με τις ψήφους θα ταξιδεύουν με τους Διπλωματικούς σάκους και, σε κάθε περίπτωση η ασφαλής διανομή τους στην αρμόδια δικαστική ή υπουργική δομή στην Αθήνα, μπορεί να εξασφαλιστεί. Άρα, γιατί δεν θέλουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης την «επιστολική ψήφο»; Τι φοβούνται; Πως δήθεν θα επηρεάζονται οι απόδημοι ψηφοφόροι από συμπατριώτες τους; Ή ότι θα «ανοίγονται» οι σάκοι και θα αλλοιώνονται οι ψήφοι; Μα στα σοβαρά, πιστεύει κανείς ότι μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο στην σημερινή εποχή;

Συγνώμη, αλλά δεν είναι κοινό μυστικό ότι παλαιότερα σε κάποιες (έστω λίγες) περιπτώσεις στην τσάντα της ηλικιωμένης μητέρας ή στην τσέπη του υπερήλικα πατέρα βρίσκονταν σταυρωμένα ψηφοδέλτια από τα παιδιά τους ή άλλους συγγενείς, ή ακόμη και πως κυκλοφορούσαν τέτοια ψηφοδέλτια και από κάποια κόμματα, ακόμη και έξω από τα εκλογικά κέντρα; Ποιος ενοχλείτο; Αλλοίωναν αυτές οι περιπτώσεις το εκλογικό αποτέλεσμα;

Ο λόγος για τον οποίο δεν ανταποκρίνονται τα κόμματα στην συνταγματική πρόβλεψη για «επιστολική ψήφο» οφείλεται –εκτιμούμε εμείς-  στον ίδιο φόβο που, όπως ήδη σημειώσαμε, τα ώθησε να επιβάλουν τις απαγορεύσεις και να θέσουν τις προϋποθέσεις. «Όσοι λιγότεροι ανεξέλεγκτοι ψήφοι, τόσο το ασφαλέστερο». Αλλά έτσι, αν δεν ξεπεράσουν τα κόμματα τις φοβίες τους, δεν θα διαβούμε ποτέ τον Ρουβίκωνα…

Και σεβόμαστε το δημοκρατικό θάρρος του Κυριάκου Μητσοτάκη να αποδεχθεί τις περιοριστικές αξιώσεις τις αντιπολίτευσης –παρόλο που ο ίδιος έχει διακηρύξει πως ούτε τις πιστεύει ούτε τις επιθυμεί- που συνοψίζεται στη φράση: «έπρεπε να ξεκινήσουμε από κάπου..» Το σεβόμαστε, αλλά δυστυχώς το «ξεκίνημα» τέτοιο θα παραμείνει για τον απλό λόγο ότι οι όποιες βελτιώσεις χρειάζονται και αυτές πάνω από 200 ψήφους. Και εάν δεν συμβεί κάποια συνταρακτική αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό, θα χρειαστούν πάλι πολλές δεκαετίες για να εξασφαλισθούν.

Εξακόσιες χιλιάδες ψήφοι από το εξωτερικό συγκέντρωσαν οι Ιταλοί στις δικές τους εκλογές, και όλα κύλησαν ομαλά. Γιατί εμείς να αποτελούμε την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα;  Γιατί θεωρούμε τους Έλληνες μετανάστες «ποιο Έλληνες από μας τους Έλληνες» μόνο όταν πρόκειται να προάγουν τα ελληνικά θέματα στο εξωτερικό, αλλά όχι και ικανούς να ψηφίσουν στις ελληνικές εκλογές;

Η αποτυχία εγγραφής στους εκλογικούς καταλόγους των Αποδήμων Ελλήνων Ψηφοφόρων είναι κραυγαλέα.  Αν υποθέσουμε πως το σύνολό τους βρίσκεται κάπου μεταξύ των 800.000 με  1,5 εκατομμύριο ψηφοφόρους, οι περίπου 2.000 ενδιαφερθέντες μέχρι σήμερα αποτελούν μόλις το 0,25% έως 0,50%  των εχόντων δικαίωμα ψήφου Αποδήμων Ελλήνων. Αλλά μήπως ακόμη και χωρίς περιορισμούς θα ψήφιζαν ΟΛΟΙ οι απόδημοι Έλληνες Ψηφοφόροι; Πουθενά δεν ψηφίζει το 100% του εκλογικού Σώματος. Όθεν ευκόλως συνάγεται το συμπέρασμα πως «ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε»!

Είναι, όμως, και άδικο! Ελάχιστοι απόδημοι (2.000 με τα μέχρι σήμερα στοιχεία) να αποφασίζουν για τους 1-3 βουλευτές που θα εκπροσωπούν το σύνολο της Ομογένειας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και στην πραγματικότητα αυτοί να είναι εκλεκτοί του αρχηγού τοποθετημένοι στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας και να εκλέγονται με τις ψήφους Ελλήνων!

Κάτι πρέπει να αλλάξει. Και να αλλάξει τώρα! Μην πάμε σε εκλογές με «κουτσουρεμένη» απελπιστικά τη συμμετοχή των Αποδήμων Ελλήνων Ψηφοφόρων.  Εθνικά, αυτό θα είναι επιζήμιο.  Όπως τώρα, -και ΟΧΙ προεκλογικά-  πρέπει να θεσμοθετηθεί η Ημέρα Απόδημου Ελληνισμού, όπως έχει προτείνει το Hellenic Congress of America και ο πρόεδρός του Νίκος Αποστολόπουλος και έχουν  συνηγορήσει 40 περίπου εκπρόσωποι ισάριθμων Οργανώσεων του εξωτερικού σε δύο τηλεδιασκέψεις της Διακομματικής Επιτροπής της  Ελληνικής Βουλής για τον Απόδημο Ελληνισμό ήδη από τον Απρίλιο του 2021, με πρόεδρο τον βουλευτή Β΄ Θεσσαλονίκης της ΝΔ Σάββα Αναστασιάδη.

Επιτέλους! Την αγάπη μας, τον θαυμασμό μας και την ευγνωμοσύνη μας για τον Απόδημο Ελληνισμό, ας τον μετουσιώσουμε από λόγια σε πράξεις. Έστω και σε επίπεδο σημειολογικό. Θα είναι μία αρχή. Και ας συμπράξουν σ΄ αυτό η Ελληνική Πολιτεία και ΟΛΑ τα πολιτικά κόμματα.