“Ακτινογραφία” των προβλημάτων της ψήφου των Αποδήμων (Μέρος Ι)

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Ψήφος αποδήμων σε 1.904 ανέρχονται οι μέχρι σήμερα Απόδημοι Έλληνες Ψηφοφόροι που έχουν εγγραφεί στους εκλογικούς καταλόγους του εξωτερικού.

Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε το doryforos europa.blogspot.com ο μεγαλύτερος αριθμός εγγραφών βρίσκεται στην Μεγάλη Βρετανία (540 άτομα) και ακολουθεί η Γερμανία με περίπου 350 εγγραφές.

Έκπληξη αποτελεί η Ελβετία που ξεπερνά τις 200 εγγραφές, περισσότερες από το Βέλγιο που έχει σαφώς μεγαλύτερο αριθμό Ελλήνων (πλησιάζει τις 180 εγγραφές).

Από τις σχετικά μεγάλες χώρες η Ολλανδία και η Γαλλία βρίσκονται κοντά στις 100 εγγραφές, ακολουθεί Σουηδία ενώ λιγότερες από 50 είναι οι εγγραφές σε Ιταλία και Αυστρία .

Όσον αφορά τις υπερατλαντικές χώρες στις ΗΠΑ οι εγγραφές είναι περίπου 200, ενώ στον Καναδά λιγότεροι από 50. Στην Αυστραλία  οι εγγραφές είναι μόλις 31.

Υπάρχουν και από 1 εγγραφή στην Ινδία, Ιαπωνία, Χιλή.

Αναλύοντας τα νούμερα αυτά, να σημειώσουμε ότι ασφαλώς και θα αυξηθούν στην διαδρομή του χρόνου προς τις εκλογές. Ωστόσο,   καθίσταται βέβαιο ότι σε καμία περίπτωση δεν θα φθάσουμε σε νούμερα που στοιχειωδώς έστω να απεικονίζουν το πλήθος των Ελλήνων Ψηφοφόρων του Εξωτερικού. Και, βεβαίως, όπως ήδη έχουμε επισημάνει σε προηγούμενα άρθρα μας επί του “καυτού” αυτού θέματος, το απογοητευτικό αυτό αποτέλεσμα απηχεί όχι την αδιαφορία των αποδήμων ψηφοφόρων, αλλά  τις ενσυνείδητες επιλογές της αντιπολίτευσης και -κυρίως- του ΚΚΕ και -δευτερευόντως- του ΣΥΡΙΖΑ!

Δυστυχώς, στην ελκυστική, πολιτικά, πρόκληση να είναι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αυτή που θα υλοποιούσε την συνταγματική επιταγή για την νομοθετική ρύθμιση των σχετικών με την άσκηση της ψήφου από το εξωτερικό, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ενέδωσε στο δέλεαρ των 200 ψήφων και είπε «ναι» στις παράλογες απαιτήσεις της αντιπολίτευσης για «προϋποθέσεις», «απαγορεύσεις» και «προαπαιτούμενα». Και έτσι, έγινε ένας Νόμος, ο 4648/2019 που ουσιαστικά επιτρέπει την ψήφο από μακριά μόνον στους πρόσφατους μετανάστες της οικονομικής κρίσης.

Αναζητούντες το λόγο για τον οποίο ο Περισσός σχεδίασε ένα μοντέλο «προϋποθέσεων» κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του, και ο ΣΥΡΙΖΑ προθύμως το αποδέχθηκε, αφού προδήλως απέκλειε από την διευκόλυνση της ψήφου από μακριά την πρώτη γενιά των σύγχρονων μεταναστών της περιόδου ‘50-’60, αλλά και το μεγαλύτερο μέρος των μεταναστών της περιόδου ‘70-‘80.

‘Ετσι, το εναπομείναν κομμάτι δεν αντιπροσώπευε ούτε το 25% του συνόλου των εκτός Ελλάδος Ελλήνων ψηφοφόρων. Από το ποσοστό αυτό ένα 8-10% πρέπει να αποκλεισθεί από την πρόσκληση να σπεύσει να εγγραφεί στους εκλογικούς καταλόγους για τον απλό λόγο ότι οι αποστάσεις μεταξύ των ελληνικών Προξενείων στις περισσότερες περιπτώσεις και σχεδόν σε όλες τις Ηπείρους είναι τεράστιες ενώ σε κάποιες ακραίες γεωγραφικές κατανομές ισοδυναμούν με ταξίδι στην Ελλάδα! Π.χ. Τέξας- Τάμπα, Φλώριδα (το πλησιέστερο ελληνικό Προξενείο στο Τέξας) πτήση με αεροπλάνο 4 ώρες και 30 λεπτά και εισιτήριο 1.040 δολάρια!!!

Έτσι, ο Νόμος 4648/2019 ουσιαστικά αφορά περίπου το ένα 10-12% των Ελλήνων ψηφοφόρων του εξωτερικού.

Στην ανάλυση πρέπει να συμπεριλάβουμε και τους απογοητευμένους ομογενείς ψηφοφόρους από το γεγονός ότι δεν θα αναδείξουν με την ψήφο τους βουλευτές στις εκλογικές τους περιφέρειες, αλλά 1-2 βουλευτές συνολικά, της επιλογής των αρχηγών που θα προέρχονται από το ψηφοδέλτιο Επικρατείας των κομμάτων που ικανοποιούν το εκλογικό μέτρο.

Ποιος ανέμενε μεγαλύτερα νούμερα; Ποιος φοβότανε την ψήφο των αποδήμων Ελλήνων Ψηφοφόρων και αποφάσισε να την «ξεδοντιάσει»; Ποιος έσπερνε φήμες για εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους που θα αλλοίωναν το εκλογικό αποτέλεσμα θα εγκαθιστούσαν στην Αθήνα, τάχα, κυβερνήσεις των Ελλήνων του εξωτερικού;

Κορυφαία προσωπικότητα της ελληνικής πολιτικής σκηνής, με την οποία σχετικά πρόσφατα συζητούσαμε γύρω από το θέμα της ψήφου των αποδήμων μας έλεγε, σε σχετική ερώτησή μας: «Δεν υπάρχει κανένας βουλευτής που θα δεχθεί να εκλέγεται από τους Έλληνες Ψηφοφόρους του Εξωτερικού».  Στη φυσιολογική ερώτηση «μα, γιατί;» η απάντηση ήταν: ¨Διότι οι περισσότεροι βουλευτές δεν έχουν την πολυτέλεια να μπορούν να κάνουν εκλογικό αγώνα στο εξωτερικό. Και επομένως, καθώς οι περισσότεροι υποψήφιοι είναι νέοι κανείς στο εξωτερικό δεν τους γνωρίζει και κανείς δεν θα τους ψηφίζει».

Σε γενικές γραμμές και –κυρίως- σε παλαιότερες εποχές το επιχείρημα αυτό θα ήταν λογικό και αποδεκτό. Σήμερα, όμως, που ζούμε την επανάσταση του Διαδικτύου και που οι αποστάσεις πληροφόρησης και ενημέρωσης έχουν εκμηδενιστεί, η δυνατότητα άμεσης επικοινωνίας υποψηφίων με ψηφοφόρους και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές του πλανήτη είναι απλή υπόθεση.  Η δε επίκληση παρόμοιων δυσκολιών δεν είναι καν επιχείρημα. Περισσότερο θυμίζει την παροιμία «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει»…

Θα χρειασθεί να επανέλθουμε αύριο.