Άμα έχεις τέτοιους (ΝΑΤΟϊκούς) φίλους…

Άμα έχεις τέτοιους φίλους τι τους θέλεις του εχθρούς;

Η ανάρτηση του ΝΑΤΟ είναι απαράδεκτη!

«Συμμετέχουμε με τους τούρκους συμμάχους μας», μας λένε, πού;

Προσθέτοντας, για όσους τυχόν δεν κατάλαβαν: «Σήμερα συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την ανεξαρτησία της Τουρκίας. Συμμετέχουμε με τους τούρκους συμμάχους μας σε όλο το ΝΑΤΟ και πέραν αυτού για να γιορτάσουμε τη Νίκη τους και την Ημέρα των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων».

Αλήθεια για ποια “νίκη” μιλάει το ΝΑΤΟ;  Για την Γενοκτονία των Αρμενίων; Μήπως για την Γενοκτονία των Ποντίων; Ή μήπως για τον αφανισμό των Ελλήνων της Μικράς Ασίας;

Ημέρα της Νίκης και Ημέρα των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, την οποία η Άγκυρα γιορτάζει στις 30 Αυγούστου κάθε έτους, είναι ημέρες κατά τις οποίες τιμάται η “νίκη” των τουρκικών στρατευμάτων σε βάρος των ελληνικών το 1922!

Εμπρός, λοιπόν, σύμμαχοι του ΝΑΤΟ: Ας ξεκινήσουν οι χοροί! Βαράτε καμπάνες για γιορτάσετε τις άγριες ορδές των νεοΤούρκων που κατέσφαξαν γυναικόπαιδα, λεηλάτησαν και έκαψαν περιουσίες και τελικά έδιωξαν από τη γη τους τούς Έλληνες Μικρασιάτες…

Να τους χαιρόμαστε τους συμμάχους μας!

Τώρα θα “κοιμόμαστε” ήσυχοι και στο Αιγαίο και στον Έβρο!

Για την Ιστορία: (https://el.wikipedia.org)

<<…Συγκεκριμένα αναφέρεται στο τέλος του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1919-22, τη φυγή από την Τουρκία της ελληνικής διοίκησης, που είχε εγκατασταθεί στα δυτικά μικρασιατικά παράλια, κατά τη Συνθήκη των Σεβρών, όπως και τη σχεδόν άτακτη υποχώρηση του ελληνικού στρατού μετά την κατάρρευση του μετώπου και τη γενικευμένη πλέον εκδίωξη και εξόντωση μεγάλου μέρους του ελληνικού και χριστιανικού πληθυσμού της Μικράς Ασίας. Συνολικά, το φθινόπωρο του 1922 έφθασαν στην Ελλάδα περίπου 900.000 Μικρασιάτες πρόσφυγες.^[2]

Ο πλήρης απολογισμός της καταστροφής αυτής που συντελέσθηκε ιστορικά σε δύο περιόδους, (αμφότερες τετραετίες), 1914-1918 και 1920-1924 είναι πράγματι πολύ δύσκολος. Οι αρπαγές και οι λεηλασίες σπιτιών και περιουσιών, οι γεωργικές και κτηνοτροφικές καταστροφές, το γκρέμισμα σχολείων, ναών και άλλων ευαγών ιδρυμάτων, η καταστροφή βιοτεχνικών και βιομηχανικών επιχειρήσεων, με τον παράλληλο ευτελισμό κάθε ανθρώπινης αξιοπρέπειας στον οποίο περιλαμβάνονταν βασανισμοί αιχμαλώτων, ακρωτηριασμοί, θανάτωση βρεφών, βιασμοί, η ηθική οδύνη υπό το κλίμα του τρόμου και της απειλής του θανάτου, αλλά και ατέλειωτες πορείες στα περιώνυμα “τάγματα εργασίας”, με άγνωστο αριθμό ανθρώπων που χάθηκαν σ’ αυτά, οι απαγχονισμοί, τα δημόσια λυντσαρίσματα, καθώς και οι εκτελέσεις με αποφάσεις των τουρκικών Δικαστηρίων της Ανεξαρτησίας δεν έχουν μέχρι σήμερα ερευνηθεί πλήρως.^[3]>>