Τα κόμματα διαθέτουν, άραγε “δεξαμενές σκέψης”;

Πόσοι είναι οι ελληνικής καταγωγής ψηφοφόροι του Εξωτερικού;

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

*Επειδή συχνά-πυκνά διατυπώνεται από ελληνικά επίσημα χείλη ότι θα ξεκινήσει μία προσπάθεια Απογραφής ή Καταγραφής των ελληνικής καταγωγής πολιτών που ζουν στο εξωτερικό.

*Επειδή κάθε φορά μένουν ανεκπλήρωτες οι εξαγγελίες των υπευθύνων της ελληνικής Πολιτείας.

*Δεδομένου του πρακτικά ανέφικτου πλέον στόχου να έχουμε πλήρη καταγραφή των ελληνικής καταγωγής πολιτών ανά τον κόσμο.

*Επειδή συχνά ακούγεται από ορισμένα πολιτικά κόμματα ο μύθος πως αν αφήσουμε ελεύθερη τη δυνατότητα διευκόλυνσης να ψηφίζουν από τον τόπο διαμονής τους οι Απόδημοι Έλληνες Ψηφοφόροι «εκατομμύρια ψήφων του εξωτερικού» θα ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις.

*Και επειδή εξ αυτού του φόβου των λίγων κομμάτων στον πρόσφατο Νόμο 4648/2019  μπήκαν φραγμοί και προϋποθέσεις που απέκλεισαν το περίπου 70% των εν δυνάμει Ελλήνων Ψηφοφόρων του Εξωτερικού από την διευκόλυνση να ψηφίζουν από τον τόπο διαμονής τους.

Για όλους αυτούς τους λόγους, σκεφθήκαμε να προβάλουμε εδώ κάποια αυθεντικά -ελεγμένα- πληθυσμιακά στοιχεία για τους Έλληνες της Αμερικής όπως έχουν καταγραφεί στο βιβλίο του Μπάμπη Μαρκέτου ΟΙ ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ (εκδόσεις Παπαζήση, 2006).

Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, που βεβαίως δεν είναι επικαιροποιημένα:

Αντιγράφουμε από το βιβλίο:

«Βάση αμερικανικών στατιστικών στοιχείων, προκύπτει ότι μετά το 1920, έχομε συνολικό αριθμό μεταναστών από την Ελλάδα στην Αμερική,  μέχρι τό 1966, άτομα 116.784. Μαζί με την δεύτερη γενεά, έχομε 220.000 με 250.000.  Αν προσθέσομε και τις 123.000 που έφθασαν στις ΗΠΑ μετά το 1966, καταλήγουμε σε ένα γενικό σύνολο που κυμαίνεται γύρω στο 1.900.000 και 2.200.000 ανθρώπους».

Για ειδικούς λόγους τους οποίους εξηγεί στο βιβλίο του ο συγγραφέας,  από τον αριθμό αυτόν αφαιρεί τουλάχιστον ένα 12%. Μετά την αφαίρεση του ποσοστού αυτού, ο αριθμός των ομογενών της Αμερικής πρέπει να κυμαινότανε  το 1976 μεταξύ 1.672,000 και 1.936.000.

Και ο Συγγραφέας καταλήγει στο συμπέρασμα πως «βάσει του ρεαλιστικού αυτού υπολογισμού, καταλήγομε στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν σήμερα (1976) στις Η.Π.Α. γύρω στις 260 – 290 χιλιάδες οικογένειες ελληνικής καταγωγής».

Αν, λοιπόν, το 1976  (έξι χρόνια μετά το δεύτερο μεγάλο σύγχρονο  μεταναστευτικό κύμα, δεκαετία ’60-’70, οι ομογενείς στις ΗΠΑ (την πολυπληθέστερη μακράν ελληνική παροικία του εξωτερικού μέχρι και τις μέρες μας) ήταν περί τα δύο εκατομμύρια ανθρώπους, αντιλαμβάνεται κανείς ότι σήμερα δεν θα ξεπερνούν τα 3 εκατ. με 3.500.000 σ’ ολόκληρο τον κόσμο.

Αν τώρα σκεφθεί κανείς ότι 46.064 είχαν αποκτήσει την αμερικανική ιθαγένεια μέσα στην δεκαετία 1921 – 1930 ενώ μέχρι το 1946, ο συνολικός αριθμός Αμερικανών υπηκόων ελληνικής καταγωγής είχε φθάσει, σύμφωνα με τους επίσημους αριθμούς τα 134.346 άτομα και αν υπολογίσει ότι προϊόντος του χρόνου είτε λόγω εργασίας, είτε λόγω στράτευσης στον Αμερικανικό στρατό, είτε λόγω μικτών γάμων ο αριθμός των αποκτούντων την αμερικανική υπηκοότητα αύξανε δραματικά, τότε ίσως δεν αποτελεί υπερβολή ο ισχυρισμός ότι τουλάχιστον στην Αμερική (όπου έφθασαν ελάχιστοι οικονομικοί μετανάστες της οικονομικής κρίσης 2019-2020) οι Απόδημοι Έλληνες Ψηφοφόροι  στις ΗΠΑ δεν θα πρέπει να είναι σήμερα περισσότεροι από 300.000.

Και συνακόλουθα, ίσως μιλάμε για 350.000- 400.000 Απόδημους Έλληνες ψηφοφόρους στον κόσμο!  Που σημαίνει στα κοντά 7.889.012. Έλληνες ψηφοφόρους (στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ 2014) οι Απόδημοι Έλληνες Ψηφοφόροι στην καλύτερη περίπτωση αγγίζουν το 5% του εκλογικού Σώματος. Ένα ποσοστό που φυσιολογικά θα διασκορπιστεί σε ΟΛΑ τα κόμματα  που θα συμμετάσχουν στις εκλογές, στο λευκό και το άκυρο.

Αλλά εάν, θεωρητικά ομιλούντες, είναι 350.000 οι εν δυνάμει ψηφοφόροι του Εξωτερικού, θα ψηφίσουν όλοι; Αφύσικο.  Εάν η συμμετοχή αγγίζει ένα φυσιολογικό 70%  προσαρμοσμένο στις ιδιαιτερότητες της περιπτώσεως, – μακρινές αποστάσεις Προξενείων, εργασίες κλπ. Ούτε ένα 40% δεν θα φθάσει τελικά στις κάλπες. Δηλαδή περίπου  συν ένα 3% των Ελλήνων ψηφοφόρων. Πόσο μπορεί να διαμορφώσει το εκλογικό αποτέλεσμα ένα διασκορπισμένο συν 3%;  Ούτε γι’  αστείο…

Μπορεί κάποιος να αντιτείνει, μα αν δεν έχει καμία σημασία η ψήφος των Αποδήμων γιατί την επιζητούν; Διότι είναι συνταγματικό τους δικαίωμα, όπως είπε στο Συνέδριο των Ευρυτάνων (28 Ιουλίου) και ο Πρόεδρος του HECA Νίκος Αποστολόπουλος. Αλλά και γιατί με την ψήφο τους μπορούν, μέσω των βουλευτών, να  βελτιώσουν Νόμους και Διατάξεις που αφορούν τους Απόδημους και τις δοσοληψίες τους με το ελληνικό Δημόσιο. Και γιατί εκτός από υποχρέωση η ψήφος είναι και δικαίωμα του πολίτη!

Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και εάν οι μετά το 1976 αριθμοί είναι ενδεχομένως (;) υψηλότεροι των εδώ υπό του γράφοντος καλή τη πίστη υπολογιζομένων, σε καμία περίπτωση οι Απόδημοι Έλληνες ψηφοφόροι δεν αγγίζουν νούμερα τόσο υψηλά (ακούγονται …εκατομμύρια ομογενείς ψηφοφόροι!) ώστε να μπορούν να παράγουν ή να διαμορφώσουν αυτόνομα ένα εκλογικό αποτέλεσμα στην Ελλάδα.

Προϊόντος δε του χρόνου, το ενδιαφέρον όλων, των μετά την δεύτερη, γενεών για να συμμετάσχουν σε ελληνικές εκλογές είναι από ελάχιστο έως και μηδενικό. Και αυτό άσχετα του εάν –κατά την ταπεινή μας άποψη- μια σοβαρή Πολιτεία, θα έδινε μεγάλη βάση στην προσπάθεια να προσελκύσει το ενδιαφέρον των νεότερων γενεών, με την Γλώσσα, με Κίνητρα, ακόμη (γιατί όχι;) και με την Ψήφο!

Εμείς, απογοητευσαμε τους Απόδημους. Τους στέλνουμε στα γκισέ των αεροσκαφών και των τρένων. Σε αντιστάθμισμα, έχουμε το αποκαρδιωτικό 2.000 Απόδημοι ενδιαφερόμενοι ψηφοφόροι, από το εξωτερικό…

Ε, και εάν αυξηθεί και λίγο; Πόσοι περιμένετε να ταξιδέψουν; ούτε οι μισοί των μισών αυτών που εκδήλωσαν ενδιαφέρον.

Τα κόμματα διαθέτουν, άραγε “δεξαμενές σκέψης”;