ΣΧΟΛΙΟ: Η επόμενη μέρα από την τροπολογία Κρις Πάπας

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Όπως γράφει ο ανταποκριτής του ΣΚΑΪ στην Κωνσταντινούπολη, Μανώλης Κωστίδης, τα τουρκικά μέσα μετέδιδαν χθες την είδηση αιφνιδιασμένα και σε κατάσταση σοκ για την υπερψήφιση στην Ολομέλεια ( 244 ψήφους έναντι 177) της τροπολογίας του Κρις Πάπας και το «μπλόκο» στην πώληση αμερικανικών F-16 στην Τουρκία.  Σχολίαζαν, μάλιστα, ότι «Πέρασε η τροπολογία του ελληνικού λόμπι».

Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για απαγόρευση, αλλά για όρους πώλησης. Η τροπολογία αναφέρει πως σε περίπτωση που ο Μπάιντεν θέλει να πουλήσει F-16 στην Τουρκία, «πρέπει να αποδείξει πως αυτό είναι προς το συμφέρον των ΗΠΑ όπως θα πρέπει να διαβεβαιώσει το Κογκρέσο πως τα συγκεκριμένα μαχητικά δεν θα παραβιάσουν τον εναέριο χώρο της Ελλάδας».

Ωστόσο αυτό δεν «χρυσώνει» το χάπι που πρέπει να καταπιεί η Τουρκία, εάν θέλει πράγματι να αποκτήσει τα F-16. Η ιστορία διδάσκει πως όσο απλό φαίνεται στην θεωρία για τον Πρόεδρο της Αμερικής να ανατρέψει την απόφαση της Ολομέλειας της Γερουσίας, τόσο δύσκολο είναι στην πράξη.

Στην συγκεκριμένη δε περίπτωση καθίσταται ακόμη δυσκολότερη η τυχόν προσπάθεια του Τζο Μπάιντεν να ανατρέψει την απόφαση εκ του γεγονότος ότι η διακομματική πλειοψηφία που έχει σχηματισθεί και ψήφισε την τροπολογία του Κρις Πάπας, μπορεί να προέρχεται από ενέργειες του ελληνικού λόμπι,  εδράζεται όμως στην πεποίθηση των Αμερικανών βουλευτών ότι η Τουρκία έχει υπερβεί τα ε σκαμμένα  με την αναθεωρητική πολιτική που αυθαίρετα προσπαθεί να επιβάλλει στο Αιγαίο.  Και η οποία –μετά και την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία- μοιάζει πλέον ως μελλοντική τρομακτική απειλή για την ανθρωπότητα. Διότι επιχειρεί να ανατρέψει το Διεθνές Δίκαιο πάνω στο οποίο στηρίζονται Διεθνείς Συμβάσεις και Διεθνείς Συμφωνίες επί τη βάση των οποίων έχει σχηματισθεί εν πολλοίς ο γεωπολιτικός χάρτης μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Άλλωστε, τόσο ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, όσο και ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας των ΗΠΑ, Μπομπ Μενέντεζ, διατηρούν αμφότεροι στενές σχέσεις με την Ελληνοαμερικανική Κοινότητα η οποία, στο συγκεκριμένο θέμα, και σε αντίθεση με την περίπτωση του αμερικανικού Εμπάργκο όπλων προς στην Τουρκία (1974) σήμερα στις προσπάθειές της έχει και τη στήριξη της Αθήνας.

Η δε νέα Συμφωνία για τις αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα και η προέκτασή τους στην Αλεξανδρούπολη, ισχυροποιεί τις διακρατικές σχέσεις ενώ παράλληλα αποτελεί αποτρεπτικό ανάχωμα για κάθε απόπειρα έξωθεν επιβουλής κατά της Ελλάδος.

Θα χρειασθεί, επομένως, η Τουρκία να προσφέρει απτές αποδείξεις και να πείσει την Γερουσία των ΗΠΑ ότι εγκαταλείπει οριστικά την προσπάθεια αναθεωρητισμού και τις φαντασιώσεις περί «Γαλάζιας Πατρίδας» (ποιοι; Οι ορμώμενοι από τα βάθη της Ασίας!) πριν δει να αποκτά τα νέα F-16 και να εκσυγχρονίζει τα παλαιά της. Και, πάντως, όχι πριν «ξεφορτωθεί» τους S-400.

Σε κάθε περίπτωση, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, η πολιτική ζημιά για τον Ταγίπ Ερντογάν έχει ήδη συντελεστεί. Έπαιξε το χαρτί του και έχασε. Σε όλα τα επίπεδα. Γι αυτό και η αποδοχή του από το τουρκικό εκλογικό Σώμα δείχνει να έχει καταρρεύσει.