Ο Μαρτίνς μοιάζει να έχει οδηγό το 2019 για τον Ολυμπιακό των προκριματικών

Αυτό που καταλαβαίνω από τη μέχρι τώρα διαχείριση που κάνει ο Πέδρο Μαρτίνς είναι ότι έχει στο μυαλό του το καλοκαίρι του 2019, το πιο επιτυχημένο για τον σύλλογο, αλλά και για τον ίδιο σε διαδικασία προκριματικών Κυπέλλων Ευρώπης.

Να υπενθυμίσω ότι τότε ο Ολυμπιακός έφτασε στη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ, ξεπερνώντας διαδοχικά τα εμπόδια των Βικτόρια Πλίζεν, Μπασάκσεχιρ και Κρασνοντάρ. Πώς, όμως, το είχε κάνει; Ο Μαρτίνς είχε εμπιστευθεί τη βασική ενδεκάδα της αμέσως προηγούμενης σεζόν, με μόνο δύο προσθήκες-πολύ σημαντικές, αλλά δύο, τον Βαλμπουενά και τον Σεμέδο. Ο Πορτογάλος προπονητής είχε ουσιαστικά βάλει μία ενδεκάδα σε εκείνη τη σειρά των έξι αγώνων: Σα, Ομάρ, Μεριά, Τσιμίκας, Γκιγέρμε, Μπουχαλάκης, Βαλμπουενά, Ποντένσε, Γκερέρο, Μασούρας. Ούτε καν τον Ελ Αραμπί δεν έβαζε, παρά μόνο στο 6^ο και τελευταίο παιχνίδι, με τον Γκερέρο τραυματία, στη ρεβάνς του Ολυμπιακός-Κράσνονταρ 4-0. Είχε αυτούς τους 11 παίκτες, 12^ο τον Μαντί Καμαρά και 13^ο τον Ραντζέλοβιτς, επίσης μεταγραφή τότε.

Τι κάνει τώρα; Ετοιμάζει μία ενδεκάδα με εννιά παίκτες από την περσινή ομάδα και πάλι δύο καινούργια πρόσωπα: τον Ζίνκερναγκελ και τον Βρσάλικο (αν είναι έτοιμος, ειδάλλως τον Άβιλα). Αυτοί πλαισιώνουν τον Βατσλίκ, τον Ρέαμπτσιουκ, δύο εκ των Σισέ, Σωκράτη, Μανωλά, τρεις εκ των Εμβιλά, Κανέ, Μαντί, Αγκιμπού και τους Μασούρα, Ελ Αραμπί. Ποιοι θα είναι τώρα ο 12^ος κι ο 13^ος παίκτης; Κατ΄ αρχάς, με τις πέντε αλλαγές που πλέον δικαιούται κάθε ομάδα, λογικά θα βάζει το μυαλό του και, τουλάχιστον, 14^ο παίκτη. Ποιοι μπορεί να είναι αυτοί; Νομίζω ότι ο Αμπού Καμαρά μπορεί να πάρει το ρόλο του Ραντζέλοβιτς του καλοκαιριού του 2019! Και όποιος από τους τέσσερις χαφ μείνει στον πάγκο να είναι ο Μαντί του 2019! Ίσως δε ο 14^ος παίκτης να είναι όποιον εκ των τριών στόπερ μείνει αρχικά στον πάγκο.

Βεβαίως, είναι αλήθεια ότι υπάρχουν διαφορές, αρκετές και σοβαρές ανάμεσα στο τότε και το τώρα.

Μία σημαντική: ο Σεμέδο κι ο Βαλμπουενά είχαν ξεκινήσει πιο γρήγορα προετοιμασία σε σχέση με τον Ζινκ και κυρίως τον Βρσάλικο (ο Άβιλα μπήκε έγκαιρα). Για παράδειγμα, ίσως ένας λόγος που ο Αραμπί τότε ήταν στον πάγκο, είχε να κάνει με το ότι δεν είχε ξεκινήσει κανονικά προετοιμασία με την ομάδα.

Μία δεύτερη ότι δεν υπάρχουν πια πολλά κοινά πρόσωπα στις δύο ομάδες, καθότι οι Σα, Ποντένσε, Τσιμίκας παίζουν στην Αγγλία κι ο Γκιγέρμε τα κονομάει στην Αραβία. Οι δε Μπουχαλάκης, Βαλμπουενά φαίνεται να περιορίζονται σε πιο δεύτερους και τρίτους ρόλους σιγά σιγά.

Από την άλλη, ο Ολυμπιακός τώρα, θεωρητικά πάντοτε, μοιάζει πιο δυνατός τόσο στην καρδιά της άμυνας (που τότε είχε Σεμέδο, Μεριά και Μπα 3^η λύση, ενώ σήμερα Σωκράτη, Μανωλά, Σισέ), όσο και στο κέντρο της επίθεσης (που τότε είχε Γκερέρο βασικό κι Αραμπί με τον Αραμπί κι εναλλακτικά τους Αμπού Καμαρά, Τικίνιο, Χασάν).

Διαφορά μεγάλη, ασφαλώς, υπάρχει και στον σχηματισμό. Τότε καθαρά 4-2-3-1 με κλασικό 10άρι, τον Βαλμπουενά (με χιαστούς ο Φορτούνης). Τώρα κάτι μεταξύ 4-3-3 και 4-2-3-1, αλλά χωρίς κλασικό 10άρι, με τον Αγκιμπού η, τον Μαντί πίσω από τον σέντερ φορ. Σίγουρα ένα πιο συντηρητικό σχήμα τώρα, που γίνεται ακόμη περισσότερο τέτοιο, με τον Ρέαμπτσιουκ αντί του Τσιμίκα.

Για να είμαι ειλικρινής, θα ήθελα να δώ και τώρα ένα σχήμα με 10άρι, αλλά καταλαβαίνω και τον Πέδρο: με τον Ροντρίγκες απόντα και τη μεταγραφή του εξτρέμ που θα πάρει τη θέση του Ονιεκούρου, δεν μπορεί να βάλει 10άρι τον Ζινκ και στα άκρα Ροντρίγκες, Μασούρα η, τον καινούργιο.

Άσχετο: Αυτή την στιγμή, τα σοβαρά θέματα για τον Ολυμπιακό είναι να πάρει καλό αριστερό μπακ και πολύ καλό εξτρέμ. Κι όχι ο Σκάρπα του Γενάρη. Αν γίνει ο Σκάρπα του Ιουλίου η, του Αυγούστου τότε θα είναι κάτι άλλο.

Και για να ελαφρύνουμε λίγο το πράγμα-ο αθεόφοβος Ονιεκούρου πήγε και υπέγραψε χθες στην Άδανα με…παντόφλες. Έλεος ρε συ.

Gazzetta.gr