Το Ειδικό Συνέδριο του Hellenic Congress of America και το ταγκό

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Το Ειδικό Συνέδριο του Hellenic Congress of America, από κοινού με την Ομοσπονδία Στερεάς Ελλάδας ΗΠΑ και Καναδά και τους Συλλόγους: Αρκάδων «Γέρος του Μωριά», Ευρυτάνων «Το Καρπενήσι» και Καστοριέων «Ομόνοια»,  με θέμα την ψήφο των Αποδήμων Ελλήνων ψηφοφόρων, πέρασε στην Ιστορία.  Καταγράφηκε δε –κατά την άποψή μας-  ως  πρωτοποριακό και αποτελεσματικό.

• Πρωτοποριακό γιατί για πρώτη φορά ομογενειακή οργάνωση ασχολήθηκε επισταμένως με ένα θέμα που αφορά την βασική αρχή  της δημοκρατίας (« η ψηφοφορία είναι το βασικό εργαλείο λήψης αποφάσεων σε μια δημοκρατία, και όχι μόνο»  – el.wikipedia.org ),  με απευθείας επιπτώσεις στις ευαίσθητες σχέσεις Αποδήμων-ομογένειας  και γενέτειρας.
• Αποτελεσματικό δε, διότι μπορεί μεν να ακούστηκαν διαφορετικές απόψεις υιοθετήθηκε, όμως, ομόφωνα ένα ψήφισμα. Άλλωστε η ποιότητα της λήψης αποφάσεων καθορίζεται όταν «όλοι  οι πολίτες, εμπειρογνώμονες και ομάδες συμφερόντων μπορούν να συμμετέχουν στη δημόσια συζήτηση και στη λήψη αποφάσεων λαμβάνονται υπόψη διαφορετικές απόψεις και συγκρουόμενα συμφέροντα» (living-democracy.com).  Με τον τρόπο αυτό οι αποφάσεις είναι πιο πιθανό να παράσχουν αποτελεσματικές και ευρέως αποδεκτές λύσεις για διάφορα προβλήματα και ζητήματα.

Ορισμένες διαπιστώσεις από τα λεχθέντα των συνέδρων στο Ειδικό Συνέδριο:

Πρώτη διαπίστωση: Πλέον η λήψη αποφάσεων στα θέματα που αφορούν τις σχέσεις γενέτειρας – ομογένειας,  δεν μπορεί να γίνεται χωρίς την ενημέρωση, τη γνώμη και την αποδοχή της Ομογένειας. Εάν λαμβάνονται αποφάσεις ερήμην της ομογένειας, η ανταπόκριση, δυστυχώς, θα είναι του επιπέδου της «ανταπόκρισης» στην πολυδάπανη διαφημιστική εκστρατεία του Υπουργείου Εσωτερικών  για την ψήφο. Τηρουμένων των αναλογιών, περίπου μηδενική…

Δεύτερη διαπίστωση: Η όποια διαφορά απόψεων μεταξύ των ομογενών και πολιτικών παραγόντων της γενέτειρας στο θέμα της ψήφου, έχει να κάνει με το λεγόμενο «πολιτικό κόστος» των κομμάτων. Τα Κόμματα θέλουν και το Σύνταγμα να εφαρμόσουν κατά  την επιταγή για την ψήφο των Αποδήμων  και τα ίδια να προφυλαχθούν από τυχόν ανεπιθύμητες παρενέργειες της ψήφου από μακριά…

Τρίτη διαπίστωση: Εκτός από το πολιτικό κόστος των κομμάτων υπάρχει ως επιπρόσθετο  εμπόδιο για την εξ αποστάσεως ψήφο στις εκλογικές περιφέρειες των αποδήμων ψηφοφόρων και στην ψήφιση βουλευτών  και το συμφέρον των 300  εν τη Βουλή.  Δεν θέλουν να διακινδυνεύσουν την επανεκλογή τους καθώς πολλοί από αυτούς θεωρούν ότι δεν είναι ευρέως  γνωστοί στο ομογενειακό περιβάλλον.

Τέταρτη διαπίστωση: Τα «παραμύθι» για τα εκατομμύρια των Αποδήμων, Μεταναστών και ομογενών μέχρι και πέμπτης γενιάς που περιμένουν, τάχα,  στην ουρά για να ψηφίσουν στις ελληνικές εκλογές, αλλοιώνοντας έτσι ακόμη και μέχρι ανατροπής το πολιτικό σκηνικό, δεν είναι αποτέλεσμα άγνοιας.  Είναι συνειδητή προσπάθεια για να περιοριστεί όσο το δυνατόν περισσότερο η διευκόλυνση της ψήφου από το εξωτερικό.  Διότι την ψήφο από μακριά δεν την ελέγχουν…

Πέμπτη διαπίστωση: Τον ίδιο στόχο φοβόμαστε ότι  εξυπηρετεί και η καθιέρωση Εκλογικών Περιφερειών Ομογένειας που «ευαγγελίζονται» ορισμένα κόμματα, αλλά και οι υποψήφιοι στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Ομογενείς βουλευτές, ένας στην Αμερική, ένας στην Αυστραλία ή ένας στο α΄ Επικρατείας και ένας στο β’,  κλπ. είναι δώρο-άδωρο. Οι δυο -τρεις ομογενείς βουλευτές δεν θα έχουν καμία δυνατότητα επηρεασμού της πολιτικής της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης για τον Απόδημο Ελληνισμό.  Ενώ  εκ των πραγμάτων θα υποχρεωθούν να ενταχθούν  σε κόμματα,  οπότε σε κάθε κρίσιμη ψηφοφορία θα επισείεται  η ανάσχεση  της «κομματικής πειθαρχίας»… Ξέχωρα που τους υποψήφιους στο Επικρατείας τους ορίζει ο Πρόεδρος…

Έκτη διαπίστωση: Γιατί να ψηφίζουν μόνον οι μετανάστες και όχι και τα παιδιά -και τα παιδιά των παιδιών τους- στο μέλλον, εάν φυσικά το θέλουν; Ούτε όταν τα παιδιά των μεταναστών έχουν υπηρετήσει στον ελληνικό στρατό θα έχουν δικαίωμα ψήφου; Δηλαδή, αντί η ψήφος να γίνει ένας ακόμη ισχυρός συνδετικός κρίκος γενέτειρας – αποδήμων να γίνει η βασική αιτία  αποξένωσης της ομογένειας σε λίγα χρόνια;

Το ότι το δικαίωμα ψήφου στις περιφέρειές τους το έχουν ΟΛΟΙ οι ομογενείς αρκεί να ταξιδέψουν πίσω στην Ελλάδα, είναι γνωστό. Το ταξίδι, όμως, από μακριά είναι πολυέξοδο, πολυήμερο και είναι πολύ πιθανό η αδικαιολόγητη (για τους ντόπιους εργοδότες)  απουσία του αλλοεθνούς  ψηφοφόρου να γίνει αιτία απόλυσης …

Πέραν τούτου,  εάν το τι κάνουν τα άλλα κράτη με την ψήφο των αποδήμων τους πρέπει να είναι «μπούσουλας» για τον ελληνικό Νόμο, γιατί  το παράδειγμα της …Αιγύπτου που έχει Υπουργείο Αποδήμων Αιγυπτίων δεν εφαρμόζεται και από την Ελλάδα; Δύο μέτρα και δύο σταθμά;

Και  γιατί οι κυβερνήσεις  όταν αποφασίζουν για τον Απόδημο Ελληνισμό το πράττουν “κεκλεισμένων των θυρών” ενώ θέλουν να έχουν παρουσία και λόγο στο τι αποφασίσουν οι Απόδημοι;

Συμπέρασμα: Πρέπει κάποτε να αποφασίσουμε ότι Ελλαδίτες και απόδημοι έχουν κοινά συμφέροντα και κοινούς στόχους. Ούτε φοβίες από τους μεν, ούτε αποστασιοποιήσεις από τους δε. Μόνο με την συνεργασία και την  συν-αντίληψη θα διαιωνίσουμε τον Ελληνισμό, τις αξίες και τις παραδόσεις του. Θα διασώσουμε την ελληνική γλώσσα. Και θα γράψουμε νέες σελίδες δόξης στο βιβλίο της παγκόσμιας  Ιστορίας.

Αλλά, το ταγκό θέλει δύο…