Με αφορμή τον διορισμό του νέου Πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Θα μπορούσε να είναι η ιστορία του κάθε Έλληνα μετανάστη στις ΗΠΑ. Στην περίπτωση, είναι η ιστορία του Γιώργου Τσούνη, του νεοδιορισμένου πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα. Γιός Ελλήνων μεταναστών πρώτης γενιάς, των Τζέιμς και Ελένης Τσούνη. Ελληνίδα η σύζυγός του Όλγα, Ελληνάκια και τα τρία τους παιδιά, ο Δημήτρης, η Ελένη και η Γιάννα.

Στην πρώτη του δημόσια ομιλία από την εκλογή του στο υψηλό Διπλωματικό πόστο, στο αποχαιρετιστήριο γεύμα που διοργάνωσαν προς τιμήν του οι συντοπίτες του από τον Σύλλογο Πλατανιωτών Αμερικής, ο νέος Πρέσβης, όπως αναφέρει η ομογενειακή εφημερίδα «Εθνικός Κήρυξ» σε σχετικό ρεπορτάζ, ανέδειξε το δισυπόστατο της ιδιότητας του Ελληνο-Αμερικανού, αλλά και του κάθε Έλληνα μετανάστη: «Είμαστε, είπε, περήφανοι που είμαστε Αμερικανοί, αλλά εξίσου περήφανοι και για την ελληνική μας καταγωγή».

Αυτό το σύμπλεγμα, το να είσαι πολίτης μιάς χώρας στην οποία ανήκεις υπό όρους, γιατί ενώ είσαι τυπικά και νομικά μία μονάδα της πολιτείας με δημιουργημένο μαζί της  ισχυρό δεσμό, που τις οφείλεις αφοσίωση και υπακοή, να μην είναι, όμως, αυτή συναισθηματικά η πατρίδα σου, έστω και εάν γίνεται με το πέρασμα των χρόνων η πατρίδα των παιδιών σου, σε μεταμορφώνει σε καλύτερο άνθρωπο, είτε μιλάμε για την Αμερική είτε για όποια άλλη χώρα υποδοχής.

Και γίνεται όχι μόνο απόλυτα ανεκτό το σύμπλεγμα αυτό από την Αμερικανική κοινωνία, αλλά την ύπαρξή του την επιζητά κάτω από το αξίωμα πως αν δεν αγαπάς την πρώτη μακρινή σου πατρίδα, δεν θα αγαπήσεις ούτε τη δεύτερη…

Και οι Απόδημοι Έλληνες αγαπούν και την πρώτη και τη δεύτερή τους πατρίδα.  Θυμούνται τα χρόνια τους στην Ελλάδα -είτε ήταν μικροί πολύ είτε μεγαλύτεροι-  σαν τα καλύτερα της ζωής τους. Γι αυτό, αν και βρίσκονται γεωγραφικά μακριά, ενούτοις θέλουν το καλύτερο για την πατρίδα των προγόνων τους. Και αγωνίζονται γι αυτό. Και τη συνδράμουν με κάθε ευκαιρία και με κάθε τρόπο.

Ιδού πως εκφράζει ο νέος Πρέσβης το στίγμα του μετανάστη: «Εφτασαν –οι γονείς- στις ΗΠΑ αποφασισμένοι να δουλέψουν σκληρά, διότι ήθελαν οι οικογένειές τους να έχουν μια καλύτερη ζωή. Εκαναν τα πάντα για να μορφωθούν τα παιδιά τους. Αυτό είναι σημαντικό για όλους μας, που προσέφεραν οι παππούδες ή οι γονείς μας που ήρθαν εδώ. Αυτό που τους χρωστάμε δεν θα μπορέσουμε ποτέ να τους το ξεπληρώσουμε».

Την ίδια ώρα, όμως αναγνωρίζει: «Ο πατέρας μου έλεγε να μην ξεχάσω ποτέ τις ρίζες μου. Μιλούσε για τα ελληνικά ιδανικά της καλοσύνης, την αγάπη, την ακεραιότητα και το φιλότιμο. Δεν υπάρχει πουθενά αλλού η έννοια του φιλότιμου», τόνισε στην προαναφερθείσα εκδήλωση των συμπατριωτών του, ο Γιώργος Τσούνης.

Ο Γιώργος Τσούνης είναι ο δεύτερος ομογενής Πρέσβης στην Ελλάδα μετά τον Μάικ Σωτήρχο (1990-1993). Γίνεται Πρέσβης σε μία κρίσιμη γεωστρατηγική  περιοχή. Σε μία εμπόλεμη κρίσιμη περίοδο. Το έργο του δεν θα είναι εύκολο. Σίγουρα θα έχει ενδιαφέρον. Όπως και ο τρόπος με τον οποίο θα επιτελέσει τα καθήκοντά του. Δεν τον γνωρίζουμε προσωπικά, αν και για δημοσιογραφικούς λόγους θα ευχόμασταν αυτό να συμβεί σύντομα. Εικάζουμε, επομένως, ότι με την θητεία του, θα εξυπηρετήσει τα Αμερικανικά Συμφέροντα στην περιοχή, ως έχει υποχρέωση.

Παράλληλα, όμως, αναμένουμε ότι θα εργασθεί για τη σύσφιξη των σχέσεων των δύο χωρών-πατρίδων του. Όπου τα συμφέροντα της πρώτης θα συμβαδίζουν με τα συμφέροντα της δεύτερης, θα τα στηρίξει και αυτά. Σε κάθε περίπτωση, όπως η μητέρα του,  Ελένη Τσούνη, είπε: «Είμαι πολύ περήφανη για τον Γιώργο. Είναι ένα καλό παιδί που μεγάλωσε όμορφα. Κάθε χρόνο πηγαίναμε στο χωριό μας, στην ορεινή Ναυπακτία. Είχαμε μια ωραία οικογένεια. Πιστεύω ότι θα βοηθήσει πάρα πολύ την Ελλάδα, διότι μέχρι σήμερα έχει κάνει πάρα πολλά πράγματα και για την Ελλάδα και την Κύπρο. Από μικρό παιδί του άρεσε να βοηθάει και να δίνει. Είναι πολύ καλό παιδί και καλός άνθρωπος. Να είστε και εσείς περήφανοι για αυτόν».

Καλή επιτυχία, κύριε Πρεσβευτά.