Όλη η αλήθεια για την (τωρινή) διαφορά ΑΕΚ-ΠΑΟΚ σε δυο εικόνες!

Έχουν ειπωθεί τα πάντα για την ποδοσφαιρική κατάθλιψη που βιώνει εδώ και τέσσερα χρόνια η ΑΕΚ.

Έχει αναλυθεί με κάθε πιθανό τρόπο (αλλά χωρίς αποτέλεσμα) η αλλοίωση του χαρακτήρα της και ο εμποτισμός του με ηττοπάθεια.

Ανάμεσα στα υπόλοιπα λοιπόν που έχει καταφέρει αυτό το «μαύρο» διάστημα η «Ένωση» είναι και η θλιβερή παράδοση με τον ΠΑΟΚ.

Όχι ότι με τους άλλους ανταγωνιστές της τα πάει πολύ καλύτερα (εξάλλου ο συνολικός απολογισμός των ντέρμπι από το 2018 είναι ντροπιαστικός).

Ωστόσο η πελατειακή σχέση που έχει δημιουργήσει μαζί της ο «δικέφαλος του Βορρά» είναι απόλυτα ενδεικτική του κόμπλεξ που έχει πλημμυρίσει τις τάξεις της.

Γιατί δεν εκδηλώνεται μ’ έναν αντίπαλο, όπως για παράδειγμα ο Ολυμπιακός, που αντικειμενικά είναι πολύ καλύτερος τα τέσσερα τελευταία χρόνια.

Εκδηλώνεται μ’ έναν αντίπαλο που ως την κατάκτηση του πρωταθλήματος από την ίδια ήταν «του χεριού της». Που κυνηγούσε διπλό στην Αθήνα εναντίον της με το τουφέκι.

Και έχει φτάσει στο σημείο να της… κόβει αποδείξεις με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο. Ακόμα και χωρίς να είναι καν ανώτερός της!

Μόνο τα φετινά τους ματς είναι χαρακτηριστικά: Πέντε φορές έπαιξε με τον ΠΑΟΚ και σε κανένα (εξαιρουμένου του πρώτου στην Τούμπα) η ΑΕΚ δεν ήταν χειρότερη.

Στο πρώτο ματς Κυπέλλου κυριάρχησε και αν μετρούσε για εκατοστά το γκολ του Τσούμπερ θα έφευγε με διπλό. Στη ρεβάνς ήταν ανώτερη, προηγήθηκε και χωρίς ευκαιρία του αντιπάλου έφαγε δυο γκολ στις καθυστερήσεις.

Στο προηγούμενο ματς πρωταθλήματος (εκμεταλλευόμενη και την αποβολή) έπαιξε μονότερμα, αλλά απέτυχε να νικήσει λόγω ενός φάουλ που καθ’ ομολογία του Κούρτιτς ήταν κακοχτυπημένο και χρειάστηκε διαγωνισμός γκέλας Μάνταλου-Τσιντώτα για να πάει στα δίχτυα.

Και χθες έχασε από έναν ΠΑΟΚ που (έχοντας προφανώς ως ελαφρυντικό την κούραση και τις απουσίες) χρειάστηκε να κάνει απλώς τα βασικά για να φύγει με το διπλό.

Όλα αυτά εννοείται ότι δεν μειώνουν στο ελάχιστο την επιτυχία των Θεσσαλονικέων. Ίσα-ίσα είναι παράσημο γι’ αυτούς (και τον προπονητή τους) ότι με όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και κάνοντας παράλληλα πορεία στην Ευρώπη, έχουν κάνει πελάτισσα τη μια από τους ανταγωνιστές τους.

Πώς έχουν φτάσει λοιπόν -χωρίς να υπερέχουν πάντοτε αγωνιστικά- να φτιάξουν αυτή τη μίνι παράδοση επί της ΑΕΚ;

Πώς μπορείς να πεις σε κάποιον την κραυγαλέα διαφορά των δυο ομάδων… χωρίς να πεις την κραυγαλέα διαφορά των δυο ομάδων;

Εδώ ισχύει το κλασικό κινεζικό κλισέ για τη μια εικόνα που αξίζει χίλιες λέξεις. Διότι αντιστοίχως υπάρχουν δυο εικόνες από το χθεσινό ντέρμπι που μπορούν ν’ αντικαταστήσουν δυο χιλιάδες λέξεις!

Στο γκολ του ΠΑΟΚ λοιπόν ο Μάνταλος πάει χαλαρά σε μια διεκδίκηση και χάνει την κόντρα. Επιχειρεί να κάνει φάουλ στον Μιτρίτσα και αφού δεν του κάθεται με την πρώτη, δεν μπαίνει στη διαδικασία να ξαναδοκιμάσει. Αφήνει να εξελιχθεί μια φάση που θα τελείωνε με μάξιμουμ κόστος μια κίτρινη κάρτα και τελικά κόστισε ένα ματς.

Και λίγη ώρα αργότερα ο Αραούχο πέρασε σαν σταματημένο τον Ίνγκασον. Ετοιμαζόταν να μπει μόνος του στην περιοχή για την ισοφάριση. Μόνο που ο Ισλανδός δεν ήταν το ίδιο ευγενικός με τον Μάνταλο:

Τον βούτηξε. Του έκανε λαβή. Τον πέταξε κάτω. Και τη φανέλα θα του έβγαζε αν χρειαζόταν- για να μην τον περάσει. Εκτέθηκε, τσαλάκωσε την εικόνα του, αλλά έκανε αυτό που χρειαζόταν η ομάδα του.

Και έδειξε με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο που υπερέχει αυτή τη στιγμή της ΑΕΚ: Στον τσαμπουκά (έναντι της μαλθακότητας). Στον χαρακτήρα (έναντι της μιζέριας). Στον κυνισμό (έναντι της αφέλειας).

Στην άρνηση για την ήττα (έναντι της συμφιλίωσης με αυτή). Στην εφαρμογή -χωρίς δεύτερη σκέψη- ακόμα και ανορθόδοξων μεθόδων για το επιθυμητό αποτέλεσμα (έναντι στο «ε, τι να κάνουμε τώρα»).

Εν πολλοίς στην ποδοσφαιρική «κακία» που πάντοτε χρειάζεται μια ομάδα που (θέλει να) κάνει πρωταθλητισμό. Όχι κατά κανόνα, αλλά ως μέρος της φιλοσοφίας winner που οφείλει να τη διακατέχει.

Ο ΠΑΟΚ έχει (με όλα τα κουσούρια του) έναν προπονητή που το ξέρει και το έχει μεταδώσει στην ομάδα του. Η ΑΕΚ τον ψάχνει και έχει γίνει κάτι παραπάνω από αναγκαίο (με την παραχάραξη που κάνει η ίδια στην ιστορία της) να τον βρει…

Πηγή:Skai.gr