Σατιρίζοντας! «Μπάμπουσκα»

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Διεθνής Ημέρα Ευτυχίας! Ναι, σήμερα Κυριακή! Ευφρανθείτε! Δηλαδή όλοι οι άνθρωποι, σε όλο τον κόσμο πρέπει σήμερα να είναι, να νιώθουν ή να νομίζουν τελοσπάντων,  ότι είναι ευτυχείς! Ακόμη και οι πρόσφυγες της μπαρουτοκαπνισμένης Μαριούπολης!  Ακόμη και τα ορφανά ελληνόπουλα και τα ξεσπιτωμένα προσφυγόπουλα των άλλων μειονοτήτων. Και οι ταλαίπωροι Ουκρανοί!..

Ναι, πρέπει να αισθάνονται όλοι ευτυχείς! Γιατί όχι, άλλωστε; Αυτά που «τρώνε» στα κεφάλια τους εδώ και είκοσι ημέρες, δεν είναι βόμβες του Πούτιν. Απομεινάρια από τον χαρτοπόλεμο της Αποκριάς είναι! Μην βλέπετε που γκρεμίζονται τα σπίτια τους. Είναι που δεν τα έχουν φτιάξει γερά οι μηχανικοί τους!

Ούτε είναι ο Πούτιν υπεύθυνος γι αυτά! Ο καλός Χριστιανός! Που ανεβαίνει και στο Άγιον Όρος! Κάνει και το Σταυρό του. Όχι, πιστέψτε με, τα 5,4 Ρίχτερ του Ιανουαρίου, που ταρακούνησαν το Άγιον Όρος δεν έχουν καμμία σχέση με τις επισκέψεις  του Πούτιν εκεί.  Ούτε ήταν σημάδι του Θεού για τα μελλούμενα…

Σιγά, τώρα που ο Θεός θα «ξεμπρόστιαζε» τον «αναχωρητή» του… Σιγά που θα τον δαχτυλόδειχνε στην Οικουμένη ως τον μέγα υπεύθυνο! Αυτόν που ταπεινά ανάβει κεράκι στη χάρη Του…

Η προπαγάνδα του Ζελένσκι φταίει για όλα! Αυτή  φαντάζεται πολέμους, βόμβες και τάνκς. Μαγική εικόνα έχει στηθεί πέριξ της Ουκρανίας από τους ίδιους τους Ουκρανούς!  Ό,τι σας δείχνουν τα κακά δυτικά κανάλια δεν είναι πραγματικότητα! Μια φαντασίωση είναι!  Αν χτυπήσετε τις παλάμες σας τρεις φορές θα εξαφανισθούν όλα δια μαγείας!!! Και θα συνεχίσετε να απολαμβάνετε στην μικρή οθόνη το «Ελλάδα, έχεις ταλέντο»!

Ορίστε, πως είπατε; όσο κι αν χτυπάτε έως βαθέως κόκκινου χρώματος, παρά το επικρατούν δριμύ ψύχος, τις παλάμες σας, τα τάνκς, τα κανόνια και οι Ρώσοι στρατιώτες παραμένουν στις θέσεις τους; Ε, εσείς φταίτε που πιστέψατε τη δική μου προπαγάνδα!

Μόνο τα λεγόμενα του Πούτιν να εμπιστεύεσθε. Μόνον αυτή είναι η «καλή προπαγάνδα» φτιαγμένη από γνήσια υλικά της απαράμιλλης Ρωσικής τέχνης. Κάτι σαν <Μπάμπουσκα» να πούμε. Που τη βλέπεις ευτραφή, όμορφη και ποθητή απέξω και μετά κάθε μία που ανοίγεις μέσα έχει μεν ίδια μορφή, άλλο, όμως, μέγεθος,  μικρότερο, πολύ μικρότερο έως εντελώς μικρό! Και σκληρό!

Ό,τι συμβαίνει, δηλαδή, με την πραγματικότητα. Οι Ρώσοι την παρουσιάζουν ως τους συμφέρει, ελκυστική, με λόγια παχιά και ωραία,  και όσο την ξανοίγεις χάνει λάμψη, αλήθεια και «αξία» ώσπου να μείνει νέτη-σκέτη η βαρβαρότητά της:  Ο απάνθρωπος, αντιχριστιανικός, φονικός  Πόλεμος. Που όπως και να τον παρουσιάσει η όποια προπαγάνδα, όπως και να τον ονομάσει,  με όσα ωραία πλουμίδια να τον στολίσει,  παραμένει πάντα ανελέητος Πόλεμος.  Αποκρουστικός, αδικαιολόγητος και εγκληματικός. Με νεκρούς, ένθεν κακείθεν.  Με χήρες από τη μια και την άλλη πλευρά. Με ορφανά ολούθε. Με συντρίμμια παντού!.