Η Ελληνική Γλώσσα, τα Ελληνικά Ιδρύματα και η Ρωσική Εισβολή στην Ουκρανία

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η απόφαση του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού (ΙΜΕ) να χρηματοδοτήσει το νέο πρόγραμμα Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Cote d’Azur – Πανεπιστήμιο που είναι παγκοσμίως γνωστό για την έρευνα που πραγματοποιεί και τη διεπιστημονική του προσέγγιση- αποτελεί πηγή ελπίδας για το μέλλον της ελληνικής γλώσσας.

Καθώς, μάλιστα, το ΙΜΕ χρηματοδοτεί το Πανεπιστημιακό Δίπλωμα Νέων Ελληνικών, Λογοτεχνίας και Πολιτισμού «DU HELLENIKA για φοιτητές όλων των γνωστικών αντικειμένων, επαγγελματίες μετάφρασης/διερμηνείας, αλλά και σε όλους όσοι επιθυμούν να διευρύνουν το γνωστικό τους αντικείμενο και να αποκτήσουν νέα εφόδια, είναι βέβαιο ότι  «δίνει κίνητρα για την περαιτέρω προβολή της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού», όπως δήλωσε η αντιπρόεδρος του ΙΜΕ, Σοφία Κουνενάκη – Εφραίμογλου.

Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να μην εστιάσει στην διεθνή αξία της ελληνικής γλώσσας, έτσι όπως περιγράφεται στον «οδηγό σπουδών» τού προγράμματος, σύμφωνα με τον οποίο «η ελληνική γλώσσα έχει μία μοναδική ιδιότητα. Μέσω της ελληνικής, ένας/μια σπουδαστής/τρια μπορεί να κατανοήσει σε βάθος την εξέλιξη του ευρωπαϊκού πολιτισμού και της ιστορίας, καθώς αποτελεί μία από τις ιδρυτικές γλώσσες του δυτικού πολιτισμού, να ανακαλύψει την προέλευση θεσμών και εννοιών, να προσεγγίσει πολύ πιο εύκολα μία ευρεία γκάμα θεμάτων από την Ιστορία των Επιστημών μέχρι τη Γλωσσολογία».

Αυτή είναι η ανεκτίμητη προσφορά στον παγκόσμιο Πολιτισμό της ελληνικής γλώσσας. «…μια γλώσσα που μιλιέται μόνον από μερικά εκατομμύρια ανθρώπων. Παρ’ όλ’ αυτά, μια γλώσσα που μιλιέται επί δυόμισι χιλιάδες χρόνια χωρίς διακοπή και μ’ ελάχιστες διαφορές. Η παράλογη αυτή, φαινομενικά, διάσταση, αντιστοιχεί και στην υλικοπνευματική οντότητα της χώρας μου. Που είναι μικρή σε έκταση χώρου και απέραντη σε έκταση χρόνου» όπως είπε κατά την τελετή απονομής-παραλαβής του βραβείου Νομπέλ,  ο Οδυσσέας Ελύτης, το 1979.

Αυτή την πολύτιμη κληρονομιά, ιδιαίτερα οι Απόδημοι Έλληνες και οι Έλληνες ομογενείς αισθάνονται πως έχουν χρέος (αλλά και όφελος) να την διατηρήσουν μεταλαμπαδεύοντάς την στα παιδιά τους. Μία σημαντική παράμετρος αυτή που πρέπει να ενστερνιστεί και το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας, ώστε, με επίγνωση του εθνικού χρέους, να πάψει να «τσιγκουνεύεται» τις δαπάνες για δασκάλους, υποδομές και βιβλία στα σχολεία της ομογένειας.

Η γλώσσα είναι η ταυτότητά μας. Και είναι ιδιαίτερα συγκινητικό που τούτες τις δραματικές ώρες που περνούν χιλιάδες Έλληνες στην αμυνόμενη απέναντι στο Ρώσο εισβολέα Ουκρανία, ακούς από την τηλεόραση ομογενείς μας να μιλούν την ελληνική γλώσσα, με όποιες φυσιολογικές δυσκολίες στην εκφορά του λόγου.

Από τον 7ο π.Χ Αιώνα έχει παρουσία το ελληνικό στοιχείο στην πολύπαθη Ουκρανία, και ο Ελληνισμός αντέχει. Και η Ελληνική Γλώσσα αντέχει. Και οι ομογενείς μας χύνουν σήμερα το αίμα τους υπερασπιζόμενοι την ελευθερία τους, έστω και επί ξένου εδάφους, που έγινε με το διάβα των δεκαετιών, η πατρίδα των παιδιών και των εγγονών τους!  Και ο ελληνισμός, μέσω του Ιδρύματος Μπούμπουρα απευθύνει έκκληση στις κυβερνήσεις να στείλουν αμυντικό εξοπλισμό για την Ουκρανία, τονίζοντας ότι θα παραμείνουν στην Οδησσό και είναι πρόθυμοι να πεθάνουν για την ελευθερία, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η ανακοίνωση των παιδιών Μπούμπουρα: «… η οικογένειά μας κατάγεται από την Ελλάδα και οι Έλληνες έχουν διδάξει στον κόσμο ότι η αγάπη και η προστασία της πατρίδας είναι η υπέρτατη αρχή των ελεύθερων ανθρώπων».

Θεσμοί, όπως το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού (ΙΜΕ) και το Ίδρυμα Μπούμπουρα και άλλα ελληνικά ιδρύματα, συμβάλουν με τον τρόπο τους στην διάσωση και διάδοση της ελληνικής γλώσσας. Και είναι -κατά την ταπεινή μας άποψη- ανεκτίμητη η εθνική προσφορά όλων των ιδρυμάτων στον τόπο. Όπως και της Ομογένειας.

ΥΓ: Το Ίδρυμα Μπούμπουρα ιδρύθηκε από τον Παντελή Μπούμπουρα και είναι κοινωφελής οργάνωση που ασχολείται με την παροχή βοήθειας στους τομείς της φιλανθρωπικής και κοινωφελούς δραστηριότητας, ενώ παράλληλα διατηρεί και προστατεύει την πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδας στην Ουκρανία.