Δέκα χρόνια συντροφιά με την Panhellenic Post – Είναι στραβός ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε;

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Μία δεκαετία (2012-2022) συμπληρώνεται σήμερα, 12 Φεβρουαρίου,  από την ημέρα που η Panhellenic Post είδε το φως της δημοσιότητας.  Τι γρήγορα που περνάει ο καιρός!

Όπως και στην ταυτότητα της ηλεκτρονικής αυτής προσπάθειας σημειώνουμε, δεν πρόκειται για μία «μοδάτη» ηλεκτρονική εφημερίδα. To PanHellenicPost.com δεν ήταν και δεν έγινε μέχρι και σήμερα «μόδα».  Είναι αποστολή. Είναι καθήκον μαζί και χρέος. Προς τους Απόδημους Έλληνες όπου γης. Αλλά και στην ιδέα του ενιαίου Ελληνισμού.

‘Οταν την Κυριακή, 12 Φεβρουαρίου 2012 ανεβάζαμε το πρώτο μας άρθρο στα γραφεία μας που είχαμε τότε,  στην οδό Σταδίου, στο κέντρο της Αθήνας, είχαμε καλή επίγνωση των δυσκολιών που μας περίμεναν. Οι δυσκολίες ωστόσο μας ξεπέρασαν καθώς πολλαπλασιάστηκαν, απότομα, γιατί οι τότε ένας-δύο συνοδοιπόροι, από την παρέα της  ERT World, σε λιγότερο από ένα μήνα- εγκατάλειψαν την προσπάθεια. Αφίππευσαν. Και απομείναμε να συνεχίσουμε μόνοι.

Ανασκουμπωθήκαμε. Σφίξαμε τα δόντια. Η αποστολή την οποία πιστεύαμε ότι έπρεπε να υπηρετήσει η Panhellenic Post,  αποτέλεσε την ωστική δύναμη που μας έσπρωξε εμπρός. Ξεπεράσαμε, έτσι, την μία και την άλλη δυσκολία, το ένα και το άλλο εμπόδιο. Την μία και την άλλη τρικλοποδιά.

Αφουγκραστήκαμε, αν και από μακριά, τον παλμό μαζί και τον καημό  της Ελληνικής Ομογένειας. Η πολύχρονη προπαίδεια από την «Πρωινή» και τον «Εθνικό Κήρυκα», αμφότερες ημερήσιες εφημερίδες της Νέας Υόρκης, αλλά και από τη Δορυφορική  εμπειρία της «πενταετίας» (2007-2012) μας οδήγησαν στον ανηφορικό, αλλά όμορφο  και με ενδιαφέρον δρόμο.

Απλώσαμε τα χέρια μας να αγκαλιάσουμε τα προβλήματα, τις αγωνίες, αλλά και τις ελπίδες μαζί με τα όνειρα των εκτός συνόρων Ελλήνων- που κάποιοι τους λένε «πιο Έλληνες από τους Έλληνες»-

Προσπαθήσαμε να μεταφέρουμε στην καρδιά του ελληνισμού τα θέλω και τα πρέπει των αποδήμων. Και να περάσουμε στους Απόδημους την ηχώ της πατρίδας. Να αναδείξουμε προβλήματα, να προτείνουμε λύσεις.

Αρθρογραφήσαμε όλα αυτά τα χρόνια, για θέματα που άμεσα αφορούν τη ζωή και την υπόσταση των αποδήμων μας. Το σήμερα και το αύριο των εκτός συνόρων Ελλήνων. Της άλλης Ελλάδος, που αχαρτογράφητη ακόμη περιμένει τον Ιστορικό που θα ασχοληθεί μαζί της, για να καταγράψει τα σταθερά και τολμηρά βήματά της προς την κορυφή των σημερινών της ανά τον κόσμο κατακτήσεων, σε όλα τα επίπεδα. Στην μόρφωση, στις επιχειρήσεις, στην πολιτική, στις Καλές Τέχνες. Στον οικονομικό τομέα.

Μιλήσαμε για την ελληνική Γλώσσα που είναι το εφαλτήριο για την διατήρηση του ελληνισμού στο εξωτερικό. Είπαμε όχι στην Αφομοίωση, αλλά όχι και στην ξενοφοβία. Γράψαμε για το ρόλο της Εκκλησίας στην αποδημία. Που δεν μπορεί να είναι εθνικός, αλλά καθαρά πνευματικός. Μιλήσαμε για την εθνική συνείδηση των ομογενών μας.

Είπαμε «μπράβο» όπου νομίζαμε ότι το οφείλαμε. Και ασκήσαμε κριτική εκεί όπου κατά την άποψή μας επιβάλλονταν.  Μακριά από κόμματα και παρατάξεις. Λάθη ναι, σίγουρα θα έγιναν. Αλλά η κριτική δεν ξέφυγε ποτέ από τα όρια εκείνα που αυστηρά προσδιορίζει το «δέον γενέσθαι». Από την κριτική μας δεν έλειψε ποτέ η Καλοπιστία. Και η Πρόταση. Πάντα κινηθήκαμε μέσα στα πλαίσια της εποικοδομητικής κριτικής.

Στο μεγάλο «τι επετεύχθη» στα δέκα αυτά χρόνια δεν μπορούμε παρά να αναφερθούμε στην εξαιρετική διάκριση που μας απονεμήθηκε από τον Σύνδεσμο  «Ανταποκριτών Διεθνών ΜΜΕ Ελλάδος», ο οποίος μας τίμησε με το Βραβείο «ΕΥΠΕΠΕΙΑ 2019», «για την  Μακρόχρονη και Ευπρεπή Προσφορά στα ΜΜΕ και την Ενημέρωση των Απανταχού Ελλήνων». Μία τιμητική διάκριση που αντανακλά σε όλους τους αναγνώστες μας και ιδιαίτερα στους ανά την υφήλιο αποδήμους.

θα παραθέσουμε το Καβαφικό «κι αν φτωχική τη βρήκες την Ιθάκη, η Ιθάκη δεν σε γέλασε… Σ΄ έβγαλε στο ωραίο ταξίδι…»

Πράγματι, σήμερα στεκόμαστε μπροστά σας φτωχοί ταξιδιώτες, περήφανοι, όμως, για ό,τι με τη δική σας ηθική ενίσχυση και τη δική σας νοερή παρότρυνση καταφέραμε, με τις μικρές μας δυνάμεις,  να πραγματοποιήσουμε, μέσα στην οικονομικά και υγειονομικά δύσκολη δεκαετία (2012-2022) στον ευαίσθητο τομέα της ενημέρωσης. Διότι ο Οικουμενικός ελληνισμός ως ενιαίος, αδιαχώριστος και ομοούσιος, έχει ανάγκη την αμφίπλευρη ενημέρωση.

Οι Έλληνες του εξωτερικού, έσπευσαν σε κάθε δύσκολη στιγμή του Έθνους να συμπαρασταθούν  προωθώντας τα εθνικά δίκαια στα διάφορα ανά την υφήλιο διπλωματικά φόρα, να συστρατευθούν πολεμώντας στα πεδία των μαχών επί ελληνικού εδάφους  και να βοηθήσουν με όποιο τρόπο μπορούσαν, εκ του μακρόθεν συγκεντρώνοντας και προσφέροντας χρήμα, τρόφιμα και ρουχισμό.

Στην υπηρεσία αυτού του ελληνισμού έχουμε ταχθεί από το 1974, όταν βρεθήκαμε στην Νέα Υόρκη και στον Εθνικό Κήρυκα. Μετά στην Πρωϊνή, Γι αυτόν τον ελληνισμό αγωνιζόμαστε με τις ασθενείς μας δυνάμεις.  Αυτός ο ελληνισμός αναμένει ακόμη τον ιστορικό που θα καταπιαστεί μαζί του. Αυτός ο ελληνισμός ζητά την θεσμοθετηθεί «Ημέρα Απόδημου Ελληνισμού». Αυτός ο ελληνισμός αντιστέκεται. Γι αυτόν τον ελληνισμό στεκόμαστε  στην άλλη πλευρά του λόφου από εκείνη που θέλει τους εκτός Ελλάδος Έλληνες να αποκαλούνται «διασπορά»…

Ατενίζουμε το μέλλον με συγκρατημένη αισιοδοξία, αφού, όλα  όσα πρέπει η ελληνική πατρίδα να κάνει υπέρ των παιδιών της  που ζουν στο εξωτερικό είναι πολλά. Δυστυχώς πράττει τα ελάχιστα:

*Παρέχει, αλλά με αχρείαστες περιοριστικές προϋποθέσεις, διευκόλυνση της ψήφου από μακριά.

* Προσχηματικά αποφεύγει να επαναστατήσει το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ).`

*Αναζητώντας την  «κατάλληλη» ημερομηνία, χάνουμε την Ημέρα Απόδημου Ελληνισμού.

*Επιζητώντας την προώθηση της ελληνικής Γλώσσας, δεν στέλνουμε δασκάλους και βιβλία στα σχολεία μας του εξωτερικού.

*Γιορτάζοντας την Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας δεν κάνουμε καμία σημαντική εκδήλωση και ούτε ενεργούμε για την αναγνώρισή της ως Παγκόσμια από την ΟΥΝΕΣΚΟ.

*Διακηρύττοντας  τις προθέσεις μας για επιστροφή των  σπουδαγμένων νέων μας που έφυγαν με την οικονομική κρίση στο εξωτερικό, δεν πράττουμε απολύτως τίποτε για να τους παράσχουμε κίνητρα και να δημιουργήσουμε τις κατάλληλές για επιστροφή επαγγελματικές προϋποθέσεις.

Και πόσες ακόμα ανάλογες «παραλείψεις» θα μπορούσαμε να σημειώσουμε!

Κι όμως, οι “καλές προθέσεις” διαχρονικά δεν λείπουν από το ελληνικό Κράτος. Πού “σκοντάφτει”, λοιπόν, η μετατροπή των λόγων σε πράξη; Γιατί η πανταχόθεν αναγνώριση του ρόλου και της προσφοράς της Ομογένειας δεν μετουσιώνεται σε “έργο” και σε “ζώσα πραγματικότητα”;  Είναι στραβός ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε;

Εμείς θα συνεχίσουμε το δικό μας αγώνα, για όσο ακόμα μας το επιτρέπουν οι δυνάμεις και οι δυνατότητές μας.

Στην αρχή της δεύτερης δεκαετίας ζωής της ¨Panhellenic Post”, θέλουμε να ευχαριστήσουμε θερμώς όλους όσους είχαν την καλοσύνη να μας τιμήσουν με συγχαρητήρια μηνύματα, για την επέτειο. Πολιτικούς, Υπουργούς, Βουλευτές, Δημοτικούς άρχοντες, τον Πρόεδρο των Ελληνικής Καταγωγής Πολιτικών, Τους Προέδρους Ομογενειακών Συλλόγων και Οργανώσεων, Τους Προέδρους Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, τους Αναγνώστες και τους απλούς Φίλους.

ΥΓ: Τα μηνύματα σε άλλες στήλες