Σατιρίζοντας: Αθήνα του 21ου αιώνα!

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Δυο  μέρες ήλιο βγάζει και καιγόμαστε.

Μία μέρα στάλες βρέχει και πνιγόμαστε!

Τέσσερις ώρες χιόνι ρίχνει και χανόμαστε,

Ελλάδα μου, Αθήνα μου, θέλω να σε ιδιώ,

Λαμπρή εικόνα  του δύο χιλιάδες εικοσιδυό!

***

Κι από ψηλά ο Παρθενώνας να λικνίζεται

Με  άσματα ηρωικά να σεκλετίζεται.

Κι ο Σωκράτης με κόνιο να ποτίζεται!

Ελλάδα μου, Αθήνα μου μιας  άλλης Εποχής,

Θάμπωσε η εικόνα σου και τώρα τι να πεις.

***

Στα καλντερίμια ξυπόλητοι οι νέοι σου πατούσανε

Με πειράγματα χαχανητά τη ζωή γλεντούσανε

Και των σοφών τους λόγους ερουφούσανε!

Ελλάδα μου, Αθήνα μου της γνώσης γη,

άπονα φίλοι και εχθροί σ΄ έριξαν καταγή!

***

Κάποτε τα κάρα άλογα δυο τα σέρνανε

Χθες στρατιώτες ανθρώπους ε πηγαίνανε

αποκλεισμένους δίπλα απ΄ όπου εμένανε!

Ελλάδα μου, Αθήνα μου του ωχαδελφισμού

Του βοριά, της θάλασσας, μα και του σεισμού!

***

Δίχως νερό, τροφή, ηλεκτρικό και στήριγμα

Μέσα στο κρύο χιόνι και του άνεμου το σφύριγμα,

στην Αττική τη χιονισμένη ν΄ακούσεις σύριγμα

Ελλάδα μου, Αθήνα μου μπαρουτοκαπνιστή

Με το ταμπούρλο θα παίξω το μικρό τυμπανιστή!

***

Με παραμύθια και με «θα» την ψήφο σου κερδίζουνε

Κι έπειτα για ψύλλου πήδημα στα ερείπια ερίζουνε

Και συ που τα μυαλά σου ποτέ δεν πήζουνε

Ελλάδα μου, Αθήνα μου, της τραγωδίας υφή

Του απίθανου και του παράλογου έγινες αδελφή!

***

Και μήτε να σκεφτείς κάπου να ρίξεις φταίξιμο

Πιότερο εσύ θε να ‘ χεις μέγα μπλέξιμο,

Πλέον το θάρρος γύρω εδώ δεν είναι επιλέξιμο!

Ελλάδα μου, Αθήνα μου, γη της απαντοχής

τον 21ο αιώνα σε κατάντησαν, οίκο ανοχής!