Γύρω από τον Απόδημο Ελληνισμό και τους δεσμούς του με την πατρίδα

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Διαβάζουμε στην ¨Καθημερινή”:

“… έχουμε μείνει πολύ πίσω σε δύο κρίσιμους τομείς μεγάλης σημασίας: τη δημόσια διπλωματία και την αποτελεσματική προετοιμασία της Διασποράς. Η Διασπορά θα έπρεπε να είναι ένα θεμελιώδες όπλο μας. Δεν είναι, και για αυτό ευθύνονται διαχρονικά οι ελληνικές κυβερνήσεις που προτιμούσαν να συνομιλούν με τους «επαγγελματίες ομογενείς» και άφησαν τους δεσμούς να χαλαρώσουν. Μονάδες υπάρχουν και κάνουν εξαιρετική δουλειά. Ο πρωθυπουργός έχει ένα καλό δίκτυο προσωπικών επαφών με σημαίνοντες ομογενείς που θα παίξουν τον ρόλο τους. Ο υπουργός Εξωτερικών ταξιδεύει παντού και αναζωογόνησε την έννοια της ήπιας ισχύος. Δεν φτάνει όμως αυτό. Το παράδειγμα της οργάνωσης μιας Διασποράς υπάρχει, το έχει τελειο-ποιήσει το Ισραήλ. Θα μπορούσαμε να ζητήσουμε τη συνδρομή των εκπροσώπων και κορυφαίων προσωπικοτήτων της δικής του Διασποράς, που είναι ήδη κοντά μας“.

Με κάθε καλή πρόθεση, θέλουμε να σημειώσουμε:

Όσο θα υπάρχουν άνθρωποι στην ευρύτερο Δημόσιο Τομέα,  που δεν καταλαβαίνουν τη διαφορά μεταξύ της λέξης «Διασπορά» και της φράσης «Απόδημος Ελληνισμός» και τις μπερδεύουν, αποκαλώντας τον δεύτερο ως την πρώτη,  ας μην απορούμε γιατί το «θεμελιώδες όπλο» μας παρουσιάζει  διαχρονικά «αφλογιστία».

Δεν είναι οι «μονάδες» του Απόδημου Ελληνισμού ούτε οι «προσωπικές επαφές» του κάθε πρωθυπουργού που θα δώσουν τη λύση την «ώρα μηδέν» μιας τυχόν νέας ελληνοτουρκικής κρίσης. Είναι το σύνολο του Απόδημου Ελληνισμού που πρέπει να είναι σε θέση να αντιδράσει σωστά και αποτελεσματικά.

Αλλά για να συμβεί αυτό  πρέπει να αρθούν οι αιτίες που έχουν οδηγήσει «τους δεσμούς να χαλαρώσουν».  Μα γι αυτό δεν ευθύνεται ένα συγκεκριμένο κόμμα. Η ευθύνη βαρύνει ολόκληρο το πολιτικό μας σύστημα.  Ούτε αρκεί το να ζητήσουμε τη βοήθεια από το Ισραήλ και τους εκπροσώπους του.  Το πρόβλημα είναι δικό μας και πρέπει εμείς μόνοι μας  να το λύσουμε. Τι να σου κάνουν οι «κορυφαίες προσωπικότητες» του Ισραήλ  όταν οι δικές μας  χωρίζουν τους απόδημους σε προνομιούχους και μη,  με τον εκλογικό νόμο; Τι να σου κάνουν οι συμβουλές του Ισραήλ για οργάνωση της Ομογένειας όταν οι κυβερνήτες μας διαλύουν το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού;  Πώς να σε βοηθήσουν όταν αντί  οι κυβερνήσεις μας να ενισχύουν αυτές αποδυναμώνουν την Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού, κλείνουν το Ίδρυμα Αποδήμων και ποια συνδρομή να σου παράσχουν όταν σε διώχνουν από την έδρα σου, σου παίρνουν πίσω, τιμωρητικά, τη δωρεά και σου κατάσχουν την επίπλωση;

Τι μπορούν να σου προσφέρουν ως βοήθεια οι Ισραηλίτες για να συσφίξεις τους δεσμούς σου με τον απόδημο ελληνισμό όταν αντί να ακούσεις το αίτημα της Ομογένειας για την ελληνικότητα της Μακεδονίας σε δύο τεράστια συλλαλητήρια, -ένα στη Θεσσαλονίκη και ένα στην Αθήνα-  εσύ τους αποκαλείς “ταραξίες” και δηλώνεις με υπερηφάνεια ” τους ακούσαμε αλλά πάω τώρα να εκτελέσω το πατριωτικό μου καθήκον” όπου “πατριωτικό καθήκον”  ήτανε η …συμφωνία των Πρεσπών!

Ναι, θα συμφωνήσουμε με την κατακλείδα της Καθημερινής πως “…αν ένα πράγμα μάθαμε από τους «Θριάμβους και τις καταστροφές» είναι πως ο καταλύτης για την αναγέννηση και τη θωράκιση της χώρας ήταν συχνά μια φωτισμένη και δυναμική Διασπορά (sic) και μια αστική τάξη που είχε την αίσθηση χρέους, ότι χρωστάει, όχι ότι της χρωστάνε“…