Ηχηρή παρέμβαση Κώστα Καραμανλή στην εκδήλωση του ΙΚΚ

Με ευχές για καλή ανάρρωση στην Φώφη Γεννηματά ξεκίνησε την ομιλία του για τα 47 χρόνια από την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας ο Κώστας Καραμανλής, ενω στη συνέχεια αναφέρθηκε στους στόχους του Κωνσταντίνου Καραμανλή για την Ελλάδα. Στο τέλος της ομιλίας του ο κ. Καραμανλής, άσκησε σκληρή κριτική στην Ε.Ε, τόσο για το μνημόνιο, όσο και για τη στάση της απέναντι στην Τουρκία.

Όσον αφορά στο μνημόνιο, ο κ. Καραμανλής έκανε λόγο για τιμωρητικό πρόγραμμα, που ελέγχεται για σοβαρά σφάλματα. Και τέλος, επισήμανε ότι η επαμφοτετερίζουσα στάση της Τουρκίας, που είναι ταραξίας στην περιοχή, προσβάλλει το πνεύμα και το γράμμα των διεθνών συνθηκών. Άφησε δε αιχμές για κράτη που σε ρόλο επιτήδειου ουδέτερου, κλείνουν το μάτι στην Τουρκία. «Η Ελλάδα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την ακεραιότητά της. Η Ευρώπη όμως οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι αλληθωρίζοντας οδηγείται σε αδιέξοδο. Δεν μπορεί να μην επιβάλλει κυρώσεις σε εξόφθαλμα επιθετικές συμπεριφορές. Προς όφελος όχι των μελών της, αλλά για να βρει τον εαυτό της στον δρόμο της προς το αύριο. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι ενθαρρυντική η συμφωνία Ελλάδας – Γαλλίας και συνιστά εθνική επιτυχία», γιατί σηματοδοτεί κοινή αντίληψη ως προς το μέλλον της Ευρώπης.

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στις αρχές και πεποιθήσεις του, που διαμορφώθηκαν κυρίως από βιώματα της εποχής και τις συνθήκες εντός της οποίας ανδρώθηκε. «Οι εμπειρίες, οι περισσότερες τραυματικές, σμίλευσαν την προσωπικότητα και την κοσμοαντίληψη του Καραμανλή», τόνισε.

«Ο Καραμανλής ανάγει την κοινωνική δικαιοσύνη σε βασικό θεμέλιο της δημοκρατίας», ανέφερε, υπενθυμίζοντας τι είχε αναφέρει στο πρώτο συνέδριο της ΝΔ. «Το αξίωμα αυτό δεν δικαιολογεί εξωπραγματικές διεκδικήσεις, ούτε ότι αναλαμβάνει η Πολιτεία όλα τα βάρη των Πολιτών. Σημαίνει ότι η Πολιτεία έχει καθήκον να μεριμνά για την ευημερία των πολιτών, πρωτίστως για όσους έχουν ανάγκη», ανέφερε ο πρώην πρωθυπουργός.

Ο κ. Καραμανλής αναφέρθηκε στη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και την ανασφάλεια, που αποτελεί λόγο προβληματισμού, γιατί καταλήγει στην αμφισβήτηση και απονομιμοποίηση του δημοκρατικού πολιτεύματος. «Απαιτούνται μεταρρυθμίσεις και καινοτόμες λύσεις στην εκπαίδευση, στην ασφάλιση. Οι κοινωνίες ανθούν και προοδεύουν όταν οι πολλοί νιώθουν ότι μετέχουν στη συλλογική προσπάθεια και στις ευκαιρίες».

Παράλληλα, αναφέρθηκε στις πεποιθήσεις του Καραμανλή για ήπια αντιπαράθεση, πολιτικό διάλογο και κατά της μισαλλοδοξίας, κάτι που επίσης θεωρούσε ως θεμελιώδη λίθο της Δημοκρατίας.

Εκθέτοντας τις αρχές που συνθέτουν τη δομή της πολιτικής ταυτότητας του Καραμανλή, σημείωσε ότι στη διαδρομή του τις υπηρέτησε με συνέπεια και αποτελεσματικότητα. Και παρότι επεκρίθη, συκοφαντήθηκε, ουδέποτε υπέκυψε στον πειρασμό της έξαψης των παθών ή της προσωποποίησης των πολιτικών διαφωνιών. «Είχε πλήρη συνείδηση ότι κάτι τέτοιο οδηγούσαν σε εκτροπές» και ζημίωναν τα εθνικά μας συμφέροντα.

Ο κ. Καραμανλής, επιστρέφοντας στο τώρα, αναφέρθηκε και στη γεωπολιτική θέση της Ελλάδας, σε ένα περιβάλλον εξαιρετικά φορτισμένο. «Η θέση της χώρας, τόσο στα Βαλκάνια όσο και στη Μεσόγειο, καθιστά απερισκεψία την καλλιέργεια κλίματος διχαστικού και οξύτητας. Μας το θυμίζει η ιστορία μας» ανέφερε, υπενθυμίζοντας ότι παρά τις ξένες επεμβάσεις, κατά την ρήση του Καραμανλή «μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας».

«Οφείλουμε να καταβάλλουμε προσπάθεια για τη δημιουργία συνθηκών σύμπνοιας. Ο πολιτικός διάλογος πρέπει να διευκολύνει τις συνθήκες εθνικής στρατηγικής, κυρίως για τα μεγάλα θέματα. Είναι το εθνικό μας καθήκον. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της ΕΕ που είναι υπό απειλή», καθώς δέχεται απειλή ακόμη και κατά της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας.

Ο Καραμανλής, ανέφερε ο πρώην πρωθυπουργός, παρά τις δυσκολίες, εντός και εκτός χώρας στη μακρά και επίπονη πορεία, χάραξε πορεία ένταξης. Μια πολιτική που έχει δικαιωθεί στα μάτια της πλειοψηφίας των πολιτών και σχεδόν του συνόλου των πολιτικών δυνάμεων. Σε αντίθετη περίπτωση, τα πράγματα θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί πολύ χειρότερα. «Η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας ήταν η ενδεδειγμένη λύση στην αστάθεια της περιοχής» και στις απειλές για το έθνος και της αναζήτησης προστασίας από ισχυρούς πρωταγωνιστές, που οδηγούσε σε σχέση ανισομέρειας.

«Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όπως οι μεγάλοι οραματιστές της εποχής του, πίστευε βαθιά ότι η ισχύς της Ευρώπης είναι εν τη ενώσει», τόνισε. Και αυτό εμφανίζεται σήμερα ακόμη πιο επίκαιρο και επείγον μετά τις εξελίξεις στο Αφγανιστάν, από τις οποίες η Ελλάδα πρέπει να αντλήσει διδάγματα και για τις οποίες θα πρέπει να αναπτύξει τη δική της φωνή.

Πέραν των συνθηκών, υπήρχε και ένας φιλόδοξος στόχος για την Ευρώπη. Το 1978, ο Καραμανλής δήλωσε για την ενοποίηση της Ευρώπης, ότι θα πρέπει να παραμεριστούν οι στείροι ανταγωνισμοί, να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι ανάλογα έργα όπως η ενοποίηση της Ευρώπης απαιτεί θυσίες και αδυναμίες.

Αυτά για τα οποία ο Καραμανλής προειδοποιούσε, επανεμφανίστηκαν. «Η Ευρώπη στις ημέρες μας, παρά την ισχύ της, αδυνατεί να πρωταγωνιστήσει στη διεθνή σκηνή, να επηρεάσει αποφασιστικά τις εξελίξεις, τις εντάσεις, τους ανταγωνισμούς, ακόμη και στη γειτονιά της. Δεν έχει καταφέρει μια ενιαία μεταναστευτική πολιτική. Επέδειξε δυσκινησία στην αντιμετώπιση της πανδημίας», είπε, ασκώντας κριτική ακόμη και στο Ταμείο Ανάκαμψης, με όρους, σε αντίθεση με το γενναίο πακέτο στις ΗΠΑ.