Η φετινή ΑΕΚ είναι η Αταλάντα της Super League

Η ΑΕΚ στο παιχνίδι της Κυριακής με τον ΟΦΗ έβγαλε όλη την αλήθεια της. Ο συγκεκριμένος αγώνας ήταν ένα κρύο ντους για κόσμο της Ένωσης. Οι ίδιοι άνθρωποι που για 79 λεπτά έκαναν όνειρα τίτλου, κοιτούσαν αποσβολωμένοι να καταστρέφονται τα πάντα στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα.

Οι μεσοεπιθετικοί είναι ανώτεροι από τους μεσοαμυντικούς

Το περίεργο είναι πως ούτε για 79 λεπτά τα μάτια τους τούς κορόιδευαν, ούτε το χάος που επικράτησε στο τέλος ήταν τυχαίο. Είναι δεδομένο πως η διοίκηση της ΑΕΚ έφερε πραγματικά σπουδαίους παίκτες στο μεσοεπιθετικό κομμάτι. Η επιθετική τετράδα των Τζούμπερ – Αμραμπάτ – Γκαρσία – Αραούχο και κουμπώνει μεταξύ της και ικανή για μεγάλα πράγματα είναι. Επίσης είναι ξεκάθαρο πως έχει δημιουργηθεί ένα σύνολο στο οποίο οι μεσοεπιθετικοί είναι ποιοτικά ανώτεροι σε σύγκριση με τους μεσοαμυντικούς. Ένα σύνολο που εξασφαλίζει πως ακόμα και μέσα στους ίδιους τους αγώνες η ΑΕΚ θα έχει διαστήματα που θα βγάζει φωτιές και διαστήματα που θα αντιμετωπίζει προβλήματα.

Αναλογικά πάντα, μοιάζει λίγο με την Αταλάντα στη Serie A. Τα τελευταία χρόνια όλοι οι φίλοι του ποδοσφαίρου έχουν απολαύσει το αλέγρο ποδόσφαιρο της ομάδας του Γκασπερίνι, η έλλειψη ισορροπίας όμως είναι καθοριστική στη μη κατάκτηση τίτλων. Ασφαλώς και έχουμε διαφορετικό ποδόσφαιρο στη χώρα μας και είναι άλλο μέγεθος η Αταλάντα στην Ιταλία και άλλο η ΑΕΚ στην Ελλάδα. Απλώς ανέφερα την Αταλάντα ως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ομάδας που έχει φανερά καλύτερους μεσοεπιθετικούς ποδοσφαιριστές από μεσοαμυντικούς. Το ίδιο συμβαίνει και στην ΑΕΚ και ο Μιλόγεβιτς πρέπει να δουλέψει.

Οι λόγοι που πέταξε τη νίκη

Βάζοντας κάτω τους λόγους που η ΑΕΚ δεν νίκησε έναν πολύ κατώτερο αντίπαλο της οι απαντήσεις είναι συγκεκριμένες:

Α) Διαιτητικά λάθη, για τα οποία δεν υπάρχει δικαιολογία που δεν φρόντισε να τα διορθώσει το VAR τόσο στην μη αποβολή του Καμάου όσο και στο φάουλ που κάνει ο Νέιρα στον Βράνιες στο πρώτο τέρμα του ΟΦΗ.

Β) Λανθασμένη διαχείριση του Μιλόγεβιτς στις αλλαγές. Έβγαλε βιαστικά και πρόωρα τους καλύτερους του παίκτες του από το γήπεδο. Βιάστηκε υπερβολικά να αντικαταστήσει τον ποδοσφαιριστή που έχει τα περισσότερα τρεξίματα. Όταν παίζεις με παίκτη λιγότερο η λογική που πρέπει να κάνεις τις αλλαγές σο, είναι να γίνει η ομάδα σου πιο γρήγορη ώστε να καλυφθεί το αριθμητικό μειονέκτημα. Ο Μιλόγεβιτς έβγαλε δύο γρήγορους ποδοσφαιριστές, τους Αμραμπάτ – Αραούχο, και έβαλε δύο πολύ πιο αργούς, τους Σάκχοφ – Ανσαριφάρντ.

Για να είμαστε δίκαιοι, το να γίνει αλλαγή φορ στο 62ο λεπτό δεν είναι παράλογο. Το να βγάλεις όμως τον ποδοσφαιριστή σου, που σου δίνει την περισσότερη ενέργεια και τα περισσότερα τρεξίματα, ενώ παίζεις με παίκτη λιγότερο είναι παράλογο. Ειδικά όταν δεν υπάρχει κανένα δείγμα πως ο Αμραμπάτ είχε κουραστεί. Τουναντίον όποτε έπαιρνε την μπάλα έβγαζε ένα κάθετο τρέξιμο – μαχαιριά για την αντίπαλη άμυνα.

Το έγραψα και στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού στους Ζωσιμάδες με αφορμή την απόφαση του Γιοβάνοβιτς να βγάλει στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα τον Βιτάλ που ήταν και ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που έδειχνε ικανός σε μικρό χώρο να κάνει μία σωστή ενέργεια. Το δικαίωμα που έχουν οι προπονητές να κάνουν πέντε αλλαγές έχει δημιουργήσει μία παράξενη και καινούρια πραγματικότητα. Η οποία όμως πολλές φορές τούς εκθέτει. Πηγαίνουν στη λογική να βάλουν όσο γίνεται περισσότερους ποδοσφαιριστές στο γήπεδο για να κρατούν και τις ισορροπίες στ’ αποδυτήρια και σε μεγάλη συχνότητα βλέπουμε να χαλάνε την ομοιογένεια της ομάδας βγάζοντας από το γήπεδο τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του. Έβλεπε ο οπαδός της ΑΕΚ την τετράδα των Τζούμπερ – Αμραμπάτ – Αραούχο – Γκαρσία και του… έτρεχαν τα σάλια.

Ο τελευταίος αποβλήθηκε και ο Μιλόγεβιτς φρόντισε στο 75ο λεπτό να μην έχει κανέναν από τα όπλα του στο γήπεδο. Σίγουρα η διαιτησία έπαιξε τον ρόλο της, υπάρχει όμως κάποιους που να πιστεύει πως θα έχανε το προβάδισμα στην ΑΕΚ αν υπήρχαν αυτές οι προσωπικότητες μέσα στον αγώνα ή αν ο Μιλόγιεβιτς δεν υποτιμούσε τόσο πολύ τα δεδομένα του παιχνιδιού και δεν υπερεκτιμούσε το βάθος που έχει στο ρόστερ του;

Το 3-3 θα ερχόταν ακόμα και χωρίς τερματοφύλακα

Γ) Στάνκοβιτς. Η επιστροφή του Βράνιες αναμφίβολα δημιουργεί συνθήκες για βελτίωση στο κέντρο της άμυνας. Δεν υπάρχει όμως βάθος στον συγκεκριμένο χώρο. Η επιλογή Τζαβέλλα σιγουριά δεν εμπνέει όπως και οι Μισελέν – Χατζισαφί, δεν δημιουργούν ασφάλεια με το ανασταλτικό παιχνίδι τους. Όλα αυτά είναι δεδομένα, όπως και οι επιλογές του προπονητή να βγάλει κατά σειρά Αραούχο, Αμραμπάτ, Τζούμπερ, Σιμάνσκι και να περάσει τους πιο αργούς Ανσαριφάντ, Σάκχοφ, Μάνταλο, Σβάρνα κράτησαν την ομάδα πίσω και έφεραν την μπάλα μέσα στην περιοχή της ΑΕΚ.

Τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε την ίδια βαρύτητα, ούτε καν η διαιτησία και το VAR που συνάντησε η ΑΕΚ, αν ο Στάνκοβιτς έκανε καλά τη δουλειά του.

Δεν έπιασε τίποτα και δεν είναι και τόσο μεγάλη υπερβολή να ισχυριστεί κανείς πως ακόμη και χωρίς τερματοφύλακα να κατέβαινε η ΑΕΚ, το παιχνίδι 3-3 θα ερχόταν. Ειδικά στο δεύτερο γκολ ο Νέιρα κάνει μία πολύ απλή εκτέλεση πάνω του. Χωρίς κανέναν λόγο όμως ο Στάνκοβιτς αποφάσισε να πέσει και ξαφνικά άφησε ολόκληρο το τέρμα άδειο και την μπάλα να καταλήξει στα δίχτυα του.

Στο δεύτερο τέρμα η ευθύνη του ήταν ακραία, προσπάθησε να το “φάει”. Ούτε όμως στο γκολ της ισοφάρισης, ο τρόπος αντίδραση του βοήθησε ώστε να μικρύνει το τέρμα στον αντίπαλο. Η ΑΕΚ ταλαιπωρήθηκε σημαντικά την περυσινή σεζόν, από την συγκεκριμένη θέση και η διοίκηση έφερε τερματοφύλακα από πιο υψηλό επίπεδο, για να κλείσει το πρόβλημα με την συγκεκριμένη θέση. Ένα παιχνίδι είναι, αλλά η εμφάνιση του Στάνκοβιτς φόβισε και ασφαλώς ανήκει στους λόγους που στέρησαν τη νίκη που άξιζε να πάρει η ΑΕΚ στο “Γεντί Κουλέ”.

Πηγή:sport24.gr/Ο Τσάρλυ αναλύει τους τρεις λόγους που στέρησαν από την ΑΕΚ το διπλό που άξιζε στο “Γεντί Κουλέ”.