Ας θυμίσουμε ότι η υπηρεσία στο ΥΠΕΞ είναι διακόνημα

Στον απόηχο του ανασχηματισμού, ο οποίος ατυχώς κατέληξε να βολοδέρνει στα κύματα που σήκωσε το μελτέμι των συνηθισμένων στην τελευταία ελληνική δημοκρατία πολιτικών τακτικισμών, υπάρχει και η είδηση της αλλαγής του αρμόδιου για τον ομογενειακό ελληνισμό Υφυπουργού στο Υπουργείο των Εξωτερικών.

Δευτερεύουσας σημασίας μοιάζει η είδηση, αν διαβάσεις τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Κι ας αναμασάμε συχνά τα περί μίας δεύτερης Ελλάδας εκτός εθνικής επικράτειας χωρίς να έχουμε ούτε την ελάχιστη απαιτούμενη περί αυτής γνώση. Κι ας θυμόμαστε λόγω των 200 ετών από την εθνικο-απελευθερωτική επανάσταση του γένους, ότι χωρίς την ομογένεια δεν θα είχε ξεκινήσει ο ιερός αγώνας και ότι δεν θα είχε στηθεί το Ελληνικό Κράτος χωρίς την συνδρομή των συμπατριωτών μας του εξωτερικού.

Σήμερα η ομογένεια κερδίζει το ενδιαφέρον του τύπου συνήθως σε επίπεδα life style. Ο αγιασμός των υδάτων στο Tarpon Springs, για παράδειγμα, είναι ένα από τα θέματα που κάθε χρόνο απασχολεί το πανελλήνιο. Ουδείς σχεδόν ασχολείται με την ελληνική πολιτική για τον οικουμενικό ελληνισμό. Δεν ενδιαφέρει πραγματικά, ούτε ποιος την σχεδιάζει στον χώρο των πολιτικών παρατάξεων που ζητούν να μας κυβερνήσουν, ούτε ποιος την εφαρμόζει. Μόνον γυαλιστερή επιφάνεια. ΄Ένα λούστρο, που μάλλον βολεύει σχεδόν άπαντες.

Κακόμοιρα και μίζερα σέρνεται μεγάλο τμήμα της δημοσιοϋπαλληλίας -υψηλόβαθμης και χαμηλόβαθμης – στους διαδρόμους ενός εξόχως σημαντικού, για την επιβίωση του Έθνους, Υπουργείου. Με μισθούς στο 50% εκείνων, που για χρόνια απολαμβάνουν στις ΔΕΚΟ – και όχι μόνον – οι «ξύπνιοι» του συστήματος. Οι υπηρετούντες εργάζονται παρατηρώντας να μην γίνεται δουλειά σε βάθος, να μην υπάρχει έμπνευση και όραμα. Παρατηρώντας τους δημοσιοσχεσίτες να κτίζουν προσωπικές σχέσεις και να οικοδομούν πολιτικές και μανατζεριακές καριέρες. Παρατηρώντας τους ταξιδιώτες να επισκέπτονται εστίες ελληνισμού σε όλο τον πλανήτη μαζί με τους άσχετους με το αντικείμενο συμβούλους τους και να μην προσκομίζουν ούτε ένα φάκελο, με τη γνώση που απεκόμισαν, για τα αρχεία του έρμου του Υπουργείου των Εξωτερικών, που πληρώνει τα έξοδα ως οφείλει να πράττει.

Κι όμως,  μέσα σε αυτό το χλωμό σκηνικό, που θυμίζει το σκοτάδι του σπιτιού της Μπερνάρντα Άλμπα, ενίοτε παρουσιάζεται, σε κάποιο πόστο ευθύνης, ένας φωτισμένος μαέστρος προσπαθώντας απεγνωσμένα να πείσει την ορχήστρα των υπηρετούντων υπαλλήλων να παρατηρεί την μπαγκέτα του και να εκτελεί σωστά, αντί να λογίζεται απελπισμένα πως μάλλον έχει ήδη πεθάνει από την ανία. Από έλλειψη ενδιαφέροντος ζωής, από γλίσχρα αμοιβή, από απογοήτευση, από αμορφωσιά.

Κι όμως υπάρχει μία φωτεινή μειοψηφία, που εργάζεται σωστά και προσπαθεί να μην πολυφαίνεται. Κι όμως κάποιοι λίγοι εργάζονται, διαβάζουν, σκέφτονται και γράφουν. Όπως έλεγε ένας από τους πρόσφατους Υπουργούς των Εξωτερικών αυτής της άγιας χώρας, αυτή η δουλειά θέλει γνώση, θέλει διάβασμα, ζητά γράψιμο και απαιτεί σωστά κείμενα. Το ΥΠΕΞ φυλάσσει τη χώρα με τα κείμενα, όπως οι ένοπλες δυνάμεις φυλάσσουν αυτούς τους καιρούς το Αιγαίο με τα όπλα.

Έ λοιπόν αυτοί μας θυμίζουν ότι ο Υφυπουργός, που έχει στο Υπουργείο των Εξωτερικών την αρμοδιότητα για την ομογένεια, είναι άκρως σημαντικός και η αλλαγή του δεν είναι τελευταία είδηση, λίγο πάνω από το lifestyle. Έ λοιπόν αυτοί μας θυμίζουν ότι η εργασία στο ΥΠΕΞ απαιτεί, εκτός των άλλων, συναίσθηση αστικής αδελφότητας και στρατιωτική πειθαρχία, αποτελεί υπηρεσία που είναι διακόνημα.

Για την PHP