Διπλωματικά, Προξενικά και …Ελληνικά!

ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η μετάθεση από την Νέα Υόρκη, της Ελληνίδας Προξένου Λάνας Ζωχιού, και οι κατ΄ έθιμον αποχαιρετιστήριες επισκέψεις που πραγματοποίησε  σε ελληνικές κοινότητες του <Μεγάλου Μήλου» έδωσαν την ευκαιρία να δημοσιοποιηθούν οι σχέσεις φιλίας που αναπτύχθηκαν τα τέσσερα χρόνια της υπηρεσίας της στη Νέα Υόρκη με την Ομογένεια, και που οφείλονται στην ευσυνειδησία και την αφοσίωση με την οποία, κατά γενική αναγνώριση, υπηρέτησε τους Απόδημους, από το νευραλγικό πόστο που κατείχε, τα  χρόνια αυτά.

Είναι γνωστά τα παράπονα που διατηρούν οι Απόδημοι σε διάφορες χώρες του κόσμου για την εξυπηρέτηση που λαβαίνουν από τα Προξενικά Γραφεία της Ελλάδος στο εξωτερικό, κυρίως σε θέματα που αφορούν γραφειοκρατικές διαδικασίες με το ελληνικό Κράτος. Παράπονα που κάποτε είναι δίκαια, αλλά και κάποτε κάπως υπερβολικά. Κατά την άποψή μας, όμως, και στη μία και στην άλλη περίπτωση, είναι άδικο να επικεντρώνονται οι επικρίσεις στα πρόσωπα των Γενικών Προξένων, των Προξένων και των υπαλλήλων των προξενείων.

Αναγνωρίζουμε ότι κάποιοι διπλωματικοί υπάλληλοι μπορεί και να μην ανταποκρίνονται στις δύσκολες απαιτήσεις της θέσεώς τους. Ή κάποιοι λίγοι προξενικοί υπάλληλοι μπορεί να επιδεικνύουν μειωμένο ζήλο στην επιτέλεση των καθηκόντων τους. Αυτό, όμως, σε καμία περίπτωση αφορά την πλειοψηφία των διπλωματών μας ή των εργαζομένων στα ελληνικά Προξενεία. Αφορά κατά κύριο λόγο την ελληνική γραφειοκρατία. Που παρά την αναμφισβήτητη πρόοδο που έχει επιτελεστεί στον τομέα αυτό στο ελληνικό Δημόσιο τα τελευταία χρόνια, με τον ανασχεδιασμό διοικητικών διαδικασιών, κατάργηση των περιττών γραφειοκρατικών πράξεων και αξιοποίηση της τεχνολογίας, ο στόχος της καλύτερης και άμεσης  εξυπηρέτησης των πολιτών δεν έχει εισέτι επιτευχθεί στον απόλυτο βαθμό. Η συνεχιζόμενη δυσχέρεια και δυσλειτουργία αυτή αντανακλάται, όπως είναι φυσικό, και στην προέκταση του Κράτους στο εξωτερικό.

Όταν στην Ελλάδα της Τεχνολογικής Δημόσιας Διοίκησης θέλεις δύο μήνες, περίπου, για να λάβεις το δίπλωμα οδήγησης, όταν θέλεις τρία και πλέον χρόνια να εκδοθεί η σύνταξή σου και όταν το νέο σου διαβατήριο παραδίδεται, υπό κανονικές συνθήκες, σε 1 – 2 μήνες από την ημερομηνία υποβολής της αίτησης (ενώ συχνά –ιδιαίτερα από το εξωτερικό- σημειώνονται πολύμηνες καθυστερήσεις για λόγους όπως απόρριψη των αιτήσεων από την Ελληνική Αστυνομία για φωτογραφία μη αποδεκτή από το σύστημα, στρατολογικές εκκρεμότητες κλπ.), σκεφθείτε τι γινότανε τα προηγούμενα (προ ψηφιοποίησης) χρόνια, αλλά και τι φόρτος εργασίας εξακολουθεί να συγκεντρώνεται και ποια καθυστέρηση –κατ΄ ακολουθίαν-  είναι δυνατόν να συντελείται ακόμη και σήμερα στα ελληνικά Προξενεία, χωρίς δική τους ευθύνη!

Για όλα αυτά, οι διπλωμάτες μας πολλές φορές γίνονται -αδίκως- θύματα  εντυπώσεων. Διότι δεν μπορεί, δεν είναι καν υποχρεωμένος, ο κάθε πολίτης να γνωρίζει τα εσώτερα της λειτουργίας  και των δυσλειτουργιών της δημόσιας διοίκησης και να επιμερίζει ευθύνες για τις αργοπορίες κλπ.. Ο πολίτης αναγνωρίζει τον υπάλληλο στον οποίο παρέδωσε την αίτηση και από τον οποίο αναμένει να παραλάβει σε εύλογο χρόνο το αντικείμενό της… Πρέπει, ωστόσο να αντιληφθεί ο πολίτης ότι ο υπάλληλος είναι ένας -μόνον- κρίκος στην αλυσίδα των εμπλεκομένων προσώπων και υπηρεσιών στην γενέτειρα και στο εξωτερικό.

Επιστρέφοντας στην κ. Ζωχιού, είναι επιτυχία της η καθολική αναγνώριση του έργου της και οι άριστες εντυπώσεις που αφήνει πισω της στην Νέα Υόρκη. Με τη σειρά μας δε, να της ευχηθούμε επιτυχίες και στα νέα καθήκοντά της, στην Τεχεράνη.