Η Ιταλία είναι η νέα πρωταθλήτρια Ευρώπης και ο Ντοναρούμα ο ήρωας της. Ο Ιταλός τερματοφύλακας έπιασε δύο πέναλτι, η ομάδα του Μαντσίνι επικράτησε με 3-2 στην ψυχοφθόρα διαδικασία και οι μπλε για δεύτερη φορά ανεβαίνουν στον θρόνο. Η… κατάρα των πέναλτι χτύπησε και πάλι τους Άγγλους, που προηγήθηκαν με τον Σο στο 2′, με την Ιταλία να ισοφαρίζει με τον Μπονούτσι στο 66′.

Σε ένα Wembley που «έβραζε» ώρες πριν από 60.000 και πλέον Άγγλους, η ομάδα του Σάουθγκεϊτ πήρε δύναμη από το κοινό, μπήκε με ορμή στον αγωνιστικό χώρο και πριν καλά – καλά οι Ιταλοί το καταλάβουν βρέθηκε μπροστά στο σκορ. Σε μια φάση που ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε από τον Λουκ Σο.

Ο αριστερός μπακ της Γιουνάιτεντ έκοψε την μπάλα πίσω από τη σέντρα, έδωσε στον Κέιν και αυτός άπλωσε το παιχνίδι δεξιά στον Τρίπιερ. Η σέντρα του τελευταίου στο δεύτερο δοκάρι βρήκε αμαρκάριστο τον Σο, ο οποίος με ένα σκροπ στην κίνηση έστειλε την μπάλα στα δίχτυα για το 1-0, με το Wembley να παίρνει φωτιά. Και με τον αριστερό μπακ των Βρετανών να γράφει ιστορία, πετυχαίνοντας το πιο γρήγορο γκολ στην ιστορία των τελικών EURO.

Οι Άγγλοι είχαν τον πλήρη έλεγχο του αγώνα, την ώρα που οι Ιταλοί έμοιαζαν σοκαρισμένοι από τον αιφνιδιασμό που δέχτηκαν. Και αναγκάστηκαν να πάνε σε ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι απ’ αυτό που πιθανόν είχε σχεδιάσει ο Μαντσίνι πριν από το ματς. Ο Ιταλός ήθελε ματς υπομονής, αλλά με την Αγγλία να σκοράρει στο 2′ και να ελέγχει τον ρυθμό, οι ατζούρι έχασαν και την υπομονή τους και τη συγκέντρωσή τους. Μα πάνω απ’ όλα; Την ηρεμία τους.

Η κάμερα έπιασε πολλές φορές τον Ινσίνιε, τον Ντοναρούμα, τον Ιμόμπιλε, τον Κιέζα να τα βάζουν με τους συμπαίκτες τους και στο πρώτο ημίωρο Ιταλία δεν υπήρχε στο γήπεδο. Διάστημα κατά το οποίο οι παίκτες του Σάουθγκεϊτ προσπάθησαν να βρουν δεύτερο γκολ, χωρίς όμως να δημιουργήσουν σπουδαίες φάσεις.

Η Ιταλία άρχισε να ισορροπεί από το 30′ και μετά, βελτίωσε κατά πολύ την κατοχή και την κυκλοφορία της μπάλας, έψαξε περισσότερο ορθολογικά τους τρόπους να πατήσει στην αντίπαλη περιοχή. Αλλά η μοναδική καλή στιγμή; Ήρθε από μια προσωπική ενέργεια του Κιέζα και από ένα μακρινό σουτ. Και έπρεπε να φτάσουμε στο 35′ για να έρθει, με το πρώτο ημίχρονο να ολοκληρώνεται στο 1-0 υπέρ των Άγγλων και τον Μαντσίνι να μην έχει τίποτα να κρατήσει απ’ αυτό.

Οι Ιταλοί μπήκαν στο δεύτερο μέρος αφήνοντας πίσω τα όσα συνέβησαν στο πρώτο. Και ο Μαντσίνι τόλμησε να κάνει κάτι που κανείς άλλος στη θέση του δεν θα έκανε. Έβγαλε από το ματς τον Ιμόμπιλε και παρά το εις βάρος του σκορ αποφάσισε να παίξει χωρίς κλασικό φορ, βάζοντας τον κεφάτο Ινσίνιε σαν… ψευτοεννιάρι και τον «διαολεμένο» Κιέζα περιμετρικά απ’ αυτόν.

Το τρικ όχι μόνο έπιασε, αλλά η Ιταλία κυριάρχησε στον αγωνιστικό χώρο. Εξαφανίζοντας την Αγγλία και πιέζοντας ολοένα και περισσότερο για την ισοφάριση. Η κατοχή των Ιταλών έφτασε στο απίστευτο 71%, ο Κιέζα απείλησε στο 61′ με ένα σουτ εντός περιοχής που το εξουδετέρωσε πολύ δύσκολα ο Πίκφορντ, αλλά έμοιαζε πλέον με θέμα χρόνου να έρθει η ισοφάριση. Ήρθε στο 66′, όταν έπειτα από σέντρα στην περιοχή ο Βεράτι με το κεφάλι έστειλε την μπάλα στο δοκάρι, αλλά ο Μπονούτσι πήρε το «ριμπάουντ» και σε κενή εστία ισοφάρισε σε 1-1.

Ο Σάουθγκεϊτ αποφάσισε να προχωρήσει σε διορθωτικές κινήσεις, αποσύροντας τον Ράις και βάζοντας τον Χέντερσον αφού έβλεπε πως στον άξονα έχει έρθει κούραση και η Αγγλία δεν είχε τα τρεξίματα του πρώτου μέρους. Ωστόσο οι Βρετανοί έμοιαζαν να περιμένουν τη μία στιγμή για να βρουν ένα δεύτερο γκολ και άρχισαν πια περισσότερο να φοβούνται μη δεχτούν δεύτερο γκολ και χάσουν τα πάντα, παρά να ενδιαφέρονται για το αν θα βγουν μπροστά για να βρουν γκολ νίκης.

Στο τελευταίο τέταρτο ο ρυθμός έπεσε τελείως, με την παράταση να έρχεται απολύτως φυσιολογικά βάσει της εικόνας του αγώνα.