Ελληνες στο Κονγκό-Με συντροφιά τη φτώχεια

Το Κονγκό έχει την ατυχία να είναι χώρα της Αφρικής και σα χώρα της Αφρικής έχει την ίδια τύχη που έχουν οι περισσότερες χώρες της μεγάλης αυτής ηπείρου. Βρίσκεται σε άθλια οικονομική κατάσταση και ο λαός της δεινοπαθεί.

Ένδεια παντού.

Ο κόσμος δεν έχει ακόμα και τα πιο βασικά χρειώδη!

Και όμως στο Κονγκό βρέθηκαν Έλληνες είτε επιδιώκοντας μια καλύτερη ζωή είτε στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από τη δύνη των πολέμων που σκορπούσαν την καταστροφή και τον όλεθρο στην Ευρώπη.

Η παρουσία Ελλήνων στο Κονγκό χρονολογείται από τις αρχές του 20ου αιώνα.

Όπως με ενημέρωσε ο αρχιμανδρίτης π. Τιμόθεος Ντούμπα, ιερατικώς προϊστάμενος του Αγίου Νικολάου στην πόλη Μπούνια, σε ιστορικό βιβλίο αναφέρεται μεταξύ άλλων:

«Το 1930 ο πληθυσμός του Κονγκό ήταν 8.419.181 κάτοικοι, ξένοι 23.276, Έλληνες 1.000. Σιγά σιγά οι Έλληνες συναντιούνται στα μεγάλα (αστικά) κέντρα, στα καφέ το βράδυ, για ένα παραδοσιακό ούζο, λίγους μεζέδες και μουσική, κάτι που τους ξυπνάει τη μνήμη της πατρίδας. Έτσι αρχίζουν να ιδρύουν «Ελληνικές Κοινότητες» σε διάφορες πόλεις. Στην Κινσάσα το 1951, στο Λουμπουμπάσι το 1959, ενώ στο Κολγουέζι λειτουργεί η «Ελληνική Ένωση» από το 1940 και το 1959 παίρνει την ονομασία «Ελληνική Κοινότητα» (όπως συνέβη και στις άλλες πόλεις). Σε κάθε ελληνική κοινότητα χτίζονται εκκλησίες, σχολεία, εστιατόρια, χώροι συναντήσεων και επεκτείνονται γενικά οι δραστηριότητές τους.

»Κάποιοι Έλληνες μεταπολεμικά θα ασχοληθούν και με τη δισκογραφία, όπως ο Νίκος Γερονημίδης και ο Βασίλης Παπαδημητρίου.

»Στην ιστορία των Ελλήνων του Κονγκό πριν από το 1960, ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο αποτελεί η οδύσσεια περίπου 2.800 Ελλήνων προσφύγων που έφτασαν στο Κονγκό το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Όταν το 1941 οι Γερμανοί και Ιταλοί εισέβαλαν στην Ελλάδα, πολλοί Έλληνες από τα ελληνικά νησιά, περίπου 30.000, διέφυγαν στην Αίγυπτο. Από αυτούς περίπου τρεις χιλιάδες μέσω Σουδάν φτάνουν στο Κονγκό.

»Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους σε στρατόπεδα καταγράφονται 156 γεννήσεις, 100 γάμοι εκ των οποίων 89 με Έλληνες κατοίκους και 60 θάνατοι. Με τη βοήθεια των Ελλήνων του Κονγκό ανοίγουν ακόμη και σχολεία. Με το τέλος του πολέμου κάποιοι παρέμειναν ενώ άλλοι επέστρεψαν στην Ελλάδα» (Αντύπας, Γ., 2008, Οι Έλληνες του Βελγικού Κονγκό, σελ. 5).

Σήμερα οι Έλληνες του Κονγκό είναι πολύ λίγοι. Για παράδειγμα στην πόλη Μπούνια, όπου βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, ζουν μόλις 4 Έλληνες!

Στο Κονγκό, όπως και πολλές αφρικανικές χώρες, ο κόσμος υποφέρει. Παντού υπάρχουν ελλείψεις.

Ο πατήρ Τιμόθεος καταβάλει υπεράνθρωπες προσπάθειες να βοηθήσει τους ενορίτες του αλλά και όποιον του ζητήσει βοήθεια. Τα οικονομικά μέσα, όμως, της εκκλησίας είναι πενιχρά.

Χωρίς τη βοήθεια αυτών που έχουν τη δυνατότητα, η κατάσταση θα παραμένει δραματική. Την ανάγκη της προσφοράς προς τους δεινοπαθούντες συνανθρώπους μας συνόψισε ο Άγγλος Ορθόδοξος Επίσκοπος και Θεολόγος, Κάλλιστος Γουέαρ:

«Στην Έσχατη Κρίση, δεν θα ρωτηθώ πόσες θρησκευτικές διαλέξεις παρακολούθησα, πόσες μετάνοιες έκανα κατά τη διάρκεια των προσευχών μου, πόσο αυστηρά νήστεψα… Μα θα ρωτηθώ:  Έδωσες τροφή στους πεινασμένους, ρούχα στους γυμνούς, φρόντισες τους αρρώστους, επισκέφτηκες τους φυλακισμένους;»

ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Α. Από τη Θεία Λειτουργία στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου Μπούνια. Ο πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας της Μπούνια, κ. Χρήστος Ταμπάκης, παίρνει αντίδωρο από τον π. Τιμόθεο. Β. Ο αντιπρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας, κ. Βασίλειος Μιχελής (δεξιά) και ο γραμματέας κ. Δημήτριος Στάμος.

Οι τελευταίες παραγωγές ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ του Γιώργου Μεσσάρη: 1: «Σκιές Του Χθες» – Ένα οδοιπορικό στα εγκαταλελειμμένα χωριά της Κεφαλλονιάς και της Ιθάκης. Στα ελληνικά με αγγλικούς υπότιτλους. Διατίθεται σε μέμορι στικ. 2: ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗ – ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ. Διατίθεται σε DVD σε τέσσερις γλώσσες. Για να τα αποκτήσετε επικοινωνήσετε με τον ίδιο στην ηλεκτρονική διεύθυνση georgemessaris@gmail.com